Morgunblaðið - 22.05.1993, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. MAÍ 1993
43
Minning
Guðlaug Lovísa
Einarsdóttir frá
Fáskrúðsfirði
merkingu þess orðs. Hann æfði
íþróttir og áttu aflraunir og fang-
brögð hug hans í þeim efnum. Þar
ber íslenska glímu hæst, í henni var
hann keppnismaður frá barnsaldri
og vitnar verðlaunagripasafnið á
heimilinu um árangurinn. Hann
keppti á öllum mótum sem mögulegt
var og fór einnig erlendis til að etja
kappi við þarlenda í framandi fang-
brögðum og til að kynna þjóðar-
íþróttina. Tryggvi var mikill keppnis-
maður og gaf ekki sitt eftir fyrr en
í fulla hnefana og ekki efa ég að
Grettisbeltið hefur verið komið í sigt-
ið. Maður var stoltur af frænda sín-
um í sjónvarpinu, og sagði við dæt-
urnar „sjáið þið Tryggva frænda
ykkar, hann leggur á þá alla“.
Nám og skóli var nokkuð sem
reyndist frænda mínum létt. Keppn-
isskapið kom þar fram, í endalausri
sókn eftir betri einkunnum. Ekki svo
að skilja að einkunnirnar hafi verið
lélegar, þvert á móti, 8 og 9 í öllum
prófum en keppnismaðurinn vildi
meira.
Tryggvi var veiðimaður að upp-
lagi, bæði á fugl og fisk. Veiðar
stundaði hann hvenær sem færi-
gafst, fyrst undir góðri handleiðslu
föður síns og afa sem báðir eru
þekktir af veiðimennsku, síðan á eig-
in spýtur. Hjá Strandarfeðgum þarf
yfirleitt ekki að spyija hvort veiðist,
heldur hve mikið, slíkt er innsæið í
veiðilendumar, náðargáfa sem ekki
er öllum gefín. Drengileg framkoma
við bráðina og góð umgengni við
landið var honum í blóð borinn.
Tryggvi var kominn heim úr
Laugaskóla, sem þá hafði útskrifað
sína fyrstu stúdenta, að ári liðnu
væri hann í þeirra hópi. Framundan
var sauðburðurinn, áburðardreifíng,
veiðimennska, heyskapur, meiri veiði
og loks göngur og réttir áður en
skóli hæfíst að nýju í haust. Svona
var þetta alltaf hjá Tryggva, nóg að
gera og dagskráin tilbúin langt fram
í tímann.
En stundum sækir efinn á, emm
við á réttri braut? Er betra að vera
í öðra námi, öðrum skóla? Hvemig
gengur sauðburðurinn? Hvað á að
gera við lambféð þegar vetrarveður
geysa á sauðburði? A maður að gera
eitthvað annað? Er grasið nokkuð
grænna hinum megin? Þetta eru þær
spurningar sem við veltum fyrir okk-
ur er við hittumst í síðasta sinn.
Hvar er í heimi hæli tryggt
og hvíld og mæðufró?
Hvar bærist aldrei hjarta hryggt?
Hvar heilög drottnar ró?
Það er hin djúpa dauðra gröf,
- þar dvínar sorg og strið -,
er sollin lífs fyrir handan höf
er höfn svo trygg og blíð.
Þú kælir heita hjartans glóð
og heiftar slökkur bál,
þú þaggar niður ástaróð
og ekkert þekkir tál.
Þú læknar hjartans svöðusár
og svæfir auga þreytt,
þú þerrar burtu tregatár
og trygga hvíld fær veitt.
Þú griðastaður mæðumanns,
ó, myrka, þögla gröf,
þú ert hið eina hæli hans,
og himins náðargjöf.
(Kristján ijallaskáld)
Mikill harmur er að okkur kveð-
inn, en þó mestur er hann hjá foreldr-
um, systkinum, öfum og ömmum,
þau bið ég góðan Guð að varðveita
og styrkja í sinni miklu sorg.
Far þú í friði frændi sæll.
Pétur Snæbjörnsson.
Sviplegt fráfall Tryggva Héðins-
sonar hefur komið sem reiðarslag
að okkur öllum. Stórt skarð hefur
myndast í hinn vaxandi flokk ungra
manna sem lagt hafa stund á þjóð-
aríþrótt okkar á undanfömum áram.
Tryggvi hóf ungur iðkun glímunnar
og var þar strax framarlega í flokki.
Hann hafði unnið til fjölmargra titla
og verðlauna í yngri flokkum og
sýndi jafnan mikla hreysti og dugnað
í keppni.
Tryggvi stefndi jafnan að bestum
árangri í því sem hann tók sér fyrir
hendur enda var hann í fremstu röð
hvarvetna í íþróttum, námi eða starfí.
Það er vissulega erfitt að sætta
sig við að slíkt mannsefni muni ekki
starfa með okkur framar.
