Kirkjuritið - 01.11.1958, Blaðsíða 40

422
KIRKJURITIÐ
og mun margt, sem hefir orðið þessari sveit til framfara, einmitt hafa
átt upptök sín þar. Það má því óhætt segja, að á þeim árum hafi séra
Björn gert heimili sitt að nokkurs konar menningarmiðstöð sveitarinnar.“
Um Miklabæjarheimilið segir Agnar Baldvinsson þetta:
„Heimili séra Bjöms þótti mjög aðlaðandi, þar var glaðværð og gest-
risni með afbrigðum, að sumu leyti sannkallað sólskins heimili. Það var
því ætíð ánægja að koma þar, enda komu þar mjög margir. — Það var
unun að ræða við séra Bjöm, þennan gáfaða og fjölfróða mann, sem öll-
um veitti eitthvert andlegt fóður, sem hann var svo ríkur af, fyrir utan
þær venjulegu góðgerðir, sem á gestrisnisheimilum tiðkast og húsmóðirin
sá svo rausnarlega um. Þaðan fóru gestirnir glaðari en ella, og með meira
sólskin í sál sinni og frið í hjarta — sólskin og frið frá séra Birni. —
Heimili séra Björns var friðsemdarheimili. Það var eins og eitthvert
bræðraband tengdi saman allt heimiilsfólkið, það var allt eins og ein
fjölskylda: Húsbændur, börn og vinnuhjú, slik heimii eru vandfundin."
Að lokum tilfæri ég síðustu málsgreinar úr grein eftir Stefán Jónsson,
bónda á Höskuldsstöðum. Þar lýsir hann séra Birni blindum við vigslu
fundarhúss Blöndhliðinga, en þar mun hann hafa síðast haldið ræðu
opinberlega. Stefáni Jónssyni farast þannig orð:
„Þar stóð hann, öldungurinn blindi, og bar enn þá höfuð og herðar
yfir aðra, hvað andlega yfirburði og andlega viðsýni snerti — alveg
eins og hann gerði, þegar hann kom hingað fyrst og gerði alltaf öll þau
ár, sem hann dvaldi hér. Það má telja það gæfu hverrar sveitar, sem
eignast slikari hæfileikamann, sem séra Bjöm var, og mega njóta starfs-
krafta hans um langan tima. — Ég veit, að þeir Blöndhliðingar, sem
þekktu séra Björn, munu jafnan minnast hans sem yfirburðamannsins,
mannsins, sem þeir eiga svo mikið að þakka. Minnast hans sem leiðtoga
sins til hins góða á öllum sviðurn." 1
Á aldarafmæli séra Björns Jónssonar í Miklabæ, hinn 15. júlí 1958,
söfnuðust Blöndhlíðingar og ýmsir aðrir Skagfirðingar saman að Mikla-
bæ. Þann dag var flutt minningarguðsþjónusta i Miklabæjarkirkju, helg-
uð séra Birni, fánar voru við hún þennan dag á Miklabæ, og hin virðu-
lega samkoma helgaði hinum mæta manni hugi sina. Það fór vel á því,
að Skagfirðingar víðs vegar úr sýslunni minntust séra Björns á aldar-
afmæli hans, því að alla ])á tíð, sem hann dvaldist og starfaði i Skagafirði,
var hann héraðsprýði og virðulegur andlegur höfðingi. Mannkostir hans,
gáfur hans og lærdómur sköpuðu honum þar þá sérstöðu, að skarð hans
J) Bókin: Faðir minn, bls. 232.