Félagsbréf - 01.07.1957, Side 43

FELAGSBREF
41
Það hefur oft hvarflað að mér hversu táknrænt þetta atvik
er fyrir líf mitt á jörðinni: Ég hef ósjaldan leitað hér að gróðri,
sem ekki þrífst í heimi okkar.
Hvaða verur voru þetta, sem við amma mín höfðum samband
við? — Ég veit það ekki. Verið getur, að það sem við kölluðum
Huldufólk, séu manneskjur, er áður hafa lifað hér, og að við
höfum séð inn í einhvern hvíldar- og undirbúningsheim þeirra,
áningarstað á vegferðinni miklu, eilítið æðra stig en vort? Nokkr-
ir vitrir menn, sem ég met mikils, hallast að þeirri hugmynd.
En vel getur verið að þetta sé „fólk“ á öðru þróunarskeiði en
okkar, aðeins hliðstæðu í tíma og á nálægri bylgjulengd? En
vinkonan mín kyrrláta hefur sennilega verið af öðru sauða-
húsi, — enn fjarlægari þróun? — Og fleiri verur man ég, bjart-
ar, léttar, — sumar kannski hugarsmíð, og því skal þeim ekki
lýst nánar að sinni. En er hægt að ímynda sér nokkuð, sem
ekki verður fundið í tilverunni? Eg held það naumast.
FÁGÆT HÓFSEMI
Fyrir nokkrum árum fékk ég bréf frá erlendum kunningja mínum, sem
var prýðilega læs á íslenzkt mál, en annars lítt kunnugur hér á landi. Hann
hafði eignazt ljóðasafnið „íslands þúsund ár“ og fundið þar m. a. þrjú
kvæði eftir Jón Sigurðsson frá Kaldaðarnesi. Nú bað hann mig um að
benda sér á ljóðabók hans eða ljóðabækur: „Mér finnst ég vildi lesa allt,
sem þessi maður hefur ort“. Ég varð að svara honum því, að ljóðabókin
væri engin til og svo mætti heita, að Jón hefði ekki ort fleiri kvæði en þarna
væru birt. Þegar hann skrifaði mér aftur, leyndi sér ekki, að þetta hafði
orðið honum talsvert undrunarefni. En hann sagði eitthvað á þessa leið:
„Ef ég hefði sjálfur borið við að yrkja, getur vel verið, að ég hefði kosið
mér svipað hlutskipti, svo framarlega sem mér hefði komið það til hugar:
að öll mín kvæði hefðu rúmazt á fáeinum blaðsíðum — og verið tekin í
úrvalsljóð minnar eigin þjóðar. En þess háttar hófsemi er orðin fágæt
á vorum stóriðjudögum".
Sigurður Nordal: (Úr minningargrein um Jón Sigurðsson frá
Kaldaðarnesi í Morgunblaðinu 8. nóv. 1957).