Árið 1989 var Tryggvi Héðinsson
valinn efnilegast glímumaður ársins
af stjórn GLÍ. Hann sýndi það og
sannaði að þetta val var engin tilvilj-
un. Á næstu árum var hann þó korn-
ungur væri kominn í hpp sterkustu
glímumanna landsins. Á síðustu ís-
landsglímu náði Tryggvi frábæram
árangri er hann tryggði sér þriðja
sætið eftir harða úrslitakeppni við
öfluga andstæðinga og sýndi þar sína
bestu glímu.
Tryggvi var tæplega meðalmaður
á hæð, sterkbyggður og afrendur að
afli. Góðir hæfíleikar, ásamt vilja-
styrk og ástundun, höfðu skilað hon-
um í röð fremstu glímumanna lands-
ins. Félagar hans úr keppni og mörg-
um utanlandsferðum á vegum Glímu-
sambandsins munu sakna góðs fé-
laga sem létti lund manna og gott
var að hafa með í ferðum.
Þó var meira um vert að Tryggvi
var drengur góður, prúðmenni sem
gaf öðrum gott fordæmi með áhuga
og dugnaði. Þeir sem mest hafa
starfað innan glímunnar á undan-
fömum áram hafa kynnst afar vel
innbyrðis. Brotthvarf eins úr hópnum
snertir okkur alla djúpt.
Þegar slíkt gerist að ungur og
efnilegur maður er hrifinn brott á
morgni lífsins eru orð lítils megnug.
íþróttin okkar hefur misst góðan liðs-
mann, góður félagi er horfínn. Mest-
ur er þó missir fjölskyldu hans og
viljum við stjómarmenn Glímusam-
bandsins votta aðstandendum
Tryggva okkar dýpstu samúð í sorg
þeirra.
Stjóm Glimusambands
íslands.
Fædd 14. janúar 1911
Dáin 16. maí 1993
Mig langar að minnast vinkonu
minnar með fáeinum orðum.
Þótt við Guðlaug værum báðar
fæddar í Vestmannaeyjum, kynnt-
ist ég henni 'ekki fyrr en hún var
orðin uppkomin stúlka. Okkar
fyrstu kynni voru í Hvamminum
á Höfn í Hornafirði þar sem ég
var ung heimasæta.
Það var siður á þeim árum að
taka hjálparstúlkur inn á heimilið.
Þetta var mannmargt útgerðar-
heimili og hálfgerð samgöngumið-
stöð í þorpinu. Ég man að okkur
stelpunum þótti gaman að fá þenn-
an nýja gest í plássið. Guðlaug var
kát og skemmtileg og átti gott
með að umgangast heimafólkið
og fara í leiki með okkur stelpun-
um. Hún innleiddi danskan og
norskan boltaleik í plássið og bar
með sér fleiri uppákomur frá Vest-
mannaeyjum.
Foreldrar Guðlaugar voru Ing-
unn Jónsdóttir, Austur-Skaftfell-
ingur að ætt og Einar Þórðarson
af Skógaætt undan Eyjafjöllum.
Þau hjónin bjuggu í Vestmanna-
eyjum og eignuðust átta börn.
En lífshamingjan var þeim ekki
að sama skapi hliðholl. Ingunn
deyr frá bamahópnum sínum ung-
um og fóru börnin eftir það sitt í
hveija áttina til uppfósturs. Tveir
yngstu drengjanna voru þá mjög
ungir, annar var 4ra ára, Páll Víd-
alín, sem síðar varð fósturbróðir
minn, hinn var yngri. Guðlaug ólst
upp á Kirkjubóli í Vestmannaeyj-
um hjá góðu fólki, við þó nokkum
aga. I Eyjum fékk hún sína mennt-
un og þar eignaðist hún sína bestu
æskuvinkonu, sem hún saknaði
mjög er leiðir skildu.
Ásgeir, elsti bróðirinn, var alinn
upp á Kálfafelli í Suðursveit hjá
frændfólki sínu, hinn mesti mynd-
armaður sem ætíð lét sig varða
afdrif yngri systkinanna. Hann réð
síðar Guðlaugu sem vinnukonu að
prestsetrinu Kálfafellsstað í Suð-
ursveit til séra Jóns Péturssonar
og móður hans sem þá var orðin
ekkja eftir séra Pétur Jónsson
sóknarprest staðarins. Sjálfur var
Ásgeir þá ráðsmaður á búinu.
Eftir veru sína á Kálfafellsstað
var Guðlaug um tíma kaupakona
á Eystribænum í Flatey á Mýrum.
Þaðan lá svo leið hennar á Höfn
sem fyrr segir, þar sem hún var
hjálparstúlka í Hvamminum.
Á höfn kynnist hún mannsefn-
inu sínu Gunnari Þórðarsyni sem
þá var vélamaður á mb. Björgvin,
bát þeirra Hvammsbænda, Jóns
J. Brunnans og Sigurðar Ólafsson-
ar. Þau kynni leiddu síðar til frek-
ari sambúðar. Með Gunnari fluttist
hún síðan á Fáskrúðsfjörð og þar
gengu þau í hjónaband og byrjuðu
sinn búskap í Ásbyrgi, heimili
Gunnars sem þá bjó í foreldrahús-
um; Þórður faðir Gunnars bjó þá
í Ásbyrgi og reyndist Guðlaug
honum vel. Hún var hlý og góð
manneskja, mjög barngóð og
hændust börn mjög að henni. Það
man ég frá Hvammsárunum þegar
hún var að endursegja sögurnar
úr dönsku blöðunum. Með þessi
blöð kom danski skipstjórinn á
kaupfélagsskútunni Sif á vorin.
