Félagsbréf - 01.07.1957, Síða 66
SIGURÐUR A. MAGNÚSSON
IVokkur brezk Ijóðskáld
Fyrri hlnti
í RIÐ 1914 var brotið blað í sögu enskrar ljóðlistar. Þá komu
fram á sjónarsviðið nokkur ung skáld, brezk og bandarísk,
sem mynduðu með sér samtök og drógu upp stefnuskrá, er kvað
á um meginþætti hinnar nýju hreyfingar. Þessi skáld kölluðu
sig ,,imagista“ (image: tákn, líking), og voru þau staðráðin að
vekja enska Ijóðagerð af svefni vanans. Fremstur í flokki stóð
Bandaríkjamaðurinn Ezra Pound, sem var gæddur svo mögn-
uðum persónuleika, að allir, sem komust í kynni við hann, urðu
snortnir af eldi hans. Meðal góðskálda, sem hann hafði áhrif
á, voru Yeats og T. S. Eliot. Hinn síðarnefndi tileinkaði honum
frægasta kvæði sitt, „The Waste Land“. Við hlið Pounds stóð
bandaríska skáldkonan Amy Lowell, sem var eins konar aug-
lýsingastjóri og erindreki hreyfingarinnar.
Meginatriðin í stefnuskrá ,,imagista“ voru þessi: Lögð skyldi
áherzla á hversdagsmál í skáldskap, og í stað skrúðyrða skyldi
leitazt við að nota jafnan hið rétta, hárnákvæma orð (það var
bergmál frá Flaubert). Form var mönnum í sjálfsvald sett, en
áherzla var lögð á, að skapa nýja hrynjandi, er vakið gæti nýjar
kenndir með lesandanum. Boðað var óskorað frelsi í efnisvali.
Hins vegar skyldi lögð sérstök rækt við skýrar táknmyndir og
nákvæmar lýsingar á hverju smáatriði. Allt hljómfagurt eða
áferðarfallegt útflúr var fordæmt, og á það bent, að hnitmiðun
og samþjöppun væri kjarni ljóðagerðar.
Þessi stefnuskrá kann að virðast barnaleg nú, þar sem það
er vitað mál, að flestir þættir hennar hafa einkennt góða ljóð-
list frá ómunatíð, en sögulega séð hafði hún sitt ótvíræða gildi
sem sóknarskjal gegn því hálfkáki og hégómatildri, sem tíðkazt
hafði í enskri ljóðritun þá um langt skeið.