Menntamál - 01.10.1946, Blaðsíða 10

112
MENNTAMÁL
urum að þakka og meta að verðleikum út af fyrir sig. Og
ég vil einnig geta þeirrar reynslu minnar, að fræðslumála-
stjóri og fulltrúi hans virðast ætíð gera allt hið bezta til
þess að greiða úr í hverju tilfelli á hinum ríkjandi grund-
velli.
En nú tel ég, að tími sé til að koma á þetta meiri festu,
starfinu til hagsbóta og stéttinni til meiri sóma.
Meðan stéttin var verst launuð allra stétta, og ráða-
mönnum fannst þess vegna að fara yrði með kennara
öðru vísi en annað fólk, þá var það vitanlega starfinu
til tjóns og stéttinni til lítils sóma. Nú eigum við í hví-
vetna að reyna að rétta við sóma stéttarinnar og breyta
þeim venjum, sem tefja fyrir því.
í þessu sambandi vil ég geta þess, að margir utan kenn-
arastéttarinnar hafa minnzt á það við mig og undrazt
yfir því, að kennarar gætu farið svona fyrirvaralaust úr
stöðum sínum. Og ég hef satt að segja ætíð hálfskammast
mín fyrir að verða að viðurkenna slíkt, þar sem ég finn, að
með því er ég að viðurkenna fyrir hönd stéttarinnar, að
starf hennar sé svo mikils minna virði en önnur störf, að
engin ástæða sé til að fylgja þar um svipuðum reglum
eins og í öðrum starfsgreinum þjóðfélagsins.
Eðlilegast er, að yfirstjórn fræðslumálanna finni lausn
þessa máls og færi í betra horf. En annars eigum við
kennarar að taka málið til meðferðar á næsta uppeldis-
málaþingi og koma því í það horf, sem happadrýgst er
fyrir starfið um land allt og stéttinni sjálfri til verðugs
sóma.
Halldór Guðjónsson.
20 ár
eru nú liðin slðan sundskyldu var komið á i Vestmannaeyjum
með reglugerð. Mun það hafa verið fyrsti staðurinn hér á landi,
sem kom á hjá sér sundskyldu, en nú er sundskylda í lögum fyrir
allt landið, eins og kunnugt er.