Munaði Guðlaugu ekkert um að
krydda sögurnar með skemmtileg-
um frásagnarblæ sem féll vel í
kramið hjá ungu kynslóðinni sem
á hlýddi og jók það á ævintýra-
ljómann. Þá má ekki gleyma því
hvað hún kom vel fram við gam-
alt fólk og sér í lagi þá sem eitt-
hvað áttu bágt. Hún fann greiða
leið inn í hjörtu þeirra með ljúfri
framkomu og reyndi þá að gefa
sem mest af sjálfri sér til að gleðja
þá.
Gunnar þekkti hvert mannsbarn
á Fáskrúðsfirði þegar hann kom
með sína ungu brúði í fjarðarbæ-
inn sinn, milli hárra fjalla. Eftir
það var fjörðurinn hans hennar
heimkynni. Á Fáskrúðsfírði eign-
aðist hún marga góða vini. Guð-
laug var félagslynd og starfaði
bæði í kvenfélaginu og slysavarna-
félaginu á staðnum og blandaði
geði við félagssystur sínar.
Gunnar er duglegur maður sem
alltaf hefur haft nóg fyrir stafni.
Eftir sína sjómannstíð gerðist
hann vörubílstjóri og vegavinnu-
verkstjóri í mörg ár og gegndi
ýmsum trúnaðarstörfum fyrir
hreppsfélagið eins og faðir hans
hafði gert. Hann hefur alltaf haft
mikið yndi af ferðalögum og mikið
ferðast á eigin vegum, en mest
var þó-gaman ef eiginkonan gat
ferðast með, en síðari árin var hún
ekki nógu hraust til að njóta þess
sem skyldi. Þá kom sér líka vel
að eiga duglegan mannskap að,
sem gat tekið af henni snúninga
og svo sannarlega var Gunnar allt-
af tilbúinn að rétta henni hjálpar-
hönd.
Þau Guðlaug og Gunnar eignuð-
ust tvö börn, Oskar og Þóru. Þóra
er búsett í Mosfellsbæ, mesta
myndarhúsmóðir sem jafnan tók
vel á móti foreldrum sínum er þau
voru þar á ferð. Óskar er búsettur
á Fáskrúðsfirði og byggði sitt hús
í föðurtúni. Hann starfar sem at-
vinnubílstjóri og keyrir vöruflutn-
ingabíl á milli Fáskrúðsfjarðar og
Reykjavíkur.
Gunnar og Guðlaug byggðu sér
nýtt hús er efni leyfðu og standa
hús þeirra feðga hlið við hlið.
Barnabömin ganga daglega um
sömu stéttina á milli húsa. Slík
voru forréttindi að fá að alast upp
í faðmi afa og ömmu. Þetta ná-
býli hefur líka verið Gunnari
stuðningur nú í seinni tíð eftir að
Guðlaug missti heilsuna og mátti
dvelja fjær sínu heimili. Síðustu
árin dvaldist hún á sjúkrahúsinu
á Seyðisfirði þar sem hún fékk
notalega hjúkrun og aðhlynningu.
Fyrir það er Gunnar þakklátur.
Eins var það huggun fyrir Gunnar
að eiga Nönnu systur sína að á
staðnum til að heimsækja og
spjalla við, en Nanna er trygg og
góð kona sem ætíð vildi bróður
sínum vel.
Ég vil að lokum þakka Guð-
laugu góðar endurminningar frá
okkar kynnum um leið og ég sendi
Gunnari, börnum hans og þeirra
fjölskyldum mínar bestu samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé mining Guðlaugar
Einarsdóttur.
Jónína Brunnan.
Reykvíkingar - nú hreinsum vi& til.
Starfsmenn Reykjuvíkurborgar munu sjó um að fjarlægja
fulla poka sem settir eru út fyrir lóðamörk.
Einnig er auðvelt að losna við rusl í gámastöðvar Sorpu
sem eru við:
Ánanaust móts við Nlýragötu,
Sævarhöfða norðan við Malbikunarstöð,
Gylfaflöt austan Strandvegar og
Jafnasel í Breiðholti.
Höldum borginni hreinni.
Gatnamálastjórinn í Reykjavík
hreinsunardeild
í dag er sérstakur hreinsunardagur í
Reykjavík fyrir einstaklinga og fyrirtæki. Ruslapokar fást
afhentir í hverfabækistöðvum gatnamálastjóra.
Vesturbæ við Njarðargötu,
Austurbæ við Sigtún,
Miðbæ á Miklatúni,
Breiðholti við Jafnasel,
Árbæ, Selási og Grafarvogi við Stórhöfða.