Dagblaðið Vísir - DV - 09.04.1985, Blaðsíða 15

DV. ÞRIÐJUDAGUR 9. APRlL 1985.
15
VERÐUG MINNING
íslenska óperan, Tónleikar í Minningu Péturs
Á. Jónssonar, óperusöngvara, 30. mars.
Flytjendur: Guðmundur Jónsson, Anna
Júlfana Sveinsdóttir, Elín Sigurvinsdóttir,
Elísabet Erlingsdóttir, Magnús Jónsson, Ólöf
Kolbrún Harðardóttir, Garðar Cortes, Hrönn
Hafliðadóttir, Sigurður Bjömsson, ósamt
meðleikurunum Agnesi Löve, Ólafi Vigni
Albertssyni og Vasa Weber.
Hér í eina tíð var Sjómannadagurinn
hátíðlegur haldinn á Austurvelli,
þ.e.a.s. hinn alvarlegri hluti hátíðar-
haldanna og músíkalskur þáttur
hátíðarinnar var í allföstum skoröum.
Hrafnistumenn, Gnoö úr hafi, Bára blá
og Alfaðir ræður (gjaman uppnefnt
lengsta lag á Islandi) voru fastir liðir.
Mér er í bamsminni að hafa heyrt
Pétur Jónsson syngja við slíkt tækifæri
og hefur það líklega verið í eitt
alsíðasta sinn sem hann söng opinber-
lega. Helst minnist ég þess frá þeim
atburði hversu óskaplega hátt maður-
inn gat haft og hve lengi hann gat
haldiö tóninum á hápunkti og loka-
tónum. I þá tíð held ég að það hafi þótt
ámóta virðingarmikið að syngja á
Tónlist
Eyjólfur Melsted
Sjómannadaginn meö Lúðrasveitinni
og að vera Fjallkonan á sautjánda
júní. Hinu gerði barnið sér enga grein
fyrir, aö þama syngi einn merkasti
listamaður þjóðarinnar ef til vill í síð-
asta sinn. Hans starfsvettvangur var
óhjákvæmilega í útlöndum en aö
lokum sneri hann heim og vann að því
að mennta blómakynslóð íslenskra
söngvara, þeirra sem enn em að og
stundum nefndir „gömlu jálkarnir” —
auðvitað í góðu. Þeir gömlu jálkar era
ekki eldri en svo að þeir syngja enn í
landsliðinu — með fullum rétti. Annars
er hugtakið kynslóðabil langt því frá
að vera neitt lykilhugtak hjá söngvara-
liöi okkar. Þó vantaði í landsliðið þá
allra yngstu á þessum tónleikum og
eins hafði umgangspestin höggvið
skörð í liðið.
Hér komu menn á söngpall hver á
eftir öðrum, rétt eins og á skólatónleik-
um (vinsælt form þessa dagana), en í
landsliðinu syngja aðeins þeir sem
fullhertir teljast og láta sig ekki muna
um að syngja sig í stuö á nokkrum
hendingum. Meö tónleikum jiessum
minntist íslenska óperan fyrsta ís-
lenska óperusöngvarans á verðugan
hátt.
EM
BA CHTÓNLEIKAR
Bach tónleikar ó vegum Listvinafólags
Hallgrímskirkju í Langholtskirkju 30. mars.
Stjórnendur: Hörður Áskolsson og Porgeröur
Ingólfsdóttir.
Flytjendur: Hamrahlíðarkórinn, Kór Mennta-
skólans við Hamrahlíð og Mótettukór Hall-
grímskirkju.
Ávarp, Bach minning: Árni Kristjónsson.
Efnisskró: Jóhann Sebastian Bach: Lobet den
Herrn, alle Heiden BWV 230; Jesu meine
Freude BWV 227; Komm, Jesu, komm BWV
229.
