Morgunblaðið - 06.12.2008, Síða 40

40 Umræðan
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. DESEMBER 2008
Vindsveipur eða gegnumtrekkur
getur kveikt eld á ný
Munið að slökkva
á kertunum
Slökkvilið
Höfuðborgarsvæðisins
BRÉFKORN mitt
til Páls Magnússonar
útvarpsstjóra með
ábendingu um
ábyrga ritstjórn, ekki
ritskoðun, á útvarps-
þætti þar sem ég
skírskotaði til eðli-
legra takmarkana
siðlegrar umræðu í
fjölmiðlum hefur ekki
aðeins hreyft við viðkomandi út-
varpsmanni heldur einnig sam-
starfsmanni hans á Rás 1, Gauta
Kristmannssyni bókmennta-
gagnrýnanda.
Mér er það hulin ráðgáta hvern-
ig hinn skarpskyggni rýnir getur
lesið kröfu um ritskoðun út úr
frómri ósk minni um að útvarps-
menn virði lög og siðareglur. Var
það ekki þessi sami Gauti sem
vildi leggja bönd á Hannes Hólm-
stein Gissurarson um árið? Þá
skrifaði hann í Morgunblaðið:
„Það er það sorglega í þessu máli
öllu, að höfundi, sem dæmt hefur
sig vanhæfan með aðferðum sín-
um, skuli leyfast, óhindruðum af
eðlilegum takmörkunum siðlegrar
umræðu í fjölmiðlum, að halda
uppi linnulausum árásum á merk-
asta rithöfund þjóðarinnar.“ Eyði
ég nú ekki fleiri orðum á Gauta
þennan.
Umræddur útvarpsmaður,
Hjálmar Sveinsson, kaus að snið-
ganga bæjaryfirvöld í löngum
þætti um skipulags-
mál, að skjóta fyrst og
spyrja svo. Þar með
varð hann sjálfur
ábyrgur og með-
ábyrgur fyrir aðdrótt-
unum, rangfærslum
og skekkjum í þætt-
inum sem er alltaf
hætta á í einhliða um-
fjöllun. Eftir þáttinn
hefur hann gengið
með grasið í skónum á
eftir bæjarstjóranum í
Kópavogi, bæði sent
mannalega grein í Morgunblaðið
og erindi með tölvupósti þar sem
hann biður um viðtal.
Mér líkar illa að láta skipa mér
saklausum á sakamannabekk en
þar sem ég er talsmaður góðs
upplýsingastreymis frá Kópa-
vogsbæ og nauðsynlegt reynist að
rétta hlut bæjarins ákvað ég að
láta undan síendurteknum óskum
Rásar 1 um að tala við manninn.
Ég geri það í trausti þess að hann
hafi lært sína lexíu því að það var
hann en ekki ég sem hefti upplýs-
ingaflæðið til almennings.
Ritstjórn,
ekki ritskoðun
Gunnar I. Birgisson
svarar grein Gauta
Kristmannssonar
Gunnar I. Birgisson
» Það var hann
[Hjálmar Sveinsson]
en ekki ég sem hefti
upplýsingaflæði til al-
mennings.
Höfundur er bæjarstjóri í Kópavogi.
REYNSLAN sýnir
að í desember og fyrstu
daga janúarmánaðar
eru eldsvoðar tíðari en
aðra mánuði ársins.
Brunar þar sem kerti
og kertaskreytingar
eru mjög oft ástæður
þess að kviknar í. Brun-
ar sem koma má í veg
fyrir með réttri um-
gengni.
Þættir sem gott er að hafa í huga:
Þegar verið er með logandi kerti
er mikilvægast að yfirgefa aldrei
herbergið án þess að slökkva á þeim.
Hafa kertaljós ekki í dragsúg. Hafa
kertaljós ekki nærri efnum sem auð-
veldlega getur kviknað í eins og
gluggatjöldum. Hafa kertaljós ekki
nærri eða ofan á rafmagnstækjum
eins og sjónvarpi. Vanda val kerta
en kviknað getur í húð kerta eða í
hlutum sem settir eru í þau. Kerta-
skreytingar þurfa að vera þannig að
kertalogi nái ekki í grenigreinar eða
nærliggjandi skraut. Kramarhús
geta verið góð eldvörn í kertaskreyt-
ingum. Úða kertaskreytingar með
eldtefjandi efni en það fæst í flestum
blómabúðum. Nota
eingöngu þar til gerð
ílát undir kerti en ekki
ílát sem búin eru til
með annað hlutverk í
huga eins og blóma-
vasa þar sem þeir geta
sprungið vegna hitans.
Festa kertin vel. Ekki
láta kertin brenna al-
veg niður. Láta börn
ekki umgangast eld-
færi eða logandi kerti.
Brunum í desember
verður ekki fækkað
nema almenningur
sýni andvara við notkun kertaljóss.
Sýnum aðgát, skiljum ekki logandi
kerti eftir án eftirlits og verum með
eldvarnir heimilisins á hreinu. Öll
heimili eiga að vera búin fleiri en
einum reykskynjara, slökkvitæki og
eldvarnarteppi.
Sigrún A. Þorsteins-
dóttir skrifar
varnaðarorð í þágu
brunavarna
Sigrún A.
Þorsteinsdóttir
» Brunum í desember
verður ekki fækkað
nema almenningur sýni
andvara við notkun
kertaljóss.
Höfundur er sviðsstjóri slysavarnasviðs
Slysavarnafélagsins Landsbjargar.
Af litlum neista
verður oft mikið bál
VIÐ umfjöllun
Morgunblaðsins um
ÍTV, Íslensku tónlist-
arverðlaunin, sl. tvo
daga er óhjá-
kvæmilegt að bregð-
ast.
