Dagblaðið - 05.03.1981, Side 11

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 5. MARZ 1981.
11
Lögregluvarðstjórinn í greinargerð til dómsmálaráðherra:
Á VART ORÐ TIL AÐ LÝSA
ÞEIRRIILLKVITTNISEM
í ÁSÖKUN FÓGETANS FELST
—ein ásökunin svo ámælisverð að vart verður við hana unað
Barði Þórhallsson bæjarfógeti.
Barði Þórhallsson
bæjarfógeti
á Ólafsfirði:
„Get ekki
tjáð mig
um
málið”
„Ég get ekki tjáð mig um þetta
mál, það er nú hjá dómsmálaráðu-
neytinu til umfjöllunar”, sagði Barði
Þórhallsson bæjarfógeti á Ólafsfirði í
gær. „Ég hef ekki séð greinargerð
lögreglumannsins, sem hann hefur
sent dómsmálaráðuneytinu og get
því ekki tjáð mig um hana.
Það er helzt að leita fanga hjá
dómsmálaráðuneytinu, en ráðu-
neytið tekur væntanlega afstöðu
innan tíðar.”
-JH.
Stefán B. Einarsson lögregluvarð-
stjóri á Ólafsfirði skrifaði Friðjóni
Þórðarsyni dómsmálaráðherra
greinargerð vegna bréf bæjarfógeta á
Ólafsfirði, þar sem fógeti leysir hann
frá störfum og tilgreinir ástæður.
Stefán svarar hverri ásökun fyrir sig
og fara þau svör hér á eftir:
Ásakanir fógeta
villandi
„Varðandi fyrstu ásökun á hendur
mér vil ég taka fram eftirfarandi:
Upp úr kl. 21.30 þ.8.janúar 1981 fer
ég ásamt konu minni i heimsókn að
Hrannarbyggð 13, hér í bæ, en kona
húsráðanda varð 40 ára. Ekki var
meining min að hafa þar langa við-
dvöl, vegna þess að ég var á skyldu-
vakt til kl. 24.00. Fór ég á lögreglu-
bifreið þar sem hún segir gjarnan til
hvar lögreglu er að finna. Eftir
nokkra stund var farið að ganga á
mig, hvort ég gæti ekki fengið mann
fyrir mig til að taka vaktina, svo og
bakvakt um nóttina. Eftir nokkrar
eftirtölur fór ég út og hugðist hafa
samband við Hannes Sigurðsson en
hann er einn 3ja manna, sem við
höfum til aðstoðar ef þurft hefur og
bæjarfógeti hefir samþykkt. Var
Hannes genginn til náða. Ók ég því
um bæinn i eftirliti og var raunar bú-
inn að afskrifa þann möguleika að fá
mann fyrir mig.
Er ég var að aka um bæinn ók ég
fram á Björn Stein Sveinsson, en
hann er og einn þeirra manna sem við
höfum haft til aðstoðar. Spurði ég
hann hvort hann vildi taka fyrir mig
afganginn af vaktinni, þ.e. þessa 3
stundarfjórðunga sem eftir væru svo
og bakvakt, enda búinn að sjá að
ekkert var um að vera í bænum og
næturútköll mjög fá á þessum
dögum, þó aldrei verði um það full-
yrt, enda þá til annarra að leita, enda
samkomulag gott hvað þau varðar.
Björn sagði þetta sjálfsagt og gekk
ég frá því að þetta væri fyrir mig, svo
greiðsla kæmi ekki frá embættinu.
Bjöm tók þvi við bifreiðinni um kl.
23.20 Það er því alrangt að ég hafi
verið við áfengisdrykkju fram að
þeim tima, eins og vitni geta borið
um ef til þeirra þyrfti að leita. Það er
hins vegar rétt að ég smakkaði áfengi
eftir að ég var búinn að gera þær ráð-
stafanir sem áður er lýst. Tel ég því
ásakanir fógeta villandi, þar sem ekki
er haft fyrir þvi að að geta þess, að ég
fékk Björn fyrir mig, en skildi ekki
vaktina eftir í reiðileysi. Min einu
mistök eru þvi að hafa ekki látið
fógeta vita af þessu og ef það telst
það alvarlegt agabrot, tek ég þvi
athugasemdarlaust.
Ekki svarandi
Varðandi aðra ásökun fógeta um
að ég hafi haft i frammi móðgandi og
meiðandi ummæli um starfsmann
minn svo og skrifstofustúlku á skrif-
stofu embættisins fjölyrði ég ekki,
því hafi slíkt komið til sem mér hefur
borist til eyrna, er það vart svaravert.
Svo virðist sem ein persóna hafi heyrt
þetta, þrátt fyrir að fleiri hafi átt að
heyra, hvað ekki reyndist að
athuguðu máli. Hefi ég fyrir löngu
beðið hlutaðeigandi afsökunar hafi
eitthvað fallið frá mér, og ég veit ekki
annað en það sé úr „heiminum” frá
okkar hálfu.
Alvarlegasta
ásökunin
Varðandi 3. ásökun, um að nú
undanfarið og þá sérstaklega á árs-
hátíð Slysavarnadeildarinnar hinn
17. janúar sl. hafi ég haft i frammi
ölvunarlæti, á 'ég vart orð til að lýsa
þeirri illkvittni sem í ásökuninni felst.
