Dagblaðið Vísir - DV - 27.06.1997, Blaðsíða 13

FÖSTUDAGUR 27. JÚNÍ 1997
13
Vængbrotin
stjórnsýsla
Greinarhöfundur vitnar í forræðismál Sophiu Hansen í Tyrklandi og seg-
ir hæg heimatökin fyrir utanríkisráðuneytið í þeim efnum. Sophia Hansen
ásamt tyrkneskum lögfræðingi sínum.
Það vakti athygli
alþjóðar, þegar tveir
ráðuney tisstj órar
voru sendir með flug-
vél Landhelgisgæsl-
unnar til Bodö í Nor-
egi til að taka á móti
loðnuskipinu Sigurði
VE15 vegna meints
landhelgisbrots á
Rauða Torginu út af
Seyðisfirði.
Hvers vegna fékk
ráðuneytisstjórinn I
forsætisráðuneytinu
ekki að vera með?
Hvers vegna mættu
engir norskir ráðu-
neytisstjórar á kæj-
anum í Bodö? Þetta
er bein óvirðing við
íslenska starfsbræð-
ur þeirra og ísland sem frjálst og
sjálfstætt riki. Umkomulausir
sáust þeir vera að taka við land-
festum skipsins eða með höfuðið
út um glugga á stýrishúsinu.
„Þeim var gefið bein, síðan héldu
þeir heim,“ eins og segir í þul-
unni.
Stjórnlaust utanríkisráöu-
neyti?
Engin stjómun sýnist nú vera á
utanríkisráðuneytinu og ekkert
bólar á uppsögn „loðnusamnings-
ins“ frá 1980 (sem framsóknar-
menn gerðu við Norðmenn um
stjómun veiða í Norðurhafinu) í
átt til samræmingar við hinn nýja
úthafsveiðisáttmála SÞ frá árinu
1995.
Fyrrverandi utanríkisráðherra,
Jón Baldvin Hannibalsson, sagði
þó Norðmönnum að
þeir ættu ekki Sval-
barða en ekkert slikt
gerist nú. Fiskiráðu-
neytið hefir þó gefið
út nýjar reglur sem
sýnast þrengja frelsi
Norðmanna til að
stela enn meiri loðnu
í íslensku lögsögunni
en þetta virðist nán-
ast benda til þess að
ekkert eigi að gera I
sambandi við stjórn-
un á úthafsveiðunum
í Norðurhafinu.
Áframhaldandi að-
gerðaleysi utanríkis-
ráðuneytisins leiðir
til taps á veiði- og
stjómunarréttindum í
öllu Norðurhafinu.
Hér kemur annað dæmi um
svartadauðann í þessu ráðuneyti.
Soffla Hansen sendi tvær dætur
sínar fyrir 7 árum í stutta heim-
sókn til fyrrver-
andi eiginmanns
síns og föður
þeirra, Halim Al,
í Tyrklandi en
hann gerði sér
lítið fyrir og skil-
að þeim ekki aft-
ur. Börnunum
var einfaldlega
rænt, - „kidnapp-
ed“.
Öll eru þau ís-
lenskir ríkisborgarar og því hæg
heimatökin fyrir utanríkisráðu-
neytið að krefjast afhendingar á
öllum aðilum málsins til íslands
þannig að íslenskir dómstólar
gætu íjallað um málefni þeirra. Að
venju gerði utanríkisráðuneytið
ekkert. Hvers vegna er ekki gerð
krafa um framsal þessara íslensku
ríkisborgara?
Tómlæti gagnvart forræöis-
máli Sophiu
Stjarfir og blindir hafa embætt-
ismenn utanríkisráðuneytisins í
aðgerðaleysi horft á þessa móður
tveggja íslenskra dætra sinna berj-
ast fyrir umgengnisrétti við þær
suður í Tyrklandi ámm saman
með engum árangri. Kostnaður
hennar af þessu tómlæti embættis-
manna utanríkisráðuneytisins
mun nú kominn í yfir 30 milljónir
króna.
Auðvitað á þetta ráðuneyti að
borga fyrir mistök starfsmanna
sinna, svo sem skylt er. Það var
fyrst í fyrra að sendur var sendi-
herra til Tyrklands til að kanna
málið. Hann kom sneyptur til
baka með þau skilaboð að lögmað-
ur Soffíu væri Kúrdi og því i ónáð
í Tyrklandi. Því væri ekkert hægt
að gera.
Nú hefir Halim A1 falið dæturn-
ar upp til fjalla til að koma í veg
fyrir að Soffía geti fengið um-
gengnisrétt við þær á næstu tveim
mánuðum, sem dómsúrskurður
liggur fyrir um þar. Ætlar utan-
ríkisráðuneytið að láta einskis-
virða þennan rétt íslenskra ríkis-
borgara þannig suður í Tyrklandi?
