Morgunblaðið - 24.05.2014, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. MAÍ 2014
✝ Helgi FriðmarGunnarsson
var fæddur í Tungu
í Fáskrúðsfirði 11.
maí 1935. Hann
andaðist á heimili
sínu þann 10. maí
2014.
Foreldrar hans
voru hjónin Anna
Sólveig Vilhjálms-
dóttir, húsfreyja, f.
27. október 1892 á
Brekku í Mjóafirði, d. 27. júlí
1981, og Gunnar Pálsson, bóndi í
Tungu, f. 22. júní 1896 í Þing-
múla í Skriðdal, d. 1. febrúar
1987. Systkini Friðmars eru í
aldursröð: Svanbjörg Ragnhild-
ur, f. 10. september 1924, Gísli
Björg, f. 11. janúar 1959, gift
Halldóri Pétri Ásgeirssyni. Börn
þeirra eru: Helgi Friðmar og
Kristín Hrönn. 2) Gunnar Páll, f.
18. september 1960. Sambýlis-
kona hans er Dagný Gunn-
arsdóttir. Börn Gunnars eru:
Gunnþóra Valdís, Guðjón Frið-
mar, Ragnhildur Jóna, Heiða
Mjöll. 3) Sigurbjörn, f. 10. nóv-
ember 1961. Eiginkona hans var
Guðrún Jakobína Jakobsdóttir,
hún lést 2. mars 2007. Börn
þeirra: Steinar Örn, Ingvar, dó
fimm daga gamall og Jóna Sæ-
rún. 4) Friðjón Valdór, f. 14.
mars 1976 og d. 12. júlí 2011.
Friðmar var bóndi í Tungu og
rak þar blandaðan búskap lengst
af starfsævi. Jafnframt var hann
hreppstjóri og oddviti um árabil.
Hann tók virkan þátt í ýmsum fé-
lagsstörfum og framfaramálum
fyrir sveit og byggð.
Útför Friðmars fer fram frá
Fáskrúðsfjarðarkirkju í dag, 24.
maí 2014, kl. 14.
Vilhjálmur, f. 21.
desember 1925, d.
27. ágúst 1991, El-
ínborg, f. 3. október
1927, Páll f. 7. sept-
ember 1930, d. 8.
maí 2003.
Friðmar kvænt-
ist Jónu Sig-
urbjörnsdóttur
þann 19. október
1958. Hún er fædd
að Höfðahúsum í
Fáskrúðsfirði 8. október 1941.
Foreldrar hennar voru þau Sig-
urbjörn Gíslason, f. 29. maí 1904,
d. 16. október 1986 og Valborg
Benedikta Jónasdóttir, f. 21. apr-
íl 1911, d. 17. september 1993.
Börn Friðmars og Jónu eru: 1)
Það var eitt kvöld að mér heyrðist
hálfvegis barið,
ég hlustaði um stund og tók af kertinu
skarið,
ég kallaði fram, og kvöldgolan veitti mér
svarið:
Hér kvaddi Lífið sér dyra, og nú er það
farið.
(Jón Helgason)
Eitt af því sem kemur fram í
huga minn er Þetta kvæði eftir
Jón Helgason þegar ég hugsa til
þín, elsku pabbi minn. Þú fórst
svo oft með þetta fyrir mig, allt
frá því að ég var lítil telpa, við mis-
jöfn viðbrögð mín. Mér fannst
þetta alltaf hálf draugalegt kvæði,
enda skildi ég ekki merkingu þess
þá. En nú eru þessi orð sem segja
svo margt mér afar kær í minn-
ingunni um þig.
Ljóðelskur varstu og hagmælt-
ur sjálfur en þú varst ekki að flíka
því, það var ekki í þínum anda.
