Morgunblaðið - 22.05.1993, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. MAÍ '1993
Eiginmaður minn og faðir okkar,
ÓLAFUR GUÐMUNDSSON,
Fjarðarseli 35,
er látinn.
Marin Henný Matthiasdóttir
og börn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN JÓNÍNA ÓLAFSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
íÞverholti 12, Akureyri,
lést í Seli að kvöldi 17. maí.
Kolbrún Geirsdóttir, Jóhann Hauksson,
ívar Geirsson, Guðrún Þórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t'
Ástkær - eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÓLAFÍA ÁSTRÍÐUR
ÞÓRÐARDÓTTIR,
Lyngholti,
Sandgerði,
sem lést þriðjudaginn 18. maí, verður
jarðsungin frá Hvalsneskirkju þriðju-
daginn 25. maí kl. 14.00.
Ármann Gujónsson,
María Ármannsdóttir, Marel Andrésson,
Helgi Ármannsson, Michela Jespersen
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og langalangafi,
AXELTHORARENSEN,
Gjögri,
sem lést á heimili sínu þann 14. maí, verður jarðsunginn frá Árnes-
kirkju, Trékyllisvík, í dag, laugardaginn 22. maí, kl. 14.00.
Jóhanna Sigrún Thorarensen, Benedikt Bent ívarsson,
Ólafur Gisli Thorarensen,
Steinunn Thorarensen, Ólafur Grétar Óskarsson,
Kamilla Thorarensen, Rósmundur Skarphéðinsson,
Olga Soffía Thorarensen, Sveinbjörn Benediktsson,
Jakob Jens Thorarensen,
Elva Thorarensen,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
t
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
JÓHANNA
JÓHANNESDÓTTIR,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður Hátúni 4,
verður jarðsungin frá Garðakirkju, Álfta-
nesi, mánudaginn 24. maí kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á Landssamtök hjartasjúklinga.
Sigurður Kr. Óskarsson, Sigríður Guðmundsdóttir,
Nanna Óskarsdóttir, Halldór Geir Lúðvíksson,
Jórunn Óskarsdóttir, Kristinn Þórhallsson,
Sigriður Ólafsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SIGURHANS SNÆBJÖRN
SIGURHANSSON,
Smáratúni 48,
Keflavík,
andaðist á gjörgæsludeild Landspítal-
ans 19. maí.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju
föstuaaginn 28. maí kl. 14.00.
Guðný Guðmundsdóttir,
Hrafn Sigurhansson, Birna Elmres,
Magni S. Sigurhansson, Guðrún H. Kristinsdóttir,
Signý Sigurhansdóttir, Grétar Sigurðsson,
Anna Dóra Sigurhansdóttir, Paul Erik Didrichsen,
Guðný Sigurhansdóttir,
Sigri'ður B. Sigurhansdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minning
*
Oskar Ketilsson bóndi,
Miðbælisbökkum,
Austur-Eyjafjöllum
Fæddur 5. apríl 1929
Dáinn 11. maí 1993
Er andlát Óskars Ketilssonar
barst mér til eyrna, kom það ekki
svo mjög á óvart, þó að slíkt hefði
mér ekki komið til hugar fyrir rúm-
um mánuði, er ég hitti hann síðast,
hressan og kátan að vanda. Lífið
er hverfult og illvígur sjúkdómur
sigrar á skömmum tíma.
Óskar fæddist á Uppsölum í
Vestmannaeyjum 5. apríl 1929.
Foreldrar hans voru Steinunn Jóns-
dóttir frá Rauðsbakka og Ketill
Brandsson frá Yzta-Bæli. Ungur
var hann tekinn í fóstur til móður-
systur sinnar Guðrúnar Jónsdóttur
og eiginmanns hennar Ingvars Ing-
varssonar að Miðbælisbökkum í
Austur-Eyjafjallahreppi. Eftir
fermingu fór hann til móður sinnar
í Vestmannaeyjum og útskrifaðist
sem gagnfræðingur úr Gagnfræða-
skóla Vestmannaeyja. Á sumrin
hjálpaði hann fósturforeldrunum
viðbústörfin.
Óskar stundaði sjómennsku frá
Vestmannaeyjum, lengst af á ísleifi
VE, síðustu vertíðirnar var hann
stýrimaður og matsveinn og hafði
hann þá öðlast réttindi til að stjóma
30 tonna bátum.
Óskar tekur við búskap á Mið-
bælisbökkum árið 1956 og kvæntist
hann árið 1958 Björgu Jónsdóttur
frá Flateyri. Böm þeirra eru Guðrún
María, f. 1959, Jón Ingvar, f. 1961,
og Steinar Kristján, f. 1965. Fyrir
átti Óskar einn son, Finnboga Bald-
ur.
