Félagsbréf - 01.07.1957, Qupperneq 109

FELAGSBREF
107
Að þessu sinni sendir hann frá sér fyrsta bindi ævisögu sinn-
ar, og má eftir byrjuninni gera ráð fyrir, að hún verði löng og
ýtarleg, því að enn er höfundur aðeins barn að aldri heima á
Hala í Suðursveit, er hinu tuttugu arka bindi lýkur, svo að
dýr mun Hafliði allur. Islenzkir rithöfundar á tuttugustu öld
virðast engan veginn vera þjakaðir af hlédrægni þeirri og lítil-
læti, er einkenndi svo mjög stétt-
arbræður þeirra forna, að þeir létu
jafnvel undir höfuð leggjast að
setja nöfn sín á verk sín. Meðal-
hófið er oft vandratað. Ævisögu-
formið er annars mjög handhægt
og gefur höfundinum gott svigrúm,
hvort sem er um að ræða sjálfs-
ævisögur eða ævisögur annarra.
Þórbergur Þórðarson hefur fært
sér tjáningarmöguleika ævisögunn-
ar betur í nyt en flestir eða allir
rithöfundar okkar aðrir. Hann hef-
ur sýnt þá hreinskilni og þann vilja
til að sýna lesendum hug sinn all-
an, sem nauðsynlegur er til þess,
að ævisaga verði meira en skýrsla
um ævi og athafnir.
Bókin hefst á því að frönsk skúta strandar á fjöru Suður-
sveitunga. Þetta er „gott strand“, sem færir sveitarbúum gnægð
ýmissa sjaldséðra dásemda. Ekki hvað sízt er þessum atburði
fagnað í Breiðabólsstaðarhverfinu, Breiðabólsstað, Hala og Gerði,
en þar stendur fyrir dyrum þrefalt brúðkaup frændsystkina af
þessum bæjum, svo að góssið úr strandinu verður þar kærkomin
uppbót á veizluföngin frá Papósi. Ein brúðhjónin urðu síðar for-
eldrar Þórbergs. Veizlan er síðan haldin af mikilli rausn og
prýði, franskt koníak og rauðvín lífga mjög upp samkvæmið
eins og vera ber, en yfir öllum herlegheitunum blaktir fáninn
af frönsku skútunni.
Eftir þennan inngang hefst svo lífssaga ofvitans á Hala. Sjón-
Þorbergur Þórðarson.