Heiladauðinn í þessu ráðuneyti er
yfirþyrmandi. Ný lög um upplýs-
ingaskyldu stjórnvalda gera ráð
fyrir að þau geti ekki þannig þag-
að öll mál í hel. Alþingi og al-
menningur á islandi vill fá betri
stjórnsýslu í landinu. Það dugir
ekkert tuð lengur.
Önundur Ásgeirsson
Kjallarinn
Önundur
Ásgeirsson
fyrrv. forstjóri Olís
„Ætlar utanríkisráðuneytið að
láta einskisvirða þennan rétt ís-
lenskra ríkisborgara þannig suð-
ur í Tyrklandi? Heiladauðinn í
þessu ráðuneyti er yfírþyrm-
andi.“
íþróttir fyrir suma:
Hvers virði eru titlarnir núna?
Stjórn Skotfélags Reykjavíkur
SR neitaði sl. vetur að skrá þrjá
einstaklinga - ég er einn þeirra -
til keppni í einstaklingsgreinum á
opnum íþróttamótum vetrarins
hjá Skotsambandi íslands, STÍ. Þó
er ákvæði í lögum ÍSÍ um að allir
félagsmenn íþróttafélaga skuli
hafa sama rétt. Enginn okkar þre-
menninganna er eða hefur verið í
keppnisbanni. STÍ hefur samt neit-
að mér um aðgang að öllum opn-
um (!) mótum vetrarins.
Vann óumdeilt
Meistaratitlar STÍ sem ég vann
árið 1996 eru þrir, tveir í riffilskot-
fimi og einn í skammbyssu. Hvers
virði eru meistaratitlar í þessum
greinum núna þegar mér var
meinaður aðgangur að íslands-
meistaramótinu í maí 1997 og öðr-
um opnum mótum skotsambands-
ins?
Sá sem vann íslandsmeistara-
mót STÍ í maí 1997 í Enskri keppni
hlaut aðeins 576 stig af 600 mögu-
legum en það er lægra en ég hef
nokkum tima hlotiö. Árið 1996
hlaut ég 591 stig á íslandsmeistara-
mótinu en 591
stig er einu stigi
yfir alþjóðlegu
Ólympíulág-
marki.
íslandsmeist-
aratitlar STÍ 1997
í riffli og skamm-
hyssu eru auðvit-
að einskis virði
þegar öðmm er
haldið frá
keppni. Sama
gildir um árangur þess manns sem
STÍ telur nú vera bikarmeistara í
Enskri keppni, þótt mér hafi verið
neitað um þátttöku í öllum mótum
sl. vetur. Óumdeilt er að ég vann
efsta sæti á 'öllum 23 mótum í
greininni sem ég hef tekið þátt i
síðan í ársbyrjun 1993. Hvomgur
„meistáranna“ í Enskri keppni
hefur nokkru sinni sigrað mig í
keppni. Hvað skyldi
þeim sjálfum finnast
um meistaratitla
sína þegar þeir eru
fengnir með þessum
hætti?
Stjórn STÍ
dæmd í Héraös-
dómi
Keppendumir
tveir auk mín sem
stjórn Skotfélags
Reykjavíkur neitaði
um keppnisrétt sl.
vetur standa báðir
framarlega í skamm-
byssugrein, hafa t.d.
náð íslandsmeist-
aratitli árið 1995,
silfurverðlaunum á
íslandsmóti 1996 og hafa sett nokk-
ur íslandsmet. Öllu þessu náðu
þeir án þess að nokkrum öðrum
væri haldið frá keppni eða nokkur
mótsúrslit væru kærð.
Menn sjá nú betur en áður að
ákveðnir menn, sem kalla sig
íþróttamenn, vilja láta sína menn
ná íþróttatitlunum en vilja ekki að
íþróttaárangur einn ráði því hver
vinnur. Þannig neitaði stjórn
Skotfélags Reykjavíkur að skrá til
keppni ákveðna kepp-
endur sem voru líkleg-
ir til sigurs. Þar með
jók stjórnin sigurlíkur
sínar.
Stjórn STÍ var með
héraðsdómi 11. mars
sl. dæmd til að endur-
taka tvö mót sem fram
fóru í jan. og febr.
1997. Ástæða dómsins
var sú að mér var
meinuð þátttaka í mót-
unum. Stjórn STÍ
áfrýjaði dómnum til
dómstóls STÍ og fékk
honum breytt en dóm-
stóll ÍSÍ ógilti þá
breytingu og lagði fyr-
ir dómstól STÍ að taka
málið fyrir aftur. Það
hefur hann ekki gert og er því hér-
aðsdómurinn í gildi. Enn sem
komið er hefur stjórn STÍ virt hér-
aðsdóminn að vettugi. Hve lengi
getur svona lagað gengið? Er
svona starfsemi íþrótt?
