Vikan - 18.07.1985, Blaðsíða 13

Texti: Sigurður G. Valgeirsson
Myndir: RagnarTh.
^^uðvestangola í Reykjavík, skýjað, skyggni ágætt og
hiti fjórtán stig þegar Trausti Jónsson veðurfræðingur
snarar sér inn á ritstjórn Vikunnar — á peysunni.
Það fyrsta sem vekur athygli þegar maður hittir
Trausta kominn út úr sjónvarpinu er að hann er
hávaxnari, grennri og alvörugefnari en maður átti von
á. Eftir þéttingsfast handtak segist Trausti vera nýbúinn
að skipta ufn deild á Veðurstofunni. Hann hefur verið í
spádeildinni — ,,feryfirí veðurfarsdeild".
— En hvers vegna ertu hættur að
koma fram i veðurspártímum sjón-
varpsins?
„Ég datt út úr þessu um tíma og
ætla ekki að byrja í bili. Mér finnst
það of bindandi miðað við þá
peninga sem eru í boði fyrir það.
Ef ég er í veðurspánum er ég
bundinn aðra hverja helgi. Núna,
þegar ég er kominn í níu til fimm
vinnu, vil ég halda helgunum fyrir
mig.”
— Hefurðu ekkert tapað þér út í
yfirvinnuslaginn eins og aðrir
íslendingar?
„Nei. Hins vegar er sólar-
hringurinn á að giska þremur
klukkustundum of stuttur fyrir
mig. Ég þarf að sinna ýmsu og
hann mætti gjarnan vera lengri.”
Vinsældirnar
komu á óvart
— Komu vinsældirnar, sem þú
hlaust um árið i kjölfar þess að þú
fórst að spá um veður, þér á óvart?
„Þær komu algerlega flatt upp á
mig,” segir Trausti.
— Er erfitt aö fara út að
skemmta sér?
„Ég hef ekki farið á veitinga-
stað í Reykjavík í mörg ár. Síðast
þegar ég fór, fyrir fjórum árum,
hafði ég ekki rænu á því að fara út
fyrir klukkan eitt. Það er eins og
losni um hömlur hjá fólki um það
leyti. Ég var síöasti maðurinn út
úr húsinu því ég þurfti aö taka í
höndina á um það bil þriðja
hverjum manni. Ég fer hins vegar
á böll í Borgarnesi. Þar lætur einn
og einn maður svona. Það er allt í
lagi.”
— Það fylgdi frægðinni sem þú
hlaust af að spá fyrir um veður í
sjónvarpinu að allir litu á þig sem
spaugara mikinn.
„Það er bara misskilningur.”
— Þykir þér leiðinlegt að vera
svona frægur?
„Það er misjafnt. Stundum
getur þetta verið hlægilegt. Það
gengur svo langt.”
— En þér finnst þetta frekar
miður?
„Ég geri mér enga grein fyrir
því. Það getur verið að ég geti
gefið einhverja yfirlýsingu um
það á áttræðisafmælinu mínu.”
Trausti bætir við: „Ja, yngstu
börnin eru hætt að veifa mér.
Tíminn er svo fljótur að líða. Þau
hafa ekki séð mig í sjónvarpinu. ’ ’
Kjaftasögur
— Nú gekk sú saga á timabili
fjöllum hærra að þú værir dauður.
Var það ekki heldur óþægileg lifs-
reynsla að verða fyrir barðinu á
slikum kjaftasögum?
„Það var í sjálfu sér ekki svo
óþægilegt fyrir mig sjálfan. En
það var það fyrir ýmsa ættingja
mína.
Svona orðrómur er samt betri
en margt annaö. Það er svo af-
gerandi hægt að vísa honum á
bug. Hefði kjaftasagan verið sú að
ég héldi við sjónvarpsþul og hefði
getið meö henni barn væri
erfiðara að kveða hana niður.”
— Þú ert piparsveinn. Ég man
meira að segja eftir því að hafa lesið
Samtal við
T rausta Jónsson
veðurfræðing
29. tbl. Vikan 13