Íslenzk tunga - 01.01.1961, Síða 122

118
RITFREGNIR
Elzta gerð 35® 0. áfr. Lýsingin á ástandi Dínusar og manna hans. Miðgerð 112-° 0. áfr. Sama. Clári saga 41. Ilúðstrýkingin á prinsinum sofandi.
44. Kóngsdóttir háttar og gefur kóngssyni svefn- drykk í sænginni. 119—20. Sama. 40. Sama.
4429-30 llar Philectemia upp komin j séngina j einum silki serk. 11930-32 kydur sijnum meyum ad affklædasl ad aullu vtan eynum gull- saumudum sijlkeserk. 403-3 er hon í sæng koin- in ok sitr upp i sinum silkiscrk giillsaiimuðum.
4429-31 Philectemia kallar nu aa Seliculam bidr hana fa þeim suefn ker. 1201 (Philotemia segir:) cg geymda ey ad geffa ydur sueffnkier. 408-° Séréna biðr Teclain gefa þeim svefnkcr.
621-2 háásæte, er allt var buid aff tendrudu gulle. Vantar. 424 hit loganda léónit fyrir tandrauðu gulli.
í síðasta dæminu er ekki ólíklegt að ‘tendruðu’ sé villa fyrir ‘tandrauðu’, enda
er skinnbókin glötuð á þessum stað.
Dæmin sýna ótvíræðan skyldleika beggja gerða við Clári sögu, en vfðast
stendur eldri gerð nær að efni og orðalagi; þó hefur miðgerð sumt nákvæmara,
sjá einkum 11980-32 0g 10912-13, en á þeim stað er setningin úr Clári sögu að
kalla orðrétt í miðgerð, en elzta gerð befur allt annað orðalag, þó að efnismunur
sé lítill. Augljóst er að miðgerð getur ekki haft þetta úr elztu gerð, heldtir er
runnin frá forriti sem nolað hefur Clári sögu á annan hátt en elzta gerð. Þetta
staðfestist enn rækilegar af öðrum dæmum þar sem miðgerð er náskyld Clári
sögu, en elzta gerð liefur ekkcrt samsvarandi.
Miðgerð
1007 veduruitar.
1008 allt þetta herberge var lagad og
laugad med rauda gulle.
1092n langa verólld matte heyra til
gimsteynanna.
10933—1101 þeir bjortu steynar sem
adur þottj hóllenn suo loga aff ad
hneppeliga mátte j giegn sia.
Clári saga
291:1, 31n veðrvitar.
17,n—18' allt ráf var lagit ok laugal
í hrendu gulli.
62'n dregr eptir sér fœtrna langa ver-
pld.
1718-10 gvá mikil hirti var hcr, at
hncppiliga mátti í gegn sjá.