Óhætt er að fullyrða að oft hefur
lífsbaráttan verið hörð á Miðbælis-
bökkum og átti heilsuleysi Bjargar
sinn þátt í því. Glaðlyndi Óskars
og hans góðu kostir hafa þá komið
sér vel.
Ef hægt er að nota orðin stálheið-
arlegur og bóngóður saman um ein-
hvern einstakling, þá áttu þau við
Óskar Ketilsson. Hann gætti þess
jafnan að standa við allar sínar
skuldbindingar og ófáar sveitungar
nutu greiðvikni hans og hjálpsemi.
Minnist ég þess er auglýst var eftir
sjálfboðaliðum til stígagerðar við
Skógafoss, var Óskar sá fyrsti sem
bauð fram hjálp sína og kom þar
síðan að á hvetju ári. Hann starf-
aði einnig alla tíð með hinum ýmsu
félagasamtökum í sveitinni.
Óskar fylgdist vel með þjóðmál-
um, svo og þeim málefnum, sem
efst voru á baugi í sveitinni hverju
sinni. Víst er, að undirrituð, sem
ber nöfn fósturforeldra hans, fékk
oft í þeirri umræðu að njóta nafns.
Snillingur var Óskar í ritun á
íslenskri tungu og ekki gerði hann
mannamun ef koma þurfti skoðun-
um eða skilaboðum á framfæri.
Óhætt er að segja, að mannlífið í
sveitinni sé fátækara eftir við frá-
fall Óskars Ketilssonar og margur
mun sakna hressilegra samtala um
hinar ýmsu innansveitarkróníkur.
Við hjónin sendum Björgu og
fjölskyldunni innilegar samúðar-
kVeðiUr' Guðrún Inga.
Það var einsýnt hvert stefndi
þegar í ljós kom hvaða sjúkdómur
hijáði Óskar, en banalega hans var
stutt en erfið. Þegar ég heimsótti
hann í síðasta sinn á Borgarspítal-
ann, sá ég að þess var ekki langt
að bíða að Óskar fengi lausn þrauta
sinna. Fyrir Óskars hönd vil ég
koma þökkum á framfæri til starfs-
fólks Borgarspítalans á deild 5A
fyrir góða umönnun og tillitssemi.
Óskar fæddist 5. apríl 1929 í
Vestmannaeyjum. Foreldrar hans
voru Steinunn Jónsdóttir frá Rauðs-
bakka undir A-Eyjafjöllum og Ket-
ill Brandsson frá Krókvelli undir
A-Eyjafjöllum, sem nú eru bæði
látin. Óskar lauk prófi frá gagn-
fræðaskóla Vestmannaeyja og
stundaði svo sjósókn í nokkrar ver-
tíðir. Þótt hann flytti síðar frá Eyj-
um, áttu þær stóran hlut í hug
hans alla tíð því oft sagði hann frá
sínum yngri árum í Eyjum. Síðar
fluttist Óskar til móðursystur sinn-
ar, Guðrúnar Jónsdóttur, og manns
hennar, Ingvars Ingvarssonar, til
bæjarins Miðbælisbakka undir
Austur-Eyjafjöllum. Eftir að Guð-
rún dó var Öskar áfram hjá Ing-
vari á Miðbælisbökkum þangað til
að Ingvar missti heilsuna og féll
frá. Árið 1956 keypti Óskar jörðina
af bræðrum Ingvars og réð síðar
til sín bústýru, Björgu Jóhönnu
Jónsdóttur frá Önundarfirði, sem
síðar varð eiginkona hans og með
henni stundaði hann búskap á Mið-
bælisbökkum allt til dauðadags.
Börn Óskars og Björgu eru: Guð-
rún María, busett í Reykjavík og á
hún einn dreng, Birgi Óskar; Jón
Ingvar, rafeindavirki í Reykjavík
og á hann eina dóttur, Ánitu
Björgu; og Steinar Kristján, starfs-
maður Pósts og síma í Reykjavík.
Óskar átti fyrir einn son, Finnboga
Baldur, búsettan í Reykjavík.
Ég hef þekkt Óskar frá því ég
man eftir mér, þar sem hann var
bæði nágranni minn og frændi og
hef ég alla tíð haldið kunningsskap
við hann. Ég sá fljótt að hann hafði
að geyma hjartahlýjan mann sem
vildi öllum vel og forðaðist að gera
nokkuð á hlut annarra. Enginn er
gallalaus en kostimir vom meira
áberandi í fari Óskars. Hann var
harðduglegur og lá ekki á liði sínu
við að hjálpa sveitungum sínum við
búskap og hvers konar störf/
Reyndist hann foreldrum mínum
vel þegar þau voru orðin ein við
búskapinn.
