Æskan - 01.11.1971, Blaðsíða 59

um. Það var mikill heiður fyrir Litla fíl,
að Ijónið skyldi taka þátt í afmælinu.
„Til hamingju," hrópaði apinn, þar
sem hann hékk á rófunni á einni trjá-
greininni, eins og hans var siður. „Hér
hefurðu afmælisgjöfina frá mér,“ hróp-
aði hann og rétti Litla fíl gríðarstóran
banana. Mikið þótti Litla fíl góður ban-
ani.
Litli fíll varð mjög glaður og hljóp á
eftir ungunum og fór að taka þátt í
leikjum þeirra og hlaupa inn á milli
trjánna i skóginum. Þeir undu sér vel
og dönsuðu hringdansa í kringum lit-
ríkt og fallegt blóm, sem óx þarna.
,,Jæja,“ sagði fílamamma, „nú höld-
um við heim, þar bíður afmælisgjöfin."
Litli fíll var svo ákafur, að hann beit
í halann á mömmu sinni til þess að
verða fljótari.
Uppi á hæð einni sá Litli fíll fimm
fílsunga, sem voru að leika sér. Þeir
voru kátir og glaðir og héngu hver
aftan í öðrum með því að grípa með
rananum um rófuna hver á öðrum, og
Litla fíl sýndist þeir vera allir límdir
saman, en þetta var einn af leikjum
þeirra. „Þetta er nú afmælisgjöfin þín,“
sagði fílamamma. „[ dag ert þú orðinn
nógu stór til að leika þér með öðrum
fílsungum.“
Mikið var blómið fallegt og mikið var
nú skemmtilegt að vera orðinn nógu
stór til að geta leikið sér með öllum
þessum skemmtilegu félögum. Að lok-
um kallaði fílamamma á Litla fíl.
„Mikið ert þú duglegur að leika þér,“
sagði hún hreykin, „og nú skalt þú
koma með mér, og ég ætla að sýna
þér dálítið, sem er ennþá meira spenn-
andi.“
Þau héldu af stað, og þegar þau
höfðu gengið dálítinn spöl, komu þau
á stað, þar sem aðrir filsungar voru
að renna sér niður smábrekku, sem
lá niður að dálitlu vatni, ja, víst var
nú gaman að horfa á litlu fílana, en
Litli fíll var nú hálfhræddur við þennan
hræddur. „Hjálp! Hjálp!" hrópaði hann
aftur og aftur. En vatnið var ekkl djúpt,
og allt i einu komst Litli fíil á fætur,
og þá sá hann, að ekkert var að óttast,
og hann hélt áfram að busla í vatninu
og fylla litla ranann sinn með vatni og
sprauta yfir sig. „J.á, þetta er bara voða
gaman," sagði hann.
Aftur og aftur renndi litli fíll sér nið-
ur brekkuna með hinum litlu fílunum,
og honum þótti svo gaman, að hann
gat ekki hætt. Að lokum sagðl fíla-
mamma:
leik og tregur til að taka þátt í honum.
En fílamamma var nú ekki ánægð með
það, og allt i einu setti hún undir sig
hausinn og ýtti á bossann á Litla fíl,
svo að hann gat við ekkert ráðið og féll
á bólakaf í vatnið. Litli fíll varð voða
57