Það var framtak þriggja kóra að
minnast gamla Bachs í Langholts-
kirkju á laugardaginn fyrir pálma-
sunnudag. Kór Menntaskólans við
Hamrahlíð, hástig hans Hamrahliðar-
kórinn og Mótettukór Hallgrímskirkju
héldu þá undir merkjum Listvina-
félags Hallgrímskirkju til ágóöa fyrir
oreglsjóð kírkjunnar.
Fyrstur söng yngri kórinn, Kór
Menntaskólans við Hamrahlíð, mótett-
una Lobet den Herm, alle Heiden. Þaö
var létt yfir söngnum, tónninn með
þessum sérstaka Hamrahlíðarblæ og
Tónlist
Eyjólfur Melsted
að venju kunnu allir sitt upp á hár,
öðruvísi eru réttirnir ekki fram bomir
úr því músíkalska kokkhúsi.
Jesu, Meine Freude er síður en svo
ný mótetta fyrir eyrum íslenskra
tónleikagesta. Hana söng Mótettukór
Hallgrímskirkju með reisn en þó án
þess að slaka nokkuð á kröfum sínum
um mýkt og blíðu í tóni. Einkum fannst
mér að karlaraddirnar kæmu skýrar
fram en áður, hvort sem því olli þróun í
söngstíl eða ómgerð Langholtskirkju.
Kirkjan var fullsetin og þá fyrst við
slíkar aöstæður fá menn notið ein-
stæðrar heyrðar hennar til fulls.
Saman sungu Mótettukórinn og
Hamrahlíðarkórinn Komm, Jesu,
komm, að lokum. Allur var söngurinn
með sömu formerkjum og fyrr, blíður,
hreinn og fagur og það eina sem ég
hefði óskað til viðbótar var svo sem
eins og lúsarögn af snerpu.
Ávarp Áma Kristjánssonar var gott
innlegg og aldrei verður ofbrýnt
hversu mikið menn eiga að þakka guð-
spjallamanni tónanna.
EM
ur Neytendur Neytendur Neytendur
Mélefni leigubif reiða hafa miklð verið I deiglunni að undanf ömu.
ÁNÆGJA MEÐ NÝBREYTNI í
ÞJONUSTU LEIGUBIFREIÐA
I nýlegri ályktun Neytendafélags
Eeykjavíkur og nágrennis kemur fram
ánægja meö nýbreytni og fjölbreytni í
þjónustu sem Bifreiðastöö Steindórs
hefur bryddaö upp á.
Skal þá nefnt aukiö úrval bifreiöa-
tegunda, afnám aukataxta vegna
bæjarmarka innan hins svokallaöa
Stór-Reykjavíkursvæöis, greiöslu-
kortaþjónustu og fleira. Neytendafé-
lagiö hvetur til þess aö höfuöborgar-
svæöiö veröi almennt gert að einu
gjaldskré rsvæöi og aö sta rtgj aldiö s vo-
nefnda veröi endurskoöaö, enda hlut-
fallslega hærra hér á landi en viöast
hvar annars staöar. Þaö er álit félags-
ins aö startgjaldiö sé leifar gamla tim-
ans áöur en talstöövarþjónusta varö
almenn.
Neytendafélagið vekur athygli neyt-
enda á þeirri breytingu sem varö viö
síöustu gjaldskrárhækkun leigubif-
reiöa sem felst i þvi aö nú hækkar taxt-
inn viö fimmta farþega í stað sjötta
farþegaáöur.
hheL
í DV 28. mars halda vinir Steindórsmanna áfram áróðrinum/'
gjaldiö sé leifar gamla tímans áöur
en talstöövarþjónusta varö almenn.
NeytendafélagiÖ vekur athygli neyt-
enda á þeirri breytingu sem varö viö
síðustu gjaldskrárhækkun leigubif-
reiða sem felst í því að nú hækkar
taxtinn viö fimmta farþega í stað
sjötta farþega áöur.”
reikna í þess staö meö því að
ályktunin sé aðeins fljótfærnisverk
unnið af, reyndar ámælisveröri van-
þekkingu.
