Morgunblaðið - 06.12.2008, Side 34

Eftir Kristínu Heiðu Kristinsdóttur
khk@mbl.is
Ég ólst upp við handverkfrá blautu barnsbeini,móðir mín var mikilhandavinnukona og við
systurnar vorum farnar að sauma
út fimm ára gamlar. Þessi þörf virð-
ist vera í puttunum á nánast öllum
konum í móðurættinni. Sigurrós
amma mín og nafna vann á næturn-
ar við að gera við kjóla af fínu frún-
um á Ísafirði, en hún var orðlögð
fyrir að vera flink að gera við án
þess að það sæist,“ segir Guðrún
Sigurrós Poulsen, betur þekkt sem
Rósa, en hún opnaði nýlega Gall-
eríið Rósina, í bílskúrnum heima
hjá sér í Biskupstungum. Þar selur
hún hverskonar handverk sem hún
og Lena systir hennar hafa búið til,
lopapeysur, sokka og vettlinga,
skartgripi, mósaíkvörur, dúka, sáp-
ur, kerti og fleira.
Féll í stafi í Jökuldalnum
„Ég hef lengi alið með mér
draum um að opna mitt eigið gall-
erí. Sá draumur lét fyrst á sér
kræla fyrir um fimmtán árum þeg-
ar við hjónin fórum í ferðalag aust-
ur á firði eftir að heyskap lauk og
við vorum hætt með kýrnar. Þá
heimsóttum við hjónin á Klaust-
urseli í Jökuldalnum og þegar ég
kom inn í heimagalleríið hennar
Ólafíu varð ég alveg dáleidd og hef
stefnt að því allar götur síðan að
koma mér upp svona aðstöðu. Ég
geri þetta fyrst og fremst fyrir
ánægjuna. Ég ætla að koma mér
upp brennsluofni hér og bæta að-
stöðuna enn frekar.“
Handsaumaður skírnarkjóll
Rósa er fædd og uppalin í
Grindavík og þar ók hún um á rús-
sajeppa á sokkabandsárunum. Hún
fór í húsmæðraskóla á Varmalandi í
Borgarfirði þegar hún var 19 ára og
þar voru kröfurnar miklar í handa-
vinnunni. „Allt þurfti að vera rosa-
lega vandað, saumar á náttfötum
þurftu til dæmis að vera lokaðir,
sem var mikil vinna. En þarna lærði
ég að sauma barnaföt sem nýttist
mér vel, því ég saumaði mikið á
börnin mín fjögur þegar þau voru
lítil,“ segir Rósa sem handsaumaði
líka forláta skírnarkjól í húsmæðra-
skólanum en öll börnin hennar og
barnabörn hafa verið skírð í
þessum kjól, sem og fjöldi
annarra skyldra barna.
Þrjóska og örlög í fríi
„Það var mikil reynsla
fyrir mig að fara alein í
þennan skóla, ég hafði aldrei
farið að heiman áður. Ég var
með rosalega heimþrá. En ég
hef alltaf gert það sem ég
ætla mér, svo ég þraukaði.
Þrjóskan getur stundum
komið sér vel,“ segir Rósa
sem skrapp heim til Grinda-
víkur í páskafríinu. „Ég vann í
frystihúsinu í þessu páskafríi
og það reyndist örlagaríkt. Þar
hitti ég manninn minn í fyrsta sinn,
bóndason héðan úr Tungunum sem
hafði skroppið suður með sjó á ver-
tíð. Við höfum verið saman síðan og
erum búin að eignast fjögur börn
og fimm barnabörn.“ Og auðvitað
sá hún sjálf um að sauma
á sig brúðarkjólinn sem
hún klæddist þegar þau
gengu upp að altarinu.
Skrapp á Ólafsvöku
Þær eru ófáar flíkurnar sem
runnið hafa undan fingrum
Rósu og lopapeysurnar skipta
hundruðum. „Þegar ég var
nýflutt hingað í Bisk-
upstungurnar fyrir rúmum
þrjátíu árum og var rétt skriðin
yfir tvítugt, þá bjó amma manns-
ins míns hjá okkur og hún kenndi
mér að prjóna lopapeysur. Hún
hafði ekki undan að prjóna upp í
pantanir fyrir jólin og fékk mig til
að hjálpa sér. Við vorum aðallega
að prjóna fyrir Þjóðverja sem þýsk
nágrannakona okkar hafði milli-
göngu um. En við prjónuðum líka
mikið fyrir fyrirtækið Hildu og
sjoppuna á Geysi,“ segir Rósa sem
prjónar enn lopapeysur eftir pönt-
unum. Þessi mikla handverkskona
er hálfur Færeyingur. Faðir hennar
Níels Poulsen kom ungur maður
hingað til lands og settist að. „Ég
hef ekki farið nema einu sinni til
Færeyja, við systurnar skruppum á
Ólafsvöku sama ár og ég fór á hús-
mæðraskólann. Það var rosalega
gaman. Amma mín bjó í Örevík á
Suðurey og þar er ennþá hús sem
stendur ævinlega opið fyrir mig og
mína.“
Skapandi sveitakona
Hún er með færeyskt blóð
í æðum og henni fellur
aldrei verk úr hendi.