Á meðan slíkt viðgengst innan
ÍSÍ tel ég rétt að STÍ skipti um
nafn og heiti hér eftir ÍFS eða ÍFF,
„íþróttir fyrir suma“ eða „íþróttir
fyrir forréttindafólk".
Carl J. Eiríksson
„Þannig neitaði stjórn Skotfélags
Reykjavíkur að skrá til keppni
ákveðna keppendur sem voru lík-
legir til sigurs. Þar með jók
stjórnin sigurlíkur sínar.u
Kjallarinn
Carl J. Eiríksson
rafmagnsverkfræöingur
Hannes Hólmsteinn
Gissurarson, pró-
fessor í stjórn-
málafræði.
Með og
á móti
Hefur eignarhald fjölmiðla
áhrif á ritstjórnarstefnu
þeirra?
Menn láta
kaupa sig
„Vissulega geta fjármálamenn
keypt sér áhrif og aðgang að fjöl-
miðlum. Nýlegasta dæmið er að
Dagur-Tíminn er farinn að styðja
af krafti Jón Ólafsson og R-list-
ann, enda hefur Jón Ólafsson
greitt vænar
fúlgur í kosn-
ingasjóð R-list-
ans og Stefán
Jón Hafstein,
ritstjóri Dags-
Tímans, situr í
nefnd sem á að
skipuleggja
kosningabar-
áttu R-listans.
Ekki spillir síð-
an fyrir að Jón
Ólafsson á hlut
að útgáfu Dags-Tímans. Annað
dæmi er þegar Jón Ólafsson fékk
Ingólf Margeirsson til að gera um
sig haUelúja-þátt í sjónvarpinu,
en Ingólfur er sem kunnugt er á
launum hjá Jóni við að hanna
ímynd fyrir hann í fjölmiðlum, og
veitir ekki af. Þriðja dæmið er
þegar Jón Ólafsson rak Elínu
Hirst, fréttastjóra Stöðvar tvö, af
því að hann taldi að hún yrði
ekki nógu þæg í valdabaráttu
hans. En ég tek það fram að ég sé
ekkert athugavert við það þegar
menn eins og Jón Ólafsson ráð-
stafa eignum sínum eins og þeir
vilja, svo framarlega sem þeir eru
ekki að skerða hagsmuni með-
hluthafa sinna. Þetta er mál með-
hluthafanna en ekki mitt. Hitt er
svo auðvitað athugavert þegar
menn láta kaupa sig, eins og þau
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, Stef-
án Jón Hafstein og Ingólfur Mar-
geirsson hafa öll gert. Það er dap-
urlegt að hlusta á hina æpandi
þögn sem er um þetta mál i ís-
lenska fjölmiðlaheiminum."
Órökstutt
kjaftæði
„Kenningar þess efnis að fjöl-
miðlafólk láti kaupa sig til að
skrifa um mál með tilteknum
hætti af eigendum þeirra blaða
sem þeir starfa við eru aðeins
dæmi um órökstutt kjaftæði
manna úti í bæ
sem ekki vita
hvemig blaða-
mennska gegn-
ur fyrir sig.
Þess voru
vissulega dæmi
á árum áður að
útgefendur
reyndu slík
vinnubrögð og
m.a. á tímum
flokksblaðanna
voru mál mjög
oft í þessum farvegi. Þá gátu for-
ystumenn flokka treyst því að sjá
uppslátt á forsíðu eða í leiöara
sem þeir höfðu lagt grunn að.
Þetta er liðin tíð. Og þótt verá
megi að einhverjir útgefendur
reyni þetta í dag fullyrði ég að
það tekst þeim ekki nema í algjör-
um undantekningartilfellum.
Þetta skilja ef til vill ekki þeir
sem enn lifa i hugarheimi kalda
stríðsins og sjá andskota í hverju
horni. Blaðamennska i nútíma-
samfélagi er þróuð starfsgrein og
þeir útgefendur sem reyndu að
múlbinda ritstjóra sína með þess-
um hætti myndu fljótt missa þá
til annarra starfa. Ég hef miklu
meiri trú á íslenskum blaða-
mönnum en svo að ég fáist til að
samþykkja samsæriskenningar af
því tagi sem hér er verið að ræða
um. Það eru aðeins dæmi um þrá-
hyggju manna sem þrífast á því
að níða niður það fólk sem eink-
um og sér í lagi ber ábyrgð á því
að lýðræðið fái þrifist í landinu -
íslenska blaðamenn.“ -RR
Valþór Hlöfivers-
son, bæjarstjórnar-
maóur G-llstans í
Kópavogi.