Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Qupperneq 273
TEXTA-VANDAMÁLIÐ
Inngangur.
Hér liefir nú verið lýst þeim heimildum, sem menn geta
ausið úr fróðleik sinn um texta Nýja-testamentisins, hand-
ritunum grísku, þýðingum, er máli skipta og tilvitnunum
feðranna. Þá hefir og verið rakið með fáum orðum, hvað
starfað liefir verið að útgáfum þessa texta. Og loks er þá að
því komið, að segja, hver árangurinn er, hvaða niðurstöðu
öll þessi hjálparmeðul og allar þessar rannsóknir liafi gefið.
Svarið er það, að „niðurstöður“ eru ekki enn fengnar.
Rannsóknirnar standa enn vfir með fullum krafti. Og það er
langt frá því, að enn hafi verið unnið úr heimiklunum til
fulls. Enn er verið að skoða og hera saman liandrit, sem varla
liefir verið litið á áður og enn eru að finnast ný og ný hand-
rit. Það er fádæma verk, sem vinna verður, áður en öll kurl
eru hér komin til grafar. Einstaka ágætustu fræðimenn í
þessari grein, eins og t. d. H. C. Hoskier, verja tíma sínum
öllum í nákvæmar handritarannsóknir í þeirri sannfæring,
að það, sem nú vanti, sé ekki skarplegar tilgátur, heldur
vinna, söfnun og samanhurður handrita, til þess að hægt sé
að reisa tilgáturnar á föstum grundvelli. Telur hann senni-
iegt, að slíkar nákvæmar rannsóknir muni breyta ýmsu í
skoðunum manna á gildi hinna ýmsu tegunda textans, og
koma mönnum mjög nærri frumtextanum.
En þó að segja megi, að „niðurstöður“, þ. e. óhagganleg
vissa, sé ekki fengin, þá er þó einkennilegt að athuga, hve
lítið er nú farið að hera á milli um skoðanir manna, jafnvel
þeirra, sem þykjast standa mjög svo á öndverðum meið. Virð-
ist það henda á, að hér sé ekki um sérlega langt bil að ræða,
enda er sannleikurinn sá, að þótt á milli beri, og sjálfsagt sé
að halda rannsóknum þessum áfram, unz yfir lýkur, þá er
óvissan aðallega orðin um hreina smámuni, og þeir textar,
sem um er deilt, svo likir, að fyrir almennan hiblíulesanda
má heila, að engu rnuni.
35