Kirkjuritið - 01.11.1958, Síða 26

* PISTLAR *
Fráhvarf frá kristindóminum.
Á nýafstöðnum kirkjufundi létu sumir svo um mælt, að
heimili og skóli hefðu „brugðizt“ varðandi kristilega upp-
fræðing æskulýðsins og trúarleg áhrif á hann. f þessu fólst
ásökun. Ég gat þess þá, og vil árétta það hér, að mér finnst
þetta ekki i raun réttri vel né réttilega að orði komizt. Menn
bregSast ekki því, sem þeir telja sér ekki skylt, og hafa auk
þess ekki heldur neinn verulegan áhuga á, eru jafnvel ef til
vill mótfallnir. Það sem hér um ræðir er, að orðið hefir
mikið og almennt fráhvarf frá kristindómi og kirkju a. m. k.
í verulegum atriðum. Og eigi að ásaka einhverja fyrir, að
þeir hafi brugðizt, væri það helzt forvígismenn kirkjunnar
einkum á þessari öld, sem hafa látið sér lynda, að gerðar
hafa verið æ minni kröfur til skóla og heimila um kristni-
kennslu og kirkjugöngur barna og unglinga. Miðað við allt
námsefnið er hlutur kristinna fræða óneitanlega ekki lengur
neinn höfuðþáttur í barnaskólunum, og þegar þeim sleppir,
má segja, að skólinn sé játningarlaus og trúarbragðafræðslan
ýmist sáralítil eða engin. Þess þýðir heldur ekki að dyljast,
að þær kröfur, sem gerðar eru til barna undir fermingu, eru
ólíkt minni en áður. Spurningartímarnir virðast líka mörg-
um sinnum færri.
Sú kynslóð, sem nú stendur i blóma hér á landi, hlaut al-
mennt talað lítið kristilegt lærdómsnesti og varð ekki fyrir
miklum kristilegum áhrifum. Hún drakk þvert á móti í sig
„vísindalega“ lífsskoðun á unga aldri og var aldrei vanin á
að fara til kirkju að staðaldri. Mér kemur síður en svo í hug
að halda því fram, að þessi „vísindalega“ lífsskoðun hafi að
öllu leyti verið ill og röng. Fyrir bragðið höfum vér á marg-