Morgunn - 01.06.1989, Blaðsíða 31

MORGUNN
FYRSTI MIÐILL RAYMONDS
aða ensku. Hún óskaði, að þessi kona vildi tala greinilegar.
Miðillinn ávarpaði hana og fór að lýsa einhverjum, sem hún
ætti að þekkja. ,,Ó, já, ég skil það“, sagði Gladys. Hún hélt,
að þetta væri einhvers konar leikur! Þá fór miðillinn að lýsa
fyrir henni einhverjum fjölda af fólki, gömlum skeggjuðum
mönnum og konum í krínólínum. Hún játaði öllu, þó að hún
kannaðist ekki við neinn, sem verið var að lýsa. Því að hún
heyrði alla aðra játa, og botnaði ekkert í því, hvað þessi kona
þarna á pallinum væri að gera.
Hún fór á annan fund og þar var annar kvenmiðill. Hún
lýsti einhverjum fyrir manni á áheyrendabekkjunum. Sá
maðursagði: „Nei, égkannast ekki viðþetta“. Gladysfannst
fyrst þetta vera ruddalegt og óvingjarnlegt svar hjá mannin-
um; en þar á eftir fór henni loks að skiljast það, að þessi
lýsing ætti að vera af framliðnum manni. Nú kom miðillinn
með nákvæmari lýsingu, og kvaðst fundarmaðurinn kannast
við það, er hún sæi.
Frú Leonard segir, að þetta hafi sér fundist í meira lagi
furðulegt, og nú fór hún að skilja, hvert erindi menn ættu
þangað. Engum var lýst, sem hún þekkti. Henni þótti fyrir
því, en samt fann hún einhvern veginn, að þetta væri ekki
vitleysa. Hún sagði móður sinni frá þessum fundum, og
móðir hennar varð fyrst orðlaus og lýsti því næst andstyggð
sinni á þessu. Hún sagði, að Gladys mætti aldrei koma nærri
slíkur framar. Og nú varð nokkurt hlé á kynnum hennar af
málinu.
Þá fékk hún barnaveiki og var flutt á spítala. Þar kynntist
hún hjúkrunarkonu, sem bauð henni heim til sín, þegar hún
var farin að hressast. Það kvöld gerðu þær tilraun með borð,
og frú Leonard segir, að það hafi verið dásamlegt. Borðið
stafaði eitthvað frá framliðnum manni, sem hún hafði þekkt,
er var svo greinilegt og svo óvænt, að hún vissi samstundis, að
það var rétt. Meira þurfti hún ekki fyrir því að hafa að fá
vissuna.
Þetta sama kvöld gerði hún tilraun með hugsanalestur.
Hún var látin fara út úr herberginu og bundið fyrir augun á
henni, og hún átti að komast að því hvað þeir, sem í her-
29