Félagsbréf - 01.07.1957, Síða 8

JÍAGNAR JÓHANNESSON
fslenzk sagnaritun árið 1956
Jakob Thorarensen: TÍU SMÁSÖGUR (úrval). — Al-
menna bókafélagið 1956. — 158 bls.
Halldór Stefánsson: SEXTÁN SÖGUR (úrval). — Heims-
kringla 1956. — 2ý0 bls.
Jón Dan: ÞYTUR UM NÓTT. Sögur. — Heimskringla
1956. — 160 bls.
Geir Kristjánsson: STOFNUNIN. Sögur. — Heimskringla
1956. — 120 bls.
ÍSLENZKIR PENNAR. Sýnishorn íslenzkra smásagna á
tuttugustu öld. — Setberg 1956. — 287 bls.
Jónas Ámason: SJÓR OG MENN. — Heimskringla 1956.
— 216 bls.
Jökull Jakobsson: ORMAR. Saga. — Helgafell 1956. —
127 bls.
T annálum hafa einstakir vetur hlotið sérstök nöfn: Lurkur, Pín-
ingsvetur o. s. frv. 1 bókmenntaannálum mætti kalla síðast-
liðinn vetur Smásagnavetur hinn mikla eða eitthvað þess háttar.
Frá íslenzkum höfundum komu nær eingöngu smásagnasöfn, og
munu 70—80 íslenzkar smásögur hafa komið út í bókum. Nú
er á það að líta, að flestar þessar sögur hafa birzt áður í blöð-
um og bókum, svo að hin nýsprottna uppskera á íslenzkum skáld-
sagnaakri er harla rýr.
Ætla mætti, að íslenzkum höfundum væri smásagnaformið
einkar tiltækt. Þessi gerð skáldskapar og frásagnar er nefnilega
eldgömul með þjóðinni. Á ritöld íslendinga sagna voru samdar
margar snjallar smásögur, bæði af lengri gerð (Hrafnkatla,