Félagsbréf - 01.07.1957, Qupperneq 25

PÉLAGSBRÉP
23
rithöfunda, Jónasar Árnasonar, eins og gert var í upphafi þess-
arar greinar. Þessi ritgerð Jónasar, sem um ræðir heitir „Hug-
leiðingar út af hausnum, sem fór til tunglsins" (Þjóðviljinn 1957,
195. og 196. tbl.). Greinarhöfundur skrifar þar að vísu með
nokkru ábyrgðarleysi og glannaskap um fonn og lærdóm; hann
hefði sjálfur, eins og bent hefur verið á hér að framan, gott
af því að skipta nokkuð um skoðanir á þeim efnum. En margt
í greininni er mjög skarplega athugað og athygli vert, ekki sízt
af því að hér talar einn úr hópnum, maður, sem fylgzt hefur
vel með og hefur vitsmuni og aðstöðu til að skilja og meta starfs-
bræður sína og sjónarmið þeirra. Jónas segir:
„Bölsýnin er eitt helzta einkennið á verkum ungra skálda.
Sumir þeirra yrkja bókstaflega eins og þeir hafi étið arsenik
og séu að semja þetta á meðan þeir bíða þess að eitrið verki.
... En ég er sannfærður um að megnið af þessu er — sem
betur fer — ekki annað en uppgerð. Ungu skáldin eru yfir-
leitt hvergi nærri eins sorgbitin og þau látast vera. Alvara
þeirra flestra er engin alvara, heldur skáldskapur, leiðin-
legur skáldskapur. ... Mennirnir eru búnir að sitja svo lengi
við veitingaborð eða skrifborð að blóðrásin er farin úr lagi.
Og ég skal benda þeim á einfalda lækningu. Standið upp og
teygið úr ykkur. Farið út og andið að ykkur hreinu lofti. Fáið
ykkur andlega og líkamlega heilsubótargöngu út í lífið, til
fundar við fólkið í landinu, þetta prýðilega óbreytta alþýðu-
fólk sem þekkir lífið, þekkir það eins vel og þið eruð ókunn-
ugir því, af því að það hefur lifað því hvern dag ævi sinnar
meðan þið sátuð við skrifborð eða veitingaborð og rembd-
uzt við að vera séní. Gerið þetta og þið munuð finna gleðina
og skilja að hún á erindi í bókmenntir nútímans engu síður
en sorgin. ... Og sorgina, já, sorgina líka, vissulega munuð
þið líka finna sorgina. En ekki þá sorg sem er ræktuð við
skrifborð til að vera uppistaða í fáguðu ljóði, heldur hina
djúpu sorg er dynur yfir sem andstæða hinnar björtu og
einföldu gleði lífsins, og þá munuð þið tala um sorgina af minni
tilgerð og meiri alvöru á eftir“.