Félagsbréf - 01.07.1957, Page 57
FÉLAOSBRÉF
55
Þetta haust varð Einar hálfáttræður. Á afmælinu helgaði rík-
isútvarpið honum dagskrá sína, þar sem Sigurður Nordal flutti
um hann afbragðserindi, og blöðin birtu um hann greinar. Það
kvöld settist Einar aldrei þessu vant ekki í stólinn sinn, heldur
á legubekkinn, sem stóð betur við útvarpstækinu, og hlustaði
hljóður á það, sem flutt var —“
Sigurður Nordal endaði erindi sitt á þessa ieið:
Hinn víðförli ævintýramaður dvelst nú á afskekktum sveita-
bæ, frammi fyrir hinum mikla útsæ. Hann er horfinn veröld-
inni, og veröldin er horfin honum. Þegar dauðinn vitjar hans,
mun það verða sem í draumi. Óttalaust og kvíðalaust mun hann
leggja út á djúpið. Ævistarfinu er lokið. Hann hefur sagt sitt síð-
asta orð. Hann sagði það með niðurlagserindinu í Hvömmum
fyrir níu árum, og með þeim hinzta boðskap skáldsins sjálfs vil
ég ljúka þessu máli:
Hafknörinn glæsi og fjörunnar flak
fljóta bæði. Trú þú og vak.
Marmarans höll er sem moldarhrúga.
Musteri guðs eru hjörtun, sem trúa,
þó hafi þau ei yfir höfði þak.
E. H. F. tók saman.