Hún var farin að sauma
út fimm ára gömul og
hefur verið að skapa með
fingrunum allar götur
síðan.
Kerti og skart Þessi
kerti hefur Rósa gert
jólaleg með ýmsum
myndum.
rosin@visir.is
Glerenglar Þess-
ir sóma sér vel á
vegg eða hang-
andi í glugga.
Morgunblaðið/Kristín Heiða
Í gættinni Rósa er mikill dýravinur og hér gefur hún heimaln-
ingnum Dúllu að drekka úr pela í sumar.
Fjölbreytni Enginn hlutur er eins í galleríinu Rós-
inni. Þennan spegil bjó Rósa til eftir að hafa farið á
námskeið í mósaíkgerð.
Lopinn Ein af ótal
lopaflíkum sem Rósa
hefur prjónað um
dagana.
34 Daglegt líf
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. DESEMBER 2008
Eftir Jón Sigurðsson
Blönduós | Ásgeir Þorvaldsson,
gamall Blönduósingur sem nú býr í
Vestmannaeyjum, sýnir þessa dag-
ana myndir sínar á kaffihúsinu Við
árbakkann. Um er að ræða olíu-
málverk sem unnin hafa verið und-
angengin tvö ár og er landslag
meginviðfangsefnið. Þessi sýning
mun standa yfir til áramóta og er
jafnframt síðasta myndlistarsýn-
ingin sem verður á kaffihúsinu því
það mun hætta rekstri um áramót-
in. Ásgeir Þorvaldsson er eins og
fyrr greinir fæddur og uppalinn á
Blönduósi en fluttist þaðan árið
1969. Þorvaldur faðir hans sem
kallaður var Tolli varð frægur á
sínum tíma því nafn hans kom fyrir
í þekktri vísu eftir Valgarð bróður
hans en vísan hljómar svona: Uppi í
Hæli voru tveir./ Jón og Tolli heita
þeir./ Ef að annar þeirra deyr/ þá
eru þeir ekki lengur tveir. Ásgeir
sem oftast er kallaður Geiri múr
hefur lengi fengist við að mála og
er þetta þriðja einkasýning hans en
áður hefur hann sýnt á Selfossi og í
Vestmannaeyjum.
Ásgeir Þor-
valdsson sýnir
á Árbakkanum
Morgunblaðið/Jón Sigurðsson
Sýning Ásgeir sýnir verk sín á
kaffihúsinu Við árbakkann.
Þórir Jónsson vekur athygli á þvíað í jólablaði Morgunblaðsins
sé sagt frá því að allir fái sagir í
Hjalladal í Heiðmörk „til að höggva
trén“.
Miklu orkar höndin hög,
held að seint því linni.
Höggvin tré með Sandvik sög
suðrí Heiðmörkinni.
Hjálmar Freysteinsson undraðist
þetta:
Ýmislegt á ævi minni
undrast hefi mjög.
Nú er hægt í Heiðmörkinni
að höggva tré með sög.
En Friðrik Steingrímsson kippti
sér ekkert upp við það, enda ýmsar
sagir til í Mývatnssveitinni:
Úrval virðist orðið glæst
engin höft né þyrnar,
ef að höggsög hefur bæst
við hinar tegundirnar.
Hermann Jóhannesson rekur
þetta til tækninnar, kannski Ís-
lenskrar erfðagreiningar?
Gríðarvel er grenið ræktað
og genabætt svo mjög
að nú er, ef þér hentar, hægt að
höggva það með sög.
Þá Kristján Eiríksson:
Nú, lokið skal raunanna rexi,
um rangt mál ei lengur neinn pexi,
annars höndin mín hög
þá heggur með sög
eða sagar þá sundur með exi.
Loks Davíð Hjálmar Haraldsson:
Rangfærslur rétt er að laga.
Í Reykholti í eldgamla daga
framið var morð,
þá féllu svo orð
við ódæðið: „Eigi skal saga.“
Sög til að
höggva tré?
VÍSNAHORNIÐ pebl@mbl.is