Félagsbréf - 01.07.1957, Page 65

FELAGSBREF
63
eru lijartfólgnust örlög alls mannkynsins. Sýmbólismi formsins, djúp
alþjóðleg niannúð boðskaparins setur í dag svip sinn á hinn norska
skáldskap, þar sem 0rjasæter og Vesaas ganga í fylkingarbrjósti. —
En nú er 0rjasæter kominn yfir sjötugt. Mun ekki þar með starfi
Iians lokið? — Ekki virðist svo. — Síðasta Ijóðabók bans, sem kom
út fyrir þremur árum, er með því bezta, sem skáldið hefur skapað.
Hún ber lieitið „Ettersommar“ og ber ótvírætt vitni þess, að jafnvel
lýriskt skáld geti þroskazt á ltáum aldri. Líf þess er ekki búið, þó
að sumri lialli. — 1 mörgum Ijóðum virðist skáldið þvert á móti
orðið yngra, fjörmeira en áður, — húmoristinn 0rjasæter befur líklega
aldrei reynzt eins skemmtilegur og bér, t. d. í kvæði eins og „Bað-
strandarsæla“, þar sem bann horfir á unga konu, „heiðingjabrúna“ á
b'kama sínum, þar sem bún stingur sér í sjóinn, á meðan bann finnur
á sér, að bún er að blæja að honum, þegar liann veður út í baðbux-
um með ístru og mjóa fætur, einkenni, sem fylgja aldrinum. En
eins og í kvæðinu „Vordís“ dreymir liann um samfund þeirra á
öðrum stað, á annarri strönd, þar sein allt er andi, og aldurinn
skiptir engu máli. Hér og víðar sannar 0rjasæter náðargáfu bins
mikla liúmorista, eins og t. d. Þórbergur Þórðarson, með þeirri snilli
skálds að geta gert svolítið gys að sjálfum sér. —
0rjasæter befur sagt um skáldið, að það sé sá, sem tapi, en sigri
þó. Og gefum þá að lokum skáldinu orðið, þar sem Orjasæter talar
einmitt um slíka baráttu. I niðurlagsorðum kvæðisins Andlitsbragð
segir bann áfram á þessa leið:
„A skilje ul til ljos dei myrke skuggar,
á tvinne fridoms liv av trælebönd,
ut av sitt kaos skape klárleiks kraft,
á toyme tankane til berekrefter,
snu tapet um til siger, det er ánd!“