Ég tel þetta hvað alvarlegustu
ásökunina sem í þessu bréfi felst,
jafnvel þótt utan starfstima sé, eins
og það var orðað. Ekki var fógeti á
áðurnefndri skemmtun svo að hér
hljóta að verða „sögusagnir”. Ég tel
þessa ásökun svo ámælisverða að við
hana get ég vart unað.”
Stefán víkur að síðustu að áminn-
ingu fógeta frá 13. desember 1978 og
segir: „Mál þetta snýst um að
kvartað var yfir ölvuðum ðkumanni
við Söluskála Shell. Fór ég á staðinn,
en þá var ökumaður farinn. Er ég
fékk að vita hver hann var ók ég heim
til hans, en hann var ekki heima.
Fógeti var ekki í bænum og hafði
ekki gert okkur að ræða við fulltrúa á
Akureyri eins og tíðkaðist hér fyrr á
árum. Þar sem mér hafði verið kennt
í lögregluskóla, að við mættum ekki
fara inn, nema um beina eftirför væri
að ræða, tók ég það ráð að fara til
starfsstúlkna Söluskálans og brýndi
fyrir þeim hvort þær teldu eða hvort
maðurinn heffli verið drukkinn.
Sögðu þær manninn hafa verið
drukkinn. Gat ég þessa i skýrslu, en
þá drógu þær í land og treystu sér
ekki til að staðfesta ummæli sín.
Fyrir þetta fékk ég áðurnefnt bréf,
þar sem ég er ásakaður um vanrækslu
í starfi og ég hafl ekki hlutast til um
að maðurinn yrði færður til
blóðrannsóknar.”
Kraf ðist uppsagnar
Stefán víkur að því í lok greinar-
gerðarinnar að fógeti hafl kallaö sig á
sinn fund 30. janúar 1981. „Fór hann
fram á, að ég segði upp störfum
innan sólarhrings, þá færi þetta allt
rólega fram, ella myndi hann vikja
mér úr starfl. Þar ásakaði hann mig
m.a. fyrir að vera búinn aö koma
lögreglustarfinu hér i Ólafsflrði
niður i ekki neitt. En að síðustu sagði
hann að ég væri það mörgum kostum
búinn sem lögregluþjónn, að ég ætti
ekki að eiga i neinum vandræðum að
fá starf annars staöar. Ýmislegt
fleira var talað en verður ekki
tiundaðaðsinni.”
-JH.
„Móðgandi og meiðandi” ummæli um
starfsstúlku f ógetaskrif stof unnar:
Ólafsfjörður: uppgjör fógeta og lögregluvarðstjórans.
Haf i slík orð
fallið í glaumn
um þá baðst
varðstjórí
afsökunar
—en kannaðist þó ekki við slík
ummæli. Fullar sættir með
varðstjóra og starfsstúlkunni
Lögregluvarðstjóri
áminntur af fógeta
Upphaf sambúðarvandamála
bæjarfógeta og lögregluvarðstjóra
má rekja til ársins 1978 eins og
lögregluvarstjóri víkur að í greinar-
gerð sinni til dómsmálaráðherra.
Lögregluvarðstjóri tók ekki blóð-
prufu af manni nokkrum, sem grun-
aður var um ölvunarakstur, þar sem
maðurinn fannst ekki fyrr en heima.
Varðstjóri taldi sig ekki hafa heimild
til þess að fara inn til mannsins.
Fógeti sendi mál mannsins til ríkis-
saksóknara i júlí 1978, en í svari ríkis-
saksóknara, undirrituðu af Pétri
Guðgeirssyni kemur fram að ekki sé
tilefni til frekari aðgerða af hálfu
ákæruvaldsins.
Alllöngu síðar eða 13. desember
1978 skrifar fógeti lögregluvarðstjór-
anum bréf þar sem drepið er á svar
ríkissaksóknara og segir m.a.:
„Vegna lykta þess máls verður ekki
hjá því komist að áminna yður alvar-
lega fyrir vanrækslu í starfl, þar sem
þér létuð hjá líða að hlutast ákveðið
til um að kærða yrði tekið blóðsýni
tafarlaust til ákvörðunar á alkóhól-
magni og yfirheyrður strax um efni
málsins.”
-JH.
Bæjarfógeti getur þess í upp-
sagnarbréfi sínu að Stefán lögreglu-
varðstjóri hafi viðhaft „móðgandi og
meiðandi" ummæli um starfsstúlku
fógetaembættisins á Ólafsfirði.
Starfsstúlkan hefur í samtali við
lögfræðing Stefáns, Hörð Ólafsson
greint frá því hver þessi ummæli hafi
verið. Þau eru höfð eftir vinstúlku
þeirra beggja, lögregluvarðstjórans
og starfsstúlkunnar. Starfsstúlkan
segir að sér hafl mislikað ummælin
og hafi hún nefnt það við Stefán
varðstjóra þar sem þau hittist á hverj-
um degi.
Stefán hafi eindregið þrætt fyrir að
hafa sagt nokkuð slíkt, sem borið
var, en ef einhver orð hefðu fallið í
giaumnum um nóttina, sem einhvern
veginn hefði mátt skilja þannig, þá
bæðist hann innilega afsökunar. Féll
það tal svo niður og fullar sættir með
þeim þá og eftirleiðis.
Starfsstúlkan kvaðst engin áfengis-
áhrif hafa séð á Stefáni þann tíma,
sem hún var þar, en hann hafi hins
vegar haldið á og sopið stundum á