Félagsbréf - 01.07.1957, Qupperneq 89

FELAGSBREF
87
IV.
Við sitjum frammi í Landrovernum hjá Þórði með tvíhleypta
Mauser-hag'labyssu tjóðraða við rjáfrið á blæþakinu yfir höfð-
um okkar, og skothylkin skoppa á hillunni yfir mæliborðinu.
Aftur í glampar á tíu skota riffil, mikið þing, smíðaðan austan-
tjalds og tæknileg stæling af Mauser-riffil þýzka, hermir Þórður.
Á gólfinu ægir saman ýmsu, sem heyrir tófuveiðum til, knífum,
köðlum, snærum, pokum, í einum eru lungu af nautkálfi ný-
skornum, agn á dýrbítinn; og ,rétt við fætur okkar gægist upp
úr svellþykkum ullarsokk flaska, sem við hugðum vera kaffi í.
Við sveigjum út af þjóðveginum og nemum staðar. Þórður
tekur sokkinn með flöskunni og verður nú eitt bros í framan,
þegar hann færir glerið úr fötunum.
„Ég þóttist vita, að þið hugðuð þetta annað en það er, heill-
irnar mínar“, segir hann.
Ljósi vökvinn í flöskunni leyndi ekki, að þetta var venjulegt
íslenzkt ákavíti í kostulegum umbúðum.
„ílg hef þetta venjulega með mér“, segir Þórður; „svona til
að gefa oddvita og hreppstjóra og fleirum merkismönnum, sem
ég hitti í ferðum mínum. Eitt sinn bauð ég manni snaps, sem
hann þáði. Var á bíl mínum, hafði flöskuna hjá mér í framsæt-
inu sem jafnan, svo að hver gæti séð hana. Sjálfur fékk ég
mér einn vænan á eftir, /og sagði manninum, að ég fengi mér
einn á hverjum degi. Maðurinn lét í ljós undrun sína og spurði,
hvort ég þyrði að aka á eftir. Ég kvað já við og bauð honum
annan. Hann fékk sér einn í ofboði. Ég skrúfaði tappann í flösk-
una og smeygði glerinu í ,sokkinn. Spurði hann þá, hvort ég
ætlaði ekki líka að fá mér meira bragð, fyrst ég gerði þetta á
annað borð. Ég sagðist bara taka einn yfir daginn, og nú hefði
ég gert það og hefði hann verið vitni að því áðan. Síðan lét ég
flöskutetrið við hlið mér á sinn vanalega áberandi stað og ók
leiðar minnar um fjölfarinn veg“.
Þar sem Þórður veit, að ég brúka það ekki eins og karlinn
sagði, sem eitt sinn þótti sopinn góður, réttir hann þetta ullar-
sokka-lífsins-vatn að ferðanaut mínum, sem að þjóðlegum hætti
dreypir á því, en fínlega.