Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Side 176
176
Þær handritaskrár, sem hafa fram til þessa sétt mest mót
á allar rannsóknir eru gerðar af Scrivener í Inngangi að
rannsókn Nýja-testamentisins, 1861, og Gregory í Prolego-
mena fyrir 8. útgáfu af Nýja-testamentis texta Tischendorfs,
1884—1894. I þessum skrám er sömu reglu fylgt, en séð fyrir
viðhæti liandrita með því, að taka gríska stafrofið (að svo
miklu leyti, sem slafir þess eru frábrugðnir) þegar latn-
eska stafrofið þrýtur, og því næst hehreska stafrofið. Þeir
halda og skiptingunni i flokka, og koma því fram sömu gall-
arnir eins og' á kerfi Wetsteins, að sama handritið fær ýmis
merki í ýmsum flokkum. Til þess að bæta úr þessu, að því er
snertir allra þekktustu handritin eins og t. d. D, sem tákna
mismunandi handrit í mismunandi flokkum, eru þau stund-
um merkt D2, eða DPaul, DaP°c> o. s. frv.
En þetta kerfi lilýtur að þrjóta, og er i rauninni þrotið
nú þegar, því að það hefir aðeins verið teygt með óeðlileg-
um liætti, svo sem með því, að raða hóp skyldra handrita á
sama hókstaf (t. d. &). Auk þess hefir reynst mjög óheppi-
legt að nota hebreska stafrofið vegna sívaxandi fjölda
lærðra manna, sem ekki eru hebreskumenn, en geta þrátt
fyrir það rekið víðtækar Nýja-testamentis rannsóknir.
Hermann v. Soden.
H. v. Soden, sem hefir gert einhverjar víðtækustu rann-
sóknir á texta N.-t., sem dæmi eru til, og gefið út um það rit,
sem árum saman var verið að prenta, á þriðja þúsund hlað-
síður, lijó á þennan hnút og tók upp alveg nýtt kerfi. Sá
hann ekki aðra leið út úr þessum ógöngum. Hann sleppti al-
veg muninum á smástafa-handritum og' stórslafa, og gerði
eina skrá yfir öll handritin. En hann skipti þeim í þrjá
flokka, sem liann táknaði með grískum stöfum framan við
tölu hvers handrits, ð fyrir framan handrit af öllu Nýja-
testamentinu, e fyrir framan liandrit af guðspjöllunum og
a fyrir framan handrit af hinum ritunum, og merkja stafirnir
ðia’dýy.)], evayyéhov og á:zóoroXog. Þetta er nú allt saman ein-
falt og látlaust. En svo vildi v. Soden liaga þessari skrásetn-
ing þannig, að af númeri hvers handrits væri liægt að sjá
hér um hil hve gamalt það væri, og við það varð kerfi hans
svo flókið og erfitt viðfangs, sem alkunnugt er. Aðferðin var
þessi:
Handrit af guðspjöliunum eldri en 900 eru merkt með töl-
unum 1 til 99. Öll önnur handrit N.-t. frá þessum tíma eru