Náttúrufræðingurinn - 1980, Qupperneq 59

Heildarþýðing hryggleysingja sem
fæða fyrir mink var óveruleg með þeirri
undantekningu er við kemur hunangs-
flugum yfir sumarið, en mikil næring er
í hunangi, lirfum, púpum og fullorðn-
um hunangsflugum.
Annað
Alls innihéldu 20 saursýni aðalfæðu
af öðrum uppruna en áður hefur verið
getið um. í 11 þeirra reyndust vera
plöntuleifar (sina í 5 sýnum, mold og
sina saman í 3 sýnum og 3 sýni í október
innihéldu blágrænuþörunginn Nostoc).
Bein voru í 4 sýnum og voru það líklega
fuglabein. Ekki reyndist unnt að
ákvarða uppruna 4 sýna og eitt innihélt
eingöngu minkahár. Við samantekt
gagna var þessum 20 sýnum slegið
saman(4. mynd, ,,annað“).
Alls komu plöntuleifar fyrir í 41
saursýni á tímabilinu janúar—maí, en
oft var aðeins um lítið magn að ræða s. s.
mosablöð, nokkur sinustrá eða fáein
blöð af krækilyngi. Plöntur slæðast lík-
lega oftast óviljandi ofan í mink þegar
hann er að éta dýrafæðu uppi á landi.
Sina kom fyrir í alls 8 sýnum sem aðal-
fæða en þau voru öll frá vetrinum og
líklega étin þegar ekki var annað að fá.
Plöntur virðast koma ómeltar fram í
saur og er þýðing plöntufæðu jrví líklega
afar lítil.
í saur frá apríl og maí tók hára af
mink að gæta í nokkrum mæli, eða í um
fjórðungi sýna frá hvorum mánuði.
Oftast var einungis um nokkur hár eða
smávöndul að ræða innan um fæðuleif-
arnar.
Minkar fara úr hárum bæði á vorin
og haustin (Rochmann 1969) og er tíðni
minkahára í saur mest meðan hára-
skiptin eiga sér stað, en hár slæðast ofan
í mink þegar hann er að sleikja sig. Mun
gleggri toppar komu fram bæði vor og
haust í saursýnunum frá Grindavík
(Karl Skírnisson 1979a) heldur en við
Sogið þar sem einungis vortoppurinn
kom skýrt fram. Niðurstöður gefa til
kynna aö hámark háraskipta sé i apríl
og maí á vorin og í september og október
á haustin.
ALYKTANIR
Niðurstöður sýndu mikla breytingu á
fæðuvali minks við þá miklu fæðufram-
boðsbreytingu sem verður eftir að fuglar
voru komnir um vorið, farnir að verpa
og koma upp ungum. Sennilega var
aðgengilegra fyrir mink að veiða fugls-
unga og éta egg fram eftir sumri heldur
en að veiða fiska.
Fjöldi fugla sem urpu i skóginum
ofan athuganasvæðisins var mikill,
aðallega spörfuglar, en framboð var ekki
kannað sérstaklega. Benda má á að
jréttleiki fugla í skóglendi hérlendis fer
yfir 500 varppör/km2 (Ólafur K. Niel-
sen 1979).
Minkar nýttu sér framboð eggja og
unga meðan færi var á. Þegar ungar
stálpuðust og fóru að geta forðað sér,
dalaði hlutdeild þeirra í fæðu og mink-
arnir sneru sér á ný að Jrví að veiða
hagamýs og fiska. Fuglar voru étnir í
rnjög litlu magni yfir vetrarmánuðina.
Má rekja það til lítils framboðs og lík-
lega eru staðfuglar ekki auðveld bráð
minks þennan tíma. Athyglisvert er að
fullorðnir fuglar voru ekki algeng fæða
hjá mink heldur var mestur hluti afráns
á fuglum bundinn við egg og unga.
Sókn í egg og unga yfir sumartímann
hefur tæplega í för með sér minnkun á
viðkomandi fuglastofni þar sem afrán
53