Menntamál - 01.10.1946, Blaðsíða 12

114
MENNTAMÁL
Hér til er því að svara, að þetta er ekki satt. t þeim
skólum, þar sem farið er með Ijóðin af smekkvísi og
skilningi af kennurum, sem hafa ást á þeim og kunna að
miðla öðrum af þeirri tilfinningu, þróast ekki hjá piltun-
um og stúlkunum sú andúð á þessari listgrein, sem svo
algeng er í Bretlandi, heldur þykir þeim jafn gaman að
ljóðum og áður og skammast sín ekki fyrir það, og ánægj-
an vex eftir því, sem þau stækka, og hún fylgir þeim á
fullorðinsárunum.
Ástæðan til þess, að við sem þjóð njótum ekki þeirrar
listar, sem bókmenntir okkar eru auðugastar af, er sú,
að ljóðin hafa verið ranglega kennd og þeim misþyrmt
af kennurum, sem ekki hafa kunnað með þau að fara.
Engin þjóð í veröldinni á meiri birgðir af fögrum ljóðum
en við, og níutíu og níu menn af hverju hundraði okkar
þekkja ekkert til þessara fjársjóða né kæra sig um að
þekkja.
Og þetta ástand er skólanna sök.
Ljóðunum hefur verið misþyrmt í kennslustofunni á
margan hátt og af mörgum ástæðum. Þessar ástæður
eru helztar:
1. Kennarinn hefur haft óbeit á ljóðum.
2. Kennarinn hefur verið feiminn við ljóð.
3. Kennarinn hefur haft beyg af öllum geðshræringum.
4. Kennarinn hefur verið ósnortinn af ljóðum og ekki
séð í þeim annað en möguleika til prófspurninga
og einkunnagjafa.
5. Kennarinn hefur unnað ljóðum, en skilningslaust og
af annarlegum ástæðum.
6. Kennarinn hefur unnað ljóðum af heilum hug, en
ekki verið fær um að miðla öðrum af þeirri til-
finningu.
Það er mikill galli á enskukennslu okkar, að sára fáir
okkar hafa kjark til þess að hafa eiginn smekk eða eru