Læknablaðið - 01.08.1959, Qupperneq 37

LÆKNABLAÐIÐ
31
~J{riilján _St
Jueiniion:
ÁFaiigur aiigiiaðgerHa við gláku
Eins og kunnugt er, er gláku-
sjúkdómur mjög algengur í
þessu landi, og mestur blindu-
valdur. Sjúkdómur þessi byrjar
oftast að koma í ljós eftir 50 ára
aldur, þó aðallega á milli 60—80
ára aldurs; lijá minum gláku-
sjúklingum kemst talan liæst á
milli 70 og 80 ára aldurs. Nauð-
syn ber til þess fyrir okkur
augnlæknana, að fylgjast sem
bezt með sjúkdómi þessum,
reyna að finna sjúkdóminn á
byrjunarstiginu, og ákveða svo,
hvernig bezt sé að meðhöndla
hann í hinum einstöku tilfell-
um, hvort gera skuli aðgerðir
strax eða síðar, hvort með-
höndla skuli sjúklinginn með
lyfjum um lengri eða skemmri
tíma. Hér ræður mestu um á
hvaða stigi sjúkdómurinn er,
aldur og almennt heilsufar sjúk-
lingsins, fjarlægð frá augnlækn-
um o. fl. Sjúkdómur þessi veld-
ur algjörri blindu, sé hann ekki
meðhöndlaður á einhvern iiátt.
Þarf því að stöðva hann áður
en liann veldur varanlegri og
óbætanlegri eyðileggingu á sjón-
inni.
Þar sem hægt er að fylgjast
með glákusjúklingunum, eins
og hér í Reykjavík, er venju-
lega byi'jað á lyfjameðferð, og
lienni haldið áfram meðan aug-
un skemmast ekki, sj ón og sj ón-
svið iialdast og augnþrýstingur-
inn lielzt niðri. Með þessu móti
er oft hægt að lialda sjúkdóm-
inum í skefjum í mörg ár, en
fylgjast verður vel með sjúkl-
ingunum, og liætti lyfin að duga,
verður að grípa til aðgerða á
augunum. Nokkuð annað gildir
um sjúklinga úr fjarlægum
landshlutum, sem ekki er liægt
að fylgjast með, þar koma taf-
arlausar aðgerðir miklu oftar
til greina.
Um nokkrar aðgerðir er að
ræða, og verðum við í hverju
einstöku tilfelli að reyna aðvelja
þá aðgerð, sem við væntum bezts
árangurs af. Fer það eftir því,
hverja tegund glákusjúkdóms-
ins um er að ræða, hversu mild-
ar sjúldegai' breytingar eru fyr-
ir hendi í augunum, hversu liár
augnþrýstingurinn er o. fl. kem-
ur til greina.
Hafi maður meðliöndlað fleiri
hundruð glákusj úklinga með
mismunandi aðgerðum í mörg
ár, fer ekki hjá því að noklcur
reynsla fáist í því, hvaða að-
gerðir muni lielzt duga sjúkling-
unum í hinum einstöku tilfell-
um, livers árangurs sé að vænta
eða hver hætta sé á að auka-