Morgunblaðið - 28.10.2010, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. OKTÓBER 2010
Að heilsast og kveðjast hér
um fáa daga,
hryggjast og gleðjast, það er
lífsins saga.
Eftir hádegi á fimmtudag hringir
síminn. Það er Jóhann, sonur minn,
sem tilkynnir mér að tengdafaðir
sinn, Lárus Finnbogason, hafi látist
um morguninn. Við hjónin höfðum
heimsótt Lárus á þriðjudag á
Landakotsspítala, þar sem hann lá
mjög þjáður, en sendi okkur þó sitt
blíða bros og hann vissi af okkur
þar. En eigi má sköpum renna.
Eftir að við tengdumst Lárusi og
Úllu, konu hans, myndaðist ákaf-
lega gott samband á milli okkar,
sem ekki hefur fallið skuggi á. Lár-
us var mikill fjölskyldumaður, enda
fann litla fólkið að það átti hauk í
horni þar sem afi var til staðar í leik
og starfi. Við nutum þess að fá að
vera eina viku hjá þeim hjónum í
Hvammi í Dýrafirði. Það var sól alla
daga, Dýrafjörður skartaði sínu feg-
ursta og fjöllin spegluðust í sjáv-
arfletinum. Svona sýn líður ekki úr
minni.
Lárus Hvammdal
Finnbogason
✝ LárusHvammdal
Finnbogason fædd-
ist á Rana í
Hvammi, Dýra-
firði, 24. mars
1936. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans, Landa-
koti, 14. október
2010.
Útför Lárusar
fór fram frá Bú-
staðakirkju 22.
október 2010.
Þarna var Lárus
fæddur og uppalinn.
Hann sleit þar barns-
skónum, gekk í barna-
skóla og síðan ungl-
ingaskólann á Núpi.
En lífið bauð ekki upp
á langtíma skóla-
göngu, því lífsbarátt-
an hófst snemma.
Eins og sæmir hjá
sönnum Vestfirðingi
tók sjómennskan við,
fyrst þar fyrir vestan
og síðan hér sunnan-
lands. Lárus aflaði sér
vélstjóraréttinda og var vélamaður
á ýmsum bátum. Síðar stofnuðu
þeir bræður til útgerðar hér í Hafn-
arfirði og gerðu þar út tvo báta.
Þeir byggðu myndarlegt hús fyrir
saltfiskverkun og að sjálfsögðu hét
fyrirtækið Hvammsfell.
En ekki gleymdist Hvammurinn í
Dýrafirði. Gengið var í að gera upp
gamla húsið, það var lagað utan og
innan, svo úr varð glæsilegur sum-
arbústaður sem fjölskyldur þeirra
bræðra dvöldust í til skiptis yfir
sumartímann. Og Lárus gleymdi
ekki uppruna sínum þótt hann væri
búsettur hér sunnanlands, því það
bjó með honum löngun til að hafa
dálítinn búskap með höndum og
hann varð sér úti um nokkrar ær
sem hann hafði í húsi hér ofan við
Hafnarfjörð. Það varð dægradvöl
hans að afla heyja og sinna búsmal-
anum um veturinn. Það var líf hans
og yndi að taka á móti lömbunum á
vorin, fara svo með rúmlega tvöfald-
an hópinn upp í Krísuvík og smala
svo aftur saman að hausti.
Við Lárus áttum margar gleði-
stundir saman með örlitla dögg í
glasi, ræddum málin og ígrunduð-
um. Við náðum sama takti í pólitík-
inni og þegar ég var ósáttur við for-
ystumenn þar sagði Lárus jafnan
með sínu ljúfa brosi: „Þú jafnar þig
á því, Dóri minn.“ Það vakti hjá
okkur hjónum tilhlökkun að fara
austur fyrir fjall að hitta þau og
njóta þeirra frábæru gestrisni í
glæsilegu sumarhúsinu í Grímsnes-
inu, og alltaf var jafn gaman að fá
þau í heimsókn til okkar í Skorra-
dalinn.
Það er dimmt yfir sorgar ranni,
en eitt bros getur dimmu í dagsljós
breytt.
Við kveðjum vinur, í síðasta sinn
og söknuður hug okkar fyllir.
Nú minningar vakna, um vinskap og
tryggð
er vorsólin tindana gyllir.
Nú þakka skal allt sem við áttum
með þér
það ætíð mun hug okkar fylla.
Brátt sumarið kemur með sólskin og
yl
þá sólstafir leiðið þitt gylla.
Við vottum Úllu og fjölskyldu
innilega samúð okkar. Blessuð sé
minning Lárusar Finnbogasonar.
Halldór Hjartarson og Sig-
rún Ásta Sigurbjartsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Til Lárusar afa.
Ég mun sakna þín af því að
þú ert dáinn.
Hafðu það gott uppi á himni.
Ég mun sakna þess sem þú
sagðir alltaf við mig: „Afi á
þetta barn.“
Þinn
Marteinn Logi.
