Læknablaðið - 01.08.1959, Side 86

80
Læknablaðið
beinagerð hans verður eíns og
í beinunum i kring, eða hvort i
honum er beindrep, og liann er
kalkmeiri en beinin umhverfis.
Sjáist drep í beininu, er óliætt
að fullyrða, að seint og illa grói.
Brot á bátbeini gengur venju-
lega ekki úr skorðum, nema
jafnframt sé liðhlaup í úlnlið
eða milli úlnliðsbeina.
Það eina sem þarf að gera, til
þess að brotið grói, er að balda
því nógu lengi í traustum um-
búðum.
Flestir leggja lieilt gips, frá
hnúum og upp undir olnboga-
lið.og leggja gips umþumalfing-
ur í gripstöðu, fram að ytra lið
(3. mynd). Aðrir telja nægilegt
að gipsa að grunnlið þumalfing-
urs.
3. mynd.
Þegar um er að ræða blóð-
rásartruflun í efri enda beins-
ins, telja sumir ekki nægilegt
að leggja gips eins og áður er
lýst, heldur telja nauðsynlegt að
leggja gips um alla liöndina.
Það skiptir meginmáli, að gips
ið sé vandlega lagt. Ráðlegt er
að leggja gips yfir þunnan sokk
og bafa aðeins örþunnt vaf af
gibsbaðmull á beinhnjótum.
Síðan þarf að móta gipsið vand-
Iega, svo að það falli þétt að
bönd og handlegg.
Ef um er að ræða brot á báts-
hnjót, þarf að hafa gipsumbúðir
i 4—6 vikur, en við öll önnur
brot á bátbeini þarf að bafa
gipsumbúðir i 8—16 vikur og
stöku sinnum enn lengur.
Góð regla er að skipta gips-
umbúðum á 4 vikna fresti, og
gera þá röntgenskoðun.
Gipsumbúðir þarf að nota þar
lil brotið er örugglega gróið, og
það er röntgenskoðun ein, sem
sker úr um það.
Eins og fyrr sagði, er það ekki
óalgengt, að brot á úlnlið, og
þá einkum i bátbeini, valdi ó-
veruleguni óþægindum fyrst ef l-
ir sljrsið, en þegar frá líður
koma óþægindi, verkir og sárs-
auki við breyfingar. Oft líða
mánuðir, áður en þcssi brol
koma til meðferðar, og er þá
oft úr vöndu að ráða livað gera
skal, Iivort reyna skal venjulega
gipsmeðferð eða hvort grípa
skal til skurðaðgerða.
Iiæfni þessara brota til að
gróa, skal þó ekki vanmeta, og
tek ég eftirfarandi sjúkrasögu
þvi til sönnuuar.