Félagsbréf - 01.07.1957, Side 60

58
FELAGSBREF
jafnvel bók eins og „Elsklmga Lady Cliatterley“ eftir D. H. Laiv-
rence. Og þó var Sigrid Undset kaþólsk. Það er Tore Orjasæter ekki.
En fleira mun vera sameiginlegt með þessum skáldjöfrum en heit
ástríSa og djúp, mannleg ábyrgðartilfinning. Benda má á kvæði eftir
Orjesæter, sem hefur blotið beitið „Kaþólskt kvöld“. Þarna kynn-
umst við þeirri lilið kaþólskunnar, sem finna má bæði bjá Sigrid
Undset og fleirum, t. d. lijá ís-
lenzka skáldinu Stefáni frá Hvíta-
dal, og er tilfinning fyrir sérstakri
fegurð, samofin andakt og til-
beiðslu. Hverjum einasta manni,
sem lesið hefur „Kristínu Laf-
rantsdóttur“, munn minnisstæð
lýsing höfundarins á komu Krist-
ínar til Krist kirkjunnar í Nið-
arósi, þar sem liún verður ekki
sízt gagntekin af álirifum fegurð-
arinnar. Yfir kvæði Orjasæters
hvílir mildur og Ijúfur blær; lit-
skrúð þess einkennist af himin-
bláu liafi, hvítum seglum og roða
sólarlagsins.
Kveðskapur Orjasæters er mjög
myndrænn, litauSugur. Meðal ís-
lenzkra skálda má benda á menn eins og t. d. Jakob Smára og
Tómas Guðmundsson, sem báðir leggja mikla áherzlu á litskrúS lýr-
iskra IjóSa sinna. Sameiginlegt með skáldum eins og Orjasæter og
Tómasi er líka það, að báðir nota litaorð, sem kalla má tökuorð í
málunum, t. d. þegar Tómas talar um „safírheiS“, „safírsœinn“, „saf-
írbláan sœinn“, rúbínglit“ og „rúbínglóS“. Þegar hinn blái sa/írlitur
virðist Tómasi hugfólgnastur af bláu litunum, rekumst við hjá 0rja-
sæter á liinn dimmbláa „azurb\á“, bæði um sæinn og hellana viti við
hafið. En eins og lijá Stefáni frá Hvítadal mun samt rautt, litur blóSs-
ins, ásamt hinum gyllta, vera aðallitirnir í liinu lýríska litrófi 0rja-
sæters. í kvæðinu „Sólaruppkomu“ eru t. d. þessar línur:
Tore Orjasœter.