Ennfremur var gestrisni Óskars
og Bjargar mikil þegar komið var
að Bökkunum. Hann var greindur
maður og raunsær, sem kom fram
í ákveðnum skoðunum hans á þjóð-
málunum. Óskar var með afbrigð-
um minnugur á hluti liðins tíma og
var skemmtilegur í frásögnum og
var oft skemmtilegt að heyra hann
lýsa skoðunum sínum á mönnum
og málefnum, t.d. landbúnaðarmál-
um, en Óskar var ekki alveg sáttur
við núverandi landbúnaðarkerfi.
Nú þegar Óskar er farinn yfir
móðuna miklu mun ég minnast vin-
ar míns og frænda með hlýhug.
Ég og fjölskylda mín sendum
Björgu og börnunum innilegustu
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Hilmar Andrésson.
Að setjast niður og hugsa til
baka er erfitt við þær aðstæður sem
skapast svo skyndilega að liðnar
stundir komast vart að fyrir sárind-
um um orðinn hlut og horfinn fé-
laga.
Það verður að segjast eins og er
að gallinn við að kynnast góðu og
elskulegu fólki í gegnum vinnuna,
fólki sem tekur manni sem fjöl-
skyldumeðlim, vekur mann upp við
að tíminn er takmarkaður. Tíminn
sem ég átti með Óskari á Bökkun-
um var fyrir mig dýrmætur, en allt-
of stuttur.
Ég held að það sé góð regla, að
geyma ekki til morguns það sem
hægt er að gera í dag, því að við
vitum ekki hvað morgundagurinn
ber í skauti sér fyrr en að honum
liðnum.
Mér bárust þær fréttir að vinur
minn, hann Óskar á Bökkunum,
væri til aðhlynningar á sjúkrahús-
inu á Selfossi. Ég dreif mig í betri
fötin og heimsótti vin minn á stofu
206. Þar dvaldist hann einn á
þriggja manna stofu, rólegur og
kíminn á svipinn eins og honum var
lagið, en það leyndi sér ekki að
hann var lasinn. Ekki grunaði mig
að veikindi hans væru svo alvarleg
að ferðin til Reykjavíkur yrði hans
síðasta. Þetta tel ég að hafi verið
ferð sem hann stefndi ekki að á
þessu vori.
Óskar var ekkert óvanur að
bregða sér bæjarleið og það gerði
hann með stæl og naut hverrar
mínútu, öll mannleg samskipti voru
honum ákaflega kær, enda eru
móttökur og gestrisni á Miðbælis-
bökkum lýsandi dæmi um það.
Ég fæ þeirri spurningu ekki svar-
að fyrr en síðar hvað ég fékk gott
pláss í hugarheimi hans þrátt fyrir
ólík áhugamál. Það er ekki gott að
þurfa að segja frá vinnusvikum sín-
um, en þegar vinnusvikin eru vinn-
unni ánægjulegri er það ekkert
leyndarmál. Vegna starfsins kom
ég reglulega í hlaðið á Bökkunum
snemma dags. Var þá ávallt boðið
upp á kaffi hvernig sem á stóð í
það og það skiptið. Yfir kaffinu og
kleinunum vildi Óskar ræða pólitík, '
en á henni hef ég ekkert vit. Hann
reyndi þá að ræða við mig um sjó-
inn sem var honum mjög kær, en
það bar að sama brunni því að ég
hef aldrei svo mikið sem migið í
saltan sjó, þannig að umræðurnar
enduðu ávallt um málefni líðandi
stundar.
Þar er mér gafst ekki færi á að
kveðja Óskar á þann hátt sem ég
hefði viljað, skrifaði ég þessa grein
mér til' sárabóta og vitandi það að
þegar leiðir okkar liggja saman á
ný fæ ég að vita hvað í skrifum
mínum er satt og hvað-ekki.
Þó að Óskar hafi brugðið sér í
lengri ferð en til stóð, stoðar ekki
að leggja árar í bát. Sólin kemur
áfram upp í austri og ég geri eins
og Óskar mundi gera og horfa bros-
andi og bjartsýnn eftir veginum
framundan.
Vinarkveðja heim að Miðbælis-
bökkum.
+
Ástkær dóttir mín og systir okkar,
GUÐBORG ÓSKARSDÓTTIR
GASPER,
Brown Mills,
New Jersey,
lést á heimili sínu 25. apríl sl.
Jarðarförin hefur farið fram.
Sigurlaug Sigurbjörnsdóttir,
systkini og aðstandendur.
Þorvaldur.