Elsku afi,
Sakna þín og elska þig.
Þín
Sara.
Elsku besti afi
minn. Ég er ennþá að
reyna að horfast í
augu við raunveru-
leikann og samþykkja að ég mun
aldrei sjá þig aftur. Síðustu dagar
hafa verið mjög daufir og mikil
rigning, enda var verið að kveðja
gull af manni – þig. Núna ert þú
farinn á vit ævintýranna og ég veit
að þú átt eftir að vera sæll og glað-
ur, málandi enn eitt listaverkið.
Ég mun aldrei gleyma síðasta
skiptinu sem við hittumst. Ó, afi,
það var svo yndislegt. Ég kom
óvænt í heimsókn og ég hef aldrei
séð neina manneskju jafn glaða og
þú varst. Þú lifnaðir allur við í
andlitinu og svo brostirðu út í eitt
og sagðir af og til: „Ég er svo glað-
ur.“ – Ég var svo glöð að þú varst
glaður. Það var alltaf jafn yndis-
legt að heimsækja þig og Önnu
(ömmu) og heyra hinar og þessar
sögur, spila, borða konfekt, horfa
á fréttirnar, sofa uppi á háalofti,
horfa á þig mála, spila skák og
bara það sem okkur datt í hug. Ég
mun aldrei gleyma þér og þínum
hæfileikum, enda eru listaverkin
þín í mjög miklu uppáhaldi hjá
mér og þau sem ég á munu alltaf
fylgja mér. Ég var stolt að vera
barnabarnið þitt enda varstu bú-
inn að upplifa og gera margt sem
maður má vel vera stoltur af. Takk
fyrir allar góðu stundirnar, elsku
afi minn, ég mun sakna þín.
Ég bið að heilsa pabba og Oddi –
þú ert í góðum höndum.
Signý Eva Auðunsdóttir.
Þórhallur Filippusson
✝ Þórhallur Filipp-usson fæddist í
Reykjavík 21. júli
1930. Hann lést á
Heilbrigðisstofn-
uninni á Sauðárkróki
17. október 2010.
Þórhallur var jarð-
sunginn frá Sauð-
árkrókskirkju 22.
október 2010.
Fáein kveðjuorð til
mágs míns og félaga
til margra ára. Ég
kynntist Þórhalli árið
1953, en þá gerðist ég
félagi í Svifflugfélagi
Íslands. Þórhallur var
þá mikið á Sandskeið-
inu og aðstoðaði við
kennslu. Hann varð
fljótlega einn af bestu
svifflugmönnum okk-
ar. Hann tók þátt í
svifflugmótum sem
haldin voru hér inn-
anlands og varð hann
fyrstur til að verða Íslandsmeistari
í svifflugi. Auk þess tók hann þátt í
heimsmeistaramótum í Evrópu og
gekk vel. Það má geta þess að hann
flaug á svifflugu frá Sandskeiði til
Vestmannaeyja, en á þeim árum
var ekki mikið um löng yfirlands-
flug frá Sandskeiði, enda flugeig-
inleikar vélanna ekkert í líkingu við
það sem nú er. Hann var um tíma
formaður félagsins og vann ötullega
að því að drífa það áfram og bæta
vélakost félagsins, en hann var orð-
inn ansi gamall. En eins og hjá
flestum mönnum breytast aðstæð-
ur, stofnuð er fjölskylda og þá verð-
ur minni tími fyrir áhugamálin, en
þó hélt Þórhallur alltaf tryggð við
svifflugið og það var hans hjartans
mál, allt til hins síðasta.
Við hjónin vottum Önnu og fjöl-
skyldu Þórhalls, okkar innilegustu
samúð.
Þóra og Þórmundur.
Það var í ágúst 1984 sem Anna,
frænka mín, sagði mér að hún hefði
hitt yndislegan mann sem hún væri
alvarlega ástfangin af. Hún ljómaði
af gleði enda sá hún fram á að geta
lifað eðlilegu lífi utan stofnana með
hjálp tækninnar og umhyggju Þór-
halls. Anna var sannfærð um að hún
gæti stutt Þórhall í baráttu hans og
Þórhallur fékk það stóra hlutverk
að aðstoða Önnu í fötlun hennar.
Þau voru mjög samhent og
ákveðin í að þetta skyldi blessast.
Eftir nokkurra ára sambúð í Víði-
grund festu þau kaup á Raftahlíð 15
þar sem þau bjuggu sér notalegt
heimili. Árið 1990 gengu þau í það
heilaga.
Það var alltaf mjög notalegt að
koma í heimsókn. Hlýja og gagn-
kvæm ást geislaði af þeim. Þau voru
sannkallaðar hetjur. Þórhallur sá
um eldhússtörfin og svo var spjall-
að um nýjustu myndir Þórhalls og
ótal önnur málefni.
Þórhallur hafði yndi af að mála
og hafði næmt auga fyrir ljósbrigð-
um og skýjafari.
