Kirkjuritið - 01.11.1958, Síða 28

410
KIRKJURITIÐ
með því að byrja á börnunum. En þetta er líkt og ætla að
rækta blómavöll í beru grjóti með gróðursetningu einni saman.
Kristilegt barnastarf af hálfu kirkjunnar er nauðsynlegt.
Verður enn nauðsynlegra nú sakir þess, að ekki eru veruleg
líkindi til, að miklar straumbreytingar verði innan almennu
skólanna á næstunni. Kirkjan verður því að hafa sérskóla
í sínum fræðum, þ. e. sunnudagaskóla og fermingarundirbún-
ing. Sennilega koma „kristnir“ unglingaskólar líka senn
meira til sögunnar.
En sjálfur meistarinn benti á, að strá geta vaxið skjótt á
milli steina, en þau visna jafnharðan. Það er vonlítið, að sú
æska verði áhugasöm um kristni og kirkju, sem alltaf verður
að sækja eldsneytið að. Þessi er skýringin á því, hve algengt
er, að fermingin verði oft að því er virðist fremur eins og
brautskráning úr kirkjunni en upphaf starfs innan hennar.
Mörgum foreldrum og börnum finnst, að þau hafi að mestu
goldið kirkjunni sitt með því að láta skrá sig í hana. Þeir
hafa gerzt nokkurs konar styrktarfélagar hennar, enda greiða
þeir sitt árstillag. Hins vegar vantar þá nægan skilning og
áhuga á félagsskapnum til að gerast virkir meðlimir.
Á yfirborðinu lítur að vísu út fyrir, að allt sé í stakasta
lagi. Næstum allir fslendingar telja sig til þjóðkirkjunnar,
og hið ytra er vel að henni búið á margan hátt — og æ bet-
ur með hverju ári. En hún er nú samt eins og prýðilegt
kirkjuhús, sem stendur að mestu og oftast — tómt. Og eina
ráðið til að fylla húsið og vekja þar líf og lofsöng, er að
mínum dómi að ná eyrum og vekja áhuga fullorðna fólksins.
Þá kemur það með börnin. Þetta er áreiðanlega engin ný
speki. Þetta hefir alltaf verið eina ráðið. Frelsarinn gladdist
yfir því, að mæðurnar komu með börnin til lians. En þess
er ekki getið, að það hafi verið rekið sérstakt kristniboð meðal
barna í frumkristninni. Barnsskírnin kom meira að segja
aðeins Lil sögunnar af því, að foreldrana langaði til, að börn-
in þeirra yrðu hennar sem fyrst aðnjótandi.
Ég læt að þessu sinni nægja að benda á, að þrátt fyrir allt
ágæti barnastarfsins, ríður enn meira á trúboði meðal full-