Til þessarar árlegu
uppskeru- og yf-
irlitshátíðar var stofnað
af flytjendum, höfundum og útgef-
endum tónlistar á Íslandi. Þessir
aðilar bera sjálfir kostnað af há-
tíðinni: launum framkvæmda-
stjórnar, dómnefnda, kynna, tón-
listarflytjenda, útsendingarstjóra
sjónvarps, leigu salar, hljóð-
kerfum, ljósabúnaði, verðlauna-
gripum, auglýsingum o.þ.h. Til að
mæta umræddum margmilljóna
kostnaðarliðum, hefur það um ára-
bil verið sjálfsagður hluti af fram-
kvæmdinni að hverjum listamanni
eða hverju verkefni sem lagt er
fram til ígrundunar fylgi nokkur
þúsund króna málamyndagreiðsla.
Slíkar greiðslur hafa samanlagt
mætt um 10% heildarkostnaðar
við verðlaunahátíðina en einnig
hafa umræddar greiðslur brýnt
viðkomandi útgefendur, flytjendur
og höfunda til að ígrunda vel
framlög sín og benda á það sem
upp úr stendur í hverju tilfelli.
Í stað þess að einni dómnefnd
sé gert að hlusta á og taka afstöðu
til allra þeirra 2.500 verka ca. 250
listamanna sem gefin
eru út árlega eru
lagðar fram tillögur
af þeim aðilum sem
að hverju verkefni
standa sem dómnefnd
moðar síðan úr og
velur að jafnaði 5 í
hvern flokk.
Sjálf verðlaunahá-
tíðin beinir síðan
kastljósum að einum
sigurvegara í hverjum
flokki.
Dómnefndir skipaðar
fagfólki inna jafnan
störf sín af heiðarleika og kost-
gæfni og það er með öllu óvið-
eiagndi að ýja að því að þær
nefndir stjórnist af nokkru öðru
en fagmennsku.
Um fyrrgreint fyrirkomulag
verðlaunahátíðarinnar hefur ríkt
sátt meðal þeirra sem komu ÍTV á
fót og ábyrgjast framkvæmd
þeirra og fjárhag. Þar til nú – eða
hvað?
Hver á að borga ?
Menningarritstjóri Morg-
unblaðsins kann að hafa reynt það
á eigin skinni að ef blaðinu eru
ekki tryggðir tekjustofnar með
áskriftum, lausasölu og auglýs-
ingum, greiðast engin laun. Verði
slíkt ástand viðvarandi er sjálf-
hætt. Peningarnir hrynja ekki af
himnum ofan. Hvorki á Morg-
unblaðið né Íslensku tónlist-
arverðlaunin.
Það níu þúsund króna framlag
sem jafnan hefur verið látið fylgja
hverri innsendingu til dómnefnda
er sannarlega óverulegt í því sam-
hengi sem hljóðritun, útgáfa og
kynning eins hljómplötuverkefnis
jafnan er.
Sá ungi og lítt reyndi útgefandi
í Kima sem í gegnum Mogga
sendir ÍTV kaldar kveðjur á borð
við að honum „hugnaðist ekki að
keppa í tónlist þar sem þátt-
tökugjalds er krafist“ og að hann
líti á ÍTV sem „tilraun til að auka
jólasölu“ getur þess ekki í viðtali
við Morgunblaðið að honum hafi
boðist stuðningur eigin útgefenda-
samtaka vegna umræddra gjalda,
né að hann hafi sjálfur varið
mörgum sinnum þeim upphæðum
sem hér um ræðir til að setja allar
sínar hljómplötur í nýútkomin Plö-
tutíðindi, væntanlega þá til að
„auka jólasölu“.
Útgefandinn getur þess heldur
ekki að Kimi hans deilir skrifstofu
með Kraumi Ólafs í Samskipum
sem nýverið hélt sín eigin tónlist-
arverðlaun, en mörg þeirra féllu
einmitt Kima í skaut. Kannski eru
peningar Ólafs „fínni“ en peningar
þeirra tónlistarmanna sem úr eig-
in vasa kosta stærstan hluta Ís-
lensku tónlistarverðlaunanna?
Menningarritsjóri Morgunblaðs-
ins virðist ekki greina hið augljósa
í þessu samhengi sem er blygð-
unarlaus tilraun viðkomandi útgef-
anda til að vekja athygli á sjálfum
sér með því að veita kollegum sína
e.k. „jaðar-löðrung“.
Forsvarsmaður Kima hefur til
þessa ekki blygðast sín fyrir betli-
stafinn á tröppum Útflutnings-
skrifstofu tónlistarinnar eða
Reykjavíkur Loftbrúar, en bæði
þessi verkefni eru að umtalsverðu
leyti kostuð með framlögum sömu
tónlistarmanna og útgefenda sem
standa straum af ÍTV.
Ummæli og skrif af því tagi sem
hér hefur verið svarað eru lítt fall-
in til eflingar þeirri ungu grein
sem tónlistargeirinn á Íslandi er.
Þeim sem þannig ganga fram er
sjálfskipað í eigin kima. Aðrir taka
höndum saman – með heill ís-
lenskrar tónlistar að leiðarljósi.
Af-kimar íslenskra
tónlistarverðlauna
Jakob Frímann
Magnússon gerir at-
hugasemdir við um-
fjöllun um Íslensku
tónlistarverðlaunin
» Peningarnir hrynja
ekki af himnum of-
an, hvorki á Morg-
unblaðið né Íslensku
tónlistarverðlaunin.
Höfundur er formaður FTT, Félags
tónskálda og textahöfunda, STEFs,
Sambands tónskálda og eigenda
flutningsréttar og SAMTÓNS, Sam-
taka rétthafa íslenskra tónlistar.
Jakob Frímann
Magnússon