Vikan - 18.07.1985, Blaðsíða 46

ruDiisnea Dy arrangement with Lennart Sane Agency. Karlshamn, Sweden. Originally published by Simon & Schuster.
„Síðan eru þær settar
í þessar sérstöku grindur
til þess að botnfallið úr
| víninu leki hægt og hægt
niður í korkinn. ’ ’
„Niður í korkinn,”
endurtók Maxín ringluð.
Dropi úr loftinu féll niður
á kinnina á henni, þá togaði
Charles í úlnliðinn á henni og
dró hana inn í einn básinn
sem hlaðinn var
' flöskugrindum og fór aftur að
hneppa frá jakkanum á henni.
í þetta skipti hreyfði hún eng-
um mótmælum.
,,Já,” svaraði Charles alvar-
lega, ,,í korkinn.” Hann dró
hana aftur fram á ganginn og
þau gengu saman eftir löng-
um, breiðum ganginum í átt-
ina að röð af þöglum mönnum
í bláum peysum og samfesting-
um. Þeir sneru allir baki í
Maxln og sneru flöskunum
með snörum handtökum.
JL
axín horfði á
flöskurnar renna hægt inn I
stóra stálvél. Það urðu henni
nokkur vonbrigði að Charles
hegðaði sér nú afskaplega vel.
En hann ýtti henni nær vélinni
sem skýldi þeim fyrir verka-
mönnunum sem gátu nú að-
eins séð í höfuðið á þeim. Þá
þreif Charles t höndina á henni
og ýtti henni upp að sér svo
Maxín fann hvernig hann var
tekinn að æsast. Maxín stundi
en Charles hélt áfram að tala
með eðlilegri röddu. „Þegar
korkurinn er tekinn burtu
kemur fast botnfallið með hon-
um. Snjöll hugmynd, fmnst
þér það ekki?’ ’ Hann skalf þeg-
ar hún kom við hann með
fingurgómunum en hann
þrumaði áfram með leiðinlegri,
sönglandi röddu leiðsögu-
mannsins. „Þar á eftir er lyktað
af víninu til þess að ganga úr
skugga um að það sé enn I
góðu lagi og að lokum, eins og
þú sérð hérna í næsta bás, gefa
mennirnir því skilnaðarskammt
— það er örlítið af sætum líkjör
sem búinn er til úr gömlu víni
ogreyrsykri. . .”
Hann stundi hátt og ánægju-
lega. Eftir örstutta stund héldu
þau inn í næsta bás þar sem
Shirley Conran
NÍTJÁNDIHLUTI
Það sem á undan er gengið. . .
Árið 1963 gengst þrettán ára stúlkubam undir ólöglega
fóstureyðingu á subbulegri lækningastofu í París . . .
Fimmtán ámm síðar er fjórum glæsilegum heimskonum
stefnt á fund kvikmyndastjömunnar Lilíar. Þær Heiðna,
Kata, Maxin og Júdý vita ekki að þeim er stefnt saman og
vita ekki hver tilgangurinn er. ,Jæja, tæfumar ykkar.
Hver ykkar er móðir mín?” spyr Lilí.
Árið 1948 em Heiðna, Kata og Maxín á fínum heima-
vistarskóla í Sviss. Þær kynnast Júdý sem vinnur sem fram-
reiðslustúlka á kaffiteríu glæsihótels. Ungir menn koma
við sögu og ástin blómstrar í svissneska fjallabænum.
Að skóla loknum skilja leiðir. Ein stúlknanna er bams-
hafandi, en hver?
Júdý og Maxín fara til Parísar. Þar ferJúdý að vinna hjá
Dior tískuhúsinu en síðan hjá Guy, ungum og upp-
rennandi fatahönnuði. Hortense, frænka Maxín, er auðug
ekkja í París og alltaf reiðubúin til hjálpar þegar eitthvað
bjátar á. Júdý og Guy vegnar vel í París en þegar móðir
Júdýjar verður alvarlega veik fer Júdý heim til Banda-
ríkjanna og lofar móður sinni að fara ekki aftur til Parísar.
Hún sest að í New York og fer að vinna hjá kynningafyrir-
tæki.
Sögunni víkur til Elísabetar litlu sem er í fóstri hjá
Felix og Angelinu í Sviss. Felix er ungverskur flótta-
maður. Hann fer með fjölskylduna að heimsækja foreldra
sína og bróður í Ungverjalandi. Það er árið 1956. Ekkert
þeirra á afturkvæmt nema Elísabet litla, Lilí, eins og Felix
kallaði hana.
Maxín heldur til London að læra innanhússhönnun og
hýbýlafræði. Hún er þar í tvö ár og kemur síðan aftur til
Parísar og opnar fomgripaverslun og innanhússhönnunar-
skrifstofu. Hún fær það verkefni að skipuleggja endur-
byggingu á gömlum herragarði sem er í eigu félítils
greifa og kampavínsframleiðanda. Þau gifta sig og
eignast tvo syni.
Charles lyfti upp líkjörsstaupi
og bauð Maxín að þefa af því.
„Það á ekki að setja mikið af
þessu ef vínið á að vera brut —
þurrt — en það er venjulega
besta vínið frá fyrirtækjun-
um,” sagði hann. „Líkjörs-
magnið er aukið eftir því
hve sætt vínið á að vera,
sérlega þurrt, þurrt, demi-doux
— hálfsætt eða doux — sætt
sem er viðbjóðslega væmið og
kemur aldrei á mitt borð.
,,Okkar borð,” sagði Maxín
um leið og þau færðu sig
lengra. Hún bætti við: „Ég
held að ég sé búin að fá heild-
armynd af þessu núna. ’ ’
„Þú ert ekki búin að sjá
síðasta vinnustaðinn. Hann er
rétt fram undan. Þar eru settir
nýir korktappar I flöskurnar og
þar setjum við litlu vírfesting-
arnar yfir tappana til þess að
þeir haldist á sínum stað. A eft-
ir látum við flöskurnar bíða I
nokkur ár innst I kjallaranum.
Slðan merkjum við þær og
sendum þær á markað. ’ ’

'axín leit inn eftir
háu, bogamynduðu göngun-
um. Báðum megin voru djúpir
básar þar sem kampavíninu var
raðað hátt til lofts. Svargrænir
flöskubotnarnir sneru að þeim
og mynduðu óendanlega fjöl-
breytilegt mynstur. Allt I einu
dró Charles hana inn I einn
djúpa básinn. Hann keyrði
axlirnar á henni upp að krítar-
veggnum þar sem hver sem
fram hjá færi gæti séð til
þeirra. En hjá Maxín komst nú
ekkert annað að en knýjandi
þráin eftir Charles og spennan I
kroppnum á þeim náði brátt
hámarki sínu með ofsalegum
krafti eins og korktappi sem
þeytist upp úr kampavíns-
flösku.
— 18 —
ega:
egar Maxín hafði
verið gift I þrjá mánuði upp-
46 Vikan Z9. tbl.