Mikið kunnir þú af alls konar
kveðskap og ljóðum sem gaman
var að heyra þig fara með. Þú tal-
aðir afar fallegt og gott mál og ég
er svo lánsöm að þú vaktir með
mér mikinn áhuga og virðingu
fyrir íslenskri tungu, sem ég hef
svo einnig yfirfært til barnanna
minna. Þú varst hógværðin ein í
öllu sem þú gerðir og öll málefni
íhugaðir þú vel áður en af stað var
farið, þetta innprentaðir þú mér
líka. Snemma kenndir þú mér að
til þess að áorka einhverju í lífinu
þyrfti að vinna og hafa fyrir, hlut-
irnir yrðu ekki til af sjálfu sér. Ég
var því snemma þáttakandi í hin-
um ýmsu störfum og var treyst.
Minningin um barnæskuna og
uppvaxtarárin heima í Tungu er
ljúf. Ég er óendanlega þakklát
fyrir allan þann tíma sem ég fékk
með þér. Þú kenndir mér svo ótal-
margt og sagðir mér sögur frá lið-
inni tíð, varst svo minnugur á allt
og mikill fróðleiksbrunnur. Við
áttum saman góðar stundir á
þessum síðasta mánuði í lífi þínu,
þó svo að við hefðum eflaust kosið
að þær væru við betri aðstæður,
þú varst þjakaður af sárinu á fæt-
inum þínum, sem síðar leiddi til
annarra og meiri veikinda. Þú
tókst þessu mótlæti þínu af miklu
æðruleysi og hugrekki og vildir
sem minnst af því vita. Þess í stað
spjallaðir þú og sagðir mér frá
gömlum tíma og atburðum heima
í Tungu ásamt svo mörgu öðru.
Það var svo gaman að hlusta á
þig, pabbi minn, og heyra þig
segja frá, ekki síst þegar þú rifj-
aðir upp frásagnir af mér sjálfri
þegar ég var lítil hnáta. Þá var ég
höfð með rauða húfu þannig að ég
sæist á milli puntstráanna, sem
voru örlítið hærri en ég í þá daga.
Ég var mjög hænd að þér og var
því oft að leita að þér.
Elsku pabbi minn, ég kveð þig
með miklum söknuði og trega,
endalaust þakklát fyrir allt. Það
verður erfitt að sætta sig við það
að geta ekki skrafað við þig leng-
ur, sjá ekki til þín á hlaðinu heima
eða á hestbaki á landareigninni í
þínum útsýnistúrum, því þú
fylgdist svo vel með öllu.
Hvíldu í friði, elsku pabbi,
minningin um þig mun lifa í hjarta
mínu.
Björg Friðmarsdóttir.
Í dag kveð ég minn kæra
tengdaföður, Friðmar Gunnars-
son í Tungu.
Kynni okkar hófust fyrir hart-
nær fjörutíu árum er ég kom í
fjölskyldu hans. Í fyrstu er við
Björg bjuggum í Reykjavík voru
samskiptin ekki svo mikil en árið
1984 fluttum við austur í Nes-
kaupstað og þá urðu samveru-
stundirnar fleiri.
Friðmar var fróður maður og
gaman að tala við hann um hin
ýmsu málefni. Íslenskumaður var
hann góður og vandaði ávallt mál
sitt og leiddist er fjölmiðlamenn
og aðrir óðu elginn og misbuðu ís-
lenskunni.
Friðmar var mikill áhugamað-
ur um hvers konar ræktun og má
þar nefna túnin á nesinu er hann
ræktaði meðan hann stundaði
hefðbundinn búskap og svo hin
síðari ár ræktun skjólbelta, skóg-
rækt og uppgræðsla hvers konar
eins og stóri melurinn sunnan við
bæinn ber glöggt vitni um ásamt
fleiru. Einnig ber að nefna mikinn
áhuga hans á fiskirækt í ám dals-
ins sem honum var mjög umhug-
að um. Eitt af síðustu verkum
Friðmars var að láta friðlýsa allt
land Tungu austan þjóðvegar í
þágu ræktunar æðarvarps sem
þar fer vaxandi. Nú er það verk-
efni okkar sem eftir erum að
halda starfinu áfram. Það er sjón-
arsviptir að mönnum eins og Frið-
mari og það mun taka tíma að
venjast því að hafa ekki höfðingj-
ann gegnt sér við eldhúsborðið í
Tungu. Ég mun varðveita allar
góðu minningarnar í huga mér.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Halldór Pétur Ásgeirsson.
