Dagblaðið - 25.11.1975, Blaðsíða 2

2
Pagblaðið. Priðjudagur 25. nóvember 1H75.
Spurning
dagsins
Kemur snjókoman þér i jóla-
skap?
Krislmann (iuöinundsson skáid:
„Mér þykir alltaf vænt um að sjá
snjóinn á þessum árstima. Það
hressir mann eftir rigningatiðina
að undanförnu.”
Anna Jónsdóttir, vinnur hjá
Plastpokum hf.: „Hann kemur
mér ekki i neitt jólaskap frekar
en annað skap. Það er svo sem
allt i lagi að hafa hann. Hvort ég
hlakki til jólanna? Jú, dálitið.”
Marta Guómundsdóttir af-
greiðslustúlka á Sælkeranum :
„Óneitanlega minnir snjórinn
mann svolitið á jólin en ég hlakka
ekkert frekar til þeirra þó að það
sé byrjað að snjóa.”
(iunnar Þorláksson fulltrúi:
„Þegar ég er búinn að kaupa mér
nýjar skóhlifar get ég farið að
svara svona spurningu. Þangað
til er ég ekki i neinu jólaskapi.”
Verndið
börnin
og noið
vinskap
þeirra
STJÓRNAR GEIR
HÆGFARA
SÓSÍALÍSKUM
UMBÓTAFLOKKI?
1503—1905 skrifar:
„Nú þegar veita á aukið að-
hald i umferðinni finnst mér
eðlilegt að spyrja hvort dóms-
málaráðherra vilji ekki vera
svo vænn að vekja lögregluliðið
i Keflavik. Þessir menn byrji að
vinna fyrir launum sinum —
þeir gera það ekki allir á lög-
reglustöðinni.
Ég hef átt heima hér i Kefla-
vik i fjögur ár, og i fullri alvöru:
Hér er ekki nokkur löggæzla né
umferðarstjórn.
Ef til vill halda þeir að nóg sé
að vakna upp þegar slys verður
— þá helzt á aðalgötu bæjarins.
Nei, þeir þurfa að ganga um
götur bæjarins — en ekki bara
sitja inni i bil og reykja i róleg-
heitum. Þeir þurfa að komast i
samband við hinn almenna
borgara — leiðbeina bæði ak-
andiog gangandi vegfarendum.
Það er þetta sem vantar.
Ég held að ekki sé til of mikils
mælzt að lögreglan láti sjá sig
fyrir utan barna- og unglinga-
skólana — aðstoði börnin yfir
götur. Með þvi mundi lögreglan
slá tvær flugur i einu höggi.
Nefnilega vernda börnin og ná
vinskap og trausti barnanna.”
„Við setningu Landsfundar
sjálfstæðismanna i Háskólabiói
siðast komst forsætisráöherra,
Geir Hallgrimsson, þannig að
orði: að hætta yrði að stjórna
landinu frá degi til dags.
Þetta voru drengileg orð
manns sem við allir berum
fyllsta traust til, og margir ólu
þá von þá að rikisstjórnin undir
forustu þessa manns myndi nú
skera upp herör gegn ástandinu
i landinu og að framundan væri
einhvers konar blómaskeið
undirforustu sjálfstæðismanna,
einhvers konar áætlun um betri
stjórn landsins eftir að dagar
vinstri stjórnarinnar voru tald-
ir.
Þvi miður hefur þetta ekki
orðið svo. Auðséð er, að stjórnin
undir forsæti sjálfstæðismanna
heldur áfram aðstjórna landinu
frá degi til dags.ráðvillt, og hef-
ur um of látið andstöðuflokkana
teyma sig til ýmissa óheilla-
vænlegra hluta. Andstöðuflokk-
arnir koma nefnilega svo mörg-
um málum sinum áfram að
undrun sætir og er helzt að sjá
að Sjálfstæðisflokkurinn þori
ekkiað halda stefnu sinni og sé
orðinn hægfara sósialfskur um-
bótaflokkur.
Litið fer fyrir sparnaði þeim
er prédikaður hefur verið, hald-
ið er áfram fulla ferð með dýr-
ustu framkvæmdir hins opin-
bera eins og ekkert hafi skeð.
Hvað er orðið af loforðinu um
að leysa þessa kommissara-
nefnd, Framkvæmdastofnun-
ina, upp? Þvert á móti hefur
hún verið styrkt með nýjum
manni sjálfstæðismanna, þótt
höfuðkommissarnum hafi verið
sagt upp. Boðið er út nýtt happ-
drættislán til þess, að sagt er,
að gera nýjan hringveg. Tekið
er stærsta lán sem Islendingar
hafa nokkru sinni tekið, ekki til
framkvæmda heldur til þess að
standa við skuldbindingar okk-
ar um afborganir gamalla
skulda sem teknar voru til
ýmissa framkvæmda og greiða
þarf, til þess að við verðum ekki
vanskilamenn. Allt i einu sting-
ur svo upp kollinum Arabalán,
og áfram er haldið á nýjum
miðum peningamarkaðsins og
öllu stjórnað frá degi til dags.
Sjálfstæðisflokksmenn eru að
vonum vonsviknir með forustu
sina, a.m.k. nú um hrið. Okkur
finnst um of sótt til vinstri og að
vissa kjölfestu vanti i flokkinn
okkar, eða veit forsætisráð-
herra ekki að Sjálfstæöisflokk-
urinn er stærsti flokkur landsins
og þarf vissulega ekki að sæta
afarkostuni samstarfsflokks
sins né andstööuflokkanna.
