Bjarmi - 01.03.2001, Blaðsíða 9

afleiðingarnar verði þær að „það getur
enginn sinnt tónlistinni af heilum hug.
Þannig renna margar góóar hugmyndir
út í sandinn vegna peningaskorts. Stund-
um mega hlutirnir vera illa unnir vegna
þess að þeir eru kristilegir og af sömu
ástæðu má enginn fá borgaó. Nú eru
forstöðumenn á launum og sá sem skúr-
ar er á launum en ekki sá sem sér um
tónlistina. Samt þarf viðkomandi að
mæta á æfingar og sinna tónlistinni
ásamt því að vera í fullri vinnu annars
staðar. Hugarfarsbreytingar er þörf. Við
vitum að það eru ekki miklir fjármunir í
kristilegu starfi og menn þurfa að vera
nokkurs konar betlarar Guðs til að halda
starfinu gangandi. Þetta er hrikalegt, fólk
á auðvitað að koma með tíundina til húss
Guðs svo ekki þurfi að vera endalaust
„betl“ 1 gangi- Sumir upplifa þetta viðhorf
sem einhverja græðgi. En til þess að hlut-
irnir geti gengið upp þarf maður að sinna
verkinu og til þess þarf peninga.“ Páll
bætirvið að allt kosti peninga, jafnvel það
aó svara kalli náttúrunnar.
Þetta er hrikalegt, fólk á auövitaö að koma með
tíundina til húss Guðs svo ekki þurfi að vera
endalaust „betl“ ígangi. Sumir uppiifa þetta
viðhorf sem einhverja grceðgi.
Nú vindum við okkar kvæði í kross og
ég spyr Pál hvernig hafi staðið á fram-
boði hans fyrir kristilega stjórnmála-
flokkinn fyrir alþingiskosningarnar 1999.
Það kemur örlítið á Pál við spurninguna.
Hann hafði gleymt þessari pólitísku for-
tíð sinni en er svo fljótur að átta sig.
„Heyrðu, já! Jú, það getur verið að ég
hafi verið í framboði. Ég var búinn að
gleyma þessu. Guðlaugur Laufdal hringdi
í mig og í fýrstu var ég ekkert á því að fara
í framboð. Líklega vantaði þá einfaldlega
menn á listann og ég gat auðvitað ekki
annað en verið sammála stefnumálunum
þannig að ég ákvað á endanum að leggja
þessu lið.“ Aðspurður og eftir nokkra um-
hugsun segir Páll að hann muni ekki
bjóða sig fram fyrir næstu kosningar. „Ég
held að ég sé of ungur og þó ég geti verið
málefnalegur þá er það ekki á stefnunni
hjá mér aó komast á þing. Auk þess er ég
ekki pólitískur."
I lok samtals okkar berst talið að þjóð
okkar, Islendingum, sem í fyrra fagnaði
þúsund ára kristni í landinu. Páll telur
skilin milli trúaðra og annarra vera
stöðugt að verða skýrari. „Við Islending-
ar erum eiginlega kristnir innan
gæsalappa og ég held aó það sé ekki
alslæmt. Fólk hugsar meira og meira um
þessi mál og ég trúi því að eftir því sem
heimurinn verði verri þá vakni fleiri af
svefninum,“ segir Páll að lokum, stað-
ráðinn í að nýta sterka rödd sína við þá
vakningu.
9