Hann hafði stundað nám í mynd-
listarskóla. Hann glímdi við valin
fjöll og fleira úr náttúrunni frá ýms-
um sjónarhornum. Seinni árin festi
hann og ýmis hughrif á strigann.
Yfir sumartímann var bíllinn
óspart notaður, náttúran skoðuð,
myndir teknar sem urðu kveikjan
að nýjum málverkum.
Meira að segja var farið í svifflug.
Þar hafði Þórhallur áður skipað sér
í fremsta flokk og hreppt Íslands-
meistaratitilinn sem hann enn á.
Síðustu árin var Þórhallur þjáður
af veikindum. Anna hefur af ein-
stakri gætni, alúð og hugarró sinnt
honum.
Ég sendi börnum Þórhalls mínar
innilegustu samúðarkveðjur og ég
veit, Anna mín, að minningarnar
um kæran eiginmann munu verða
þér dýrmætar.
Stella Guðmundsdóttir.
Ömmu minnar er
sárt saknað.
Hún var ótrúleg
kona, það skipti ekki
máli hvar í heiminum ég var, ég vissi
alltaf að hún hugsaði mikið til mín og
ég til hennar.
Ég á margar minningar um hana.
Þau sumur sem ég var hjá þeim þegar
ég var yngri. Hún saumaði æðisleg föt
handa mér, apaskinnsgallinn er í
miklu uppáhaldi og þau voru ófá
ferðalögin sem ég fór með ömmu og
afa austur til Eskifjarðar, ótrúlega
skemmtilegir tímar í minni barns-
minningu.
Alltaf þegar hún átti von á mér í
heimsókn á hvaða tíma sólahrings
sem var, þá var hún búin að elda kjöt-
súpu handa mér, því hún vissi að það
var mitt uppáhald.
En við áttum sameiginlegt áhuga-
mál, það var að horfa á sápuóperur og
við gátum talað um þær tímunum
Anna María
Guðmundsdóttir
✝ Anna María Guð-mundsdóttir
fæddist á Eskifirði 22.
mars 1929. Hún lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 10.
október 2010.
Útför Önnu Maríu
fór fram frá Gler-
árkirkju 15. október
2010 í kyrrþey.
saman í síma eftir að
ég flutti til Noregs,
Bold and the Beautiful
þá sérstaklega. Amma
fylgdist ofboðslega vel
með öllum börnunum,
barnabörnunum og
barnabarnabörnunum
sínum. Ég var heppin
að eiga hana sem
ömmu, hún gerði svo
margt fyrir mig.
Ég á ofboðslega
mikið af listaverkum
eftir hana eða hef uppi
í hillum hjá mér og eru
þau mér ómetanleg.
Hún var svo stolt af mér þegar ég
kom aftur heim frá Bandaríkjunum
og ákvað að fara í skóla og ég ætlaði
að verða stúdent. Ég flutti til ömmu
og afa til að fara í skóla á Akureyri,
það var alveg yndislegur tími sú önn
sem ég átti heima hjá þeim. En ég
kláraði ekki skólann og hún lét mig al-
veg vita það að hún vildi mæta í út-
skriftina mína og hún myndi bíða, ég
bara lét hana bíða of lengi og þegar
loksins kemur að því að ég klára þá
veit ég að hún verður stolt og bros-
andi að flylgjast með mér að handan.
Ég er mjög stolt af því að heita í
höfuðið á henni.
Amma, ég elska þig og þú verður
alltaf í hjarta mínu.
Anna María Steindórsdóttir.
✝
Okkar ástkæri,
ÁRNI FREYR GUÐMUNDSSON,
Þrastarási 11,
Hafnarfirði,
lést af slysförum í Riga, Lettlandi, föstudaginn
22. október.
Guðmundur Jónsson, Ruth Árnadóttir,
Auður Dögg Bjarnadóttir,
Jón Örn Guðmundsson,
Guðrún Guðmundsdóttir, Kjartan Sigurðsson,
Daníel Guðmundur Nicholl, Bríet Jónsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
KRISTMUNDUR GUÐMUNDSSON,
Kirkjubraut 12,
áður Hjarðarholti 4,
lést á Sjúkrahúsi Akraness þriðjudaginn
19. október. Jarðsungið verður frá Akraneskirkju
föstudaginn 29. október kl. 14.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Parkinsonssamtökin, sími
552-4440. Psi, 0111-26- 25 eða psi.is.
Salvör Ragnarsdóttir,
Rósa, Friðbjörg og Anna Kristmundsdætur.
✝
RUNÓLFUR SÆMUNDSSON
frá Vík í Mýrdal,
verður jarðsunginn frá Víkurkirkju laugardaginn
30. október kl. 14.00.
Sigríður Karlsdóttir,
Oddný Runólfsdóttir,
Karl Runólfsson,
Sæmundur Runólfsson,
Runólfur Þór Runólfsson,
tengdabörn og barnabörn.