Elsku afi, það er með miklum
söknuði sem ég skrifa þessi orð til
þín. Það kom mér mikið á óvart
þegar ég frétti að þú hefðir kvatt
þennan heim þann 10. maí, daginn
fyrir afmælið þitt. Ég hélt að þú
værir að komast yfir veikindi þín
sem þú varst búinn að glíma við í
vor.
Ég á eftir að sakna heimsókn-
anna til ykkar, ömmu og afa, að
geta ekki lengur rætt málefni líð-
andi stundar og landsins gagn og
nauðsynjar við þig. En eftir sitja
minningarnar sem notalegt er að
eiga og mun ég oft hugsa til þeirra
góðu stunda sem ég átti með þér.
Ekki grunaði mig að símtal okkar
um daginn yrði síðasta samtal
okkar, finnst við eiga eftir að
ræða svo margt.
Það veitti mér mikla ánægju og
hlýju að vita og finna það hve mik-
inn áhuga þú hafðir á því sem ég
var að gera í mínu lífi og þú fylgd-
ist vel með framgangi mínum í
námi og starfi. Þú varst stoltur af
mér og það þótti mér gott að
finna.
Þú hafðir gaman af því þegar
ég var að segja þér frá fasteigna-
viðskiptum mínum nýverið. Þér
fannst merkilegt hvað við unga
parið værum að gera. Þegar þú
spurðir mig hvernig ég hefði nú
eiginlega farið að þessu, þá svar-
aði ég þér „Það geta nú fleiri verið
refir en þú“. Þetta svar þótti þér
fyndið, þú hafðir gaman af svona
tilsvörum.
Stundirnar sem ég átti með
þér, hvort sem ég var að koma í
einhvern veiðiskap eða bara þeg-
ar við fengum okkur rúnt um
landið í Tungu, eiga eftir að ylja
mér um ókomin ár. Þú þekktir
landið þitt eins og lófann á þér,
enda fæddur og uppalinn á þess-
ari landareign og vildir helst
hvergi annars staðar vera. Það
verður tómlegt að koma í Tungu
og hitta þig ekki, enginn afi sem
tekur á móti manni og býður upp
á kaffi.
Helgi Friðmar Halldórsson.
Elsku afi. Ég hef átt bágt með
að trúa þessum hörmulegu fregn-
um sem okkur bárust laugardags-
morguninn 10. maí.
Það vantar mikið í Tungu þeg-
ar þú ert ekki til að spjalla við
mann, spyrja hvernig gangi í skól-
anum og hvort ég hafi verið nógu
dugleg að spila á píanóið. Ég
gleymi því aldrei hversu duglegur
þú varst að hlusta á mig spila á pí-
anóið, hvort sem þú sast hér í sóf-
anum hjá mér eða hlustaðir frá
Fáskrúðsfirði, í gegnum símtól.
Þú varst virkilega tónelskur, enda
ræddum við tónlist oft. Íslensku-
fræðin og landnám Íslands komu
líka oft til tals og gátum við rætt
um hann Naddoð vel og lengi.
Alltaf var hægt að treysta því sem
þú sagðir og ef þú varst í minnsta
vafa, þá flettir þú því upp í einni af
ótal bókum þínum. Þess vegna
var ég ekkert að efast um daginn
þegar þú hringdir í mig og baðst
mig að koma við í apótekinu fyrir
þig á leið minni til þín. Þú sagðir
mér að biðja dömurnar að skrifa
þetta hjá þér og þú kæmir við hjá
þeim seinna og borgaðir. Það end-
aði