Mér datt þetta (svona) i hug.
7877-8083.
TILUTSLEYSI
VAGNSTJÓRA!
G.B. skrifar:
„Getur það verið að strætis-
vagnabilstjórum sé eitthvað illa
við aldurhnigið fólk? Sumum
þeirra virðist vera sérstaklega i
nöp við það og lýsir það sér i þvi
að þeir aka af stað áður en far-
þegarnir eru setztir i sæti sin.
Fyrirnokkrum dögum var göm-
ul kona ekki komin nema áleiðis
i sætið þegar vagninn rykktist af
staðog hún hraut eftir vagngólf-
inu og meiddi sig talsvert. Svo
heppilega vildi þó til að hún
brotnaði ekki.
Það eru ekki allir jafnheppn-
ir, — ég veit um aðra konu sem
hrökk úr sæti sinu er vagninn
tók svo snöggan kipp, féll á gólf-
ið með þeim afleiöingum að
hún mjaðmarbrotnaði. Nú eru,
minnir mig, ein þrjú eða fjögur
ár siðan en konan hefur aldrei
náð sér. Hún fór i mál við
strætsivagnana og fékk greidd-
ar einhverjar bætur en peningar
koma ekki i staðinn fyrir heila
og óbrotna limi. Það væri fróð-
legt að fá að vita hvort fyrirtæk-
ið stendur oft i málaferlum
vegna slasaðra farþega.
Að sjálfsögðu eru sumir vagn-
stjórarnir mjög tillitssamir við
farþega sina og biða þangað til
allir eru setztir i sæti sin.”
Það er gott að vera „stjóri" hjó ríkinu úti ó landi
FRÍTT HÚSNÆÐI UNDANÞEGIÐ SKATTI,—
OG SVO AUÐVITAÐ ÞYNGRI LAUNAPOKI

Asgerður ólafsdóttir iðnskóla-
neini: „Nei. Ég er svo vön þvi að
hafa snjó að ég kippi mér ekkert
upp við það. Ég bý nefnilega á
tsafirði og þar er snjórinn ekkert
nýnæmi.”
Krla Bragadóltir nemandi i
llagaskól: „Já. Ég er strax farin
að hlakka svolitið til jólanna en ég
hlakka miklu meira til jólafris-
ins.”
Ungur utanbæjarmaöur skrif-
aði:
„Ég verð að viðurkenna fá-
fræði mina, — en það er svo
margt i þjóðlifinu sem ég fæ
ekki með nokkru móti skilið. Til
dæmis ætla ég að nefna þann
undarlega sið að rikið skuli taka
nokkra hópa manna upp á sina
arma, byggja yfir þá, borga öll
gjöld af fasteignum þessum, all-
an kostnað við að reka þessar
fasteignir, alla skatta og
skyldur af fasteignunum.
Við venjulegir rikisstarfsmenn
verðum að strita myrkranna á
milli á miklum mun lægri laun-
um en þessir stórkostiegu yfir-
menn til að koma okkur þaki yf-
ir höfuðið eða til að geta innt af
hendi okurleigu sem okkur er
gert að greiða i húsaleigu.
Mér er kunnugt um simstjóra
úti á landi sem hefur fria ágætis
ibúð i simstöðvarhúsinu á efri
hæð. Hann hefur frian hita og
sima, húsaleigan sjálf er skatt-
frjáls enda þótt aðrir verði að
reikna sér 200 þúsund króna
húsaleigu fyrir svipað húsnæði.
Mér telst til að þegar hlunn-
indi þessi eru metin lauslega
séu þau ekki minna en 320 þús-
und króna virði — skattfrjálsar
krónur. Þar ofan á kemur fri
ibúð.
Og rúsinan i pylsuendanum.
Hikið er nú ekki aldeilis á þ.vi að
sækja oliustyrkinn, sem er nú
raunar kominn frá rikinu sjálfu.
Ég hef sönnun fyrir þvi að um-
getinn simstjóri rukkaði hann
inn sjálfur. Þar koma 40 þús.
krónur í vasann.
Gæti Dagblaðið nú ekki upp-
lýst okkur, sauðsvartan almúg-
ann, hvernig á þvi stendur að
simstjórar, dýralæknar, sýslu-
menn og fógetar, fræðslustjór-
arnir og rafveitustjórarnir, auk
skólastjóranna og allra hinna,
fá fritt húsnæði hjá þvi auma
riki sem þeir starfa hjá, meðan
önnur landsins börn þurfa að
strita til að geta lifað mann-
sæmandi lifi og eru að auki á
miklu lægra kaupi en stjórarnir
sem komast i þessa einstöku að-
stöðu?
Þaðgæti lika verið fróðlegt að
fá að vita hvað þessi útgjöld
kosta, hverjir fá þessi friðindi
og náttúrulega umfram allt
hvers vegna þeir fá þessi frið-
indi og þá hvers vegna fram hjá
skatti.
Að sjálfsögðu skiljum viö
utanbæjarmenn það mæta vel
hvers vegna Reykvikingar
sækja svo mjög i stöður sem
þessar, — og fá þær. Þeir vita
sem er að eftir að hreppa eina
slika eru þeir á grænni grein og
lausir við basl húsbyggjandans
og húseigandans. Og auðvitað
eru þeir úr Reykjavik i mun
betri aðstöðu til að verða sér úti
um störfin þvi aðalskrifstofur
og ráðuneyti eru við höndina hjá
þeim.”
Ungur utanbæjarmaður