Ekki nenni ég aö elta ólar viö alla
vitleysuna en tek fyrst fyrir þá full-
yröingu að Bifreiðastöö Steindórs
bjóöi upp á aukið úrval bifreiða-
A „Ef það er virðingarverð fjöl-
breytni að bjóða upp á tvær teg-
undir bifreiða þá væri gaman að sjá
sömu samtök hæla þeirri fjölbreytni
bifreiða sem hinar leigubílastöðvarnar
bjóða neytendum.”
Að þessi ályktun Neytendafélags
Reykjavíkur sé stórkostlega röng
byggð á ótrúlegri vanþekkingu, ekki
síst með tilliti til kunningsskapar
mUU starfsfólks félagsins og Stein-
dórsmanna, er víst ekki of mælt.
Reyndar er ályktunin svo röng að
ætla mætti að fariö væri rangt meö af
ásettu ráði. Því vil ég þó ekki trúa en
tegunda. Staðreyndin er sú að á Bif-
reiöastöð Steindórs eru aðeins tvær
leigubifreiöar, önnur pólsk af
,gerðinni Polonez en hin japönsk af
gerðinni Galant. Ef það er virðingar-
verð fjölbreytni að bjóöa upp á tvær
tegundir bifreiöa þá væri gaman að
sjá sömu samtök hæla þeirri fjöl-
breytni bifreiöa sem hinar leigubíla-
stöðvamar bjóða neytendum. Aö
startgjaldiö sé úrelt vegna talstöðv-
anna er byggt á vanþekkingu. Þensla
borgarinnar er slöc að nú, þrátt fyrir
talstöövar eru bílar sendir jafnlang-
ar og jafnvel miklu lengri vegalengd-
ir en gerðist fyrir tiUcomu talstöðv-
anna. Þessi ályktun fellur því dauð
og ómerk. Varöandi gjaldskrár-
breytinguna nú nýveriö er eitt atriði
gagnrýnt, en vandlega þagað yfir
þeirri breytingu að viðbótartaxti fyr-
ir 5 tU 8 manna bíl var lækkaöur úr
25% álagi í 20% álag. Þetta atriði
skiptir viðskiptavini Steindórs engu
máli, þar sem sú stöð býður sínum
viðskiptavinum aðeins tvo bíla og
báða aðeins fjögurra farþega.
Greiðslukortaþjónustu Steindórs
(hjá tveimur bUum) þakka neyt-
endasamtökin, en þaö viröist hafa
fariö fram hjá þeim að mikUl og vax-
andi fjöldi bUa á hinum stöðvunum
býður einnig þessa þjónustu.
Að lokum. Því miður bendir
„þakkaávarp” Neytendafélags
Reykjavíkur til þess að samtökin nái
ekki áttum í moldviöri Steindórs-
manna, eða hins sem verra væri, að
innan Neytendasamtakanna ráði
kunningsskaparsambönd við Stein-
dórsmenn orðum og geröum.
Kristinn Snælaud.

Nýkomid
Skóverslun
Þórðar Péturssonar
Laugavegi 95, sími 13570.
Kirkjustrœti 8, sími 14181.
Teg. 1014 Joke.
Litur: brúnt ledur.
Stcerdir: nr. 36—40.
Verð kr. 1.495,-

uu iKuur.
Stœrdir: nr. 41—47.
Verðkr. 1.585,-
Teg. 1104 Joke.
Litur: svart ledur.
Stœrðir: nr. 36—40.
Verð kr. 1.495,-
Stcerðir: nr. 41—47.
Litir: grátt, brúnt eða svart
leður.
Verðkr. 1.585,-
Teg. 1504 Free. Stcerðir: nr. 40—46.
Litir: grátt eða svart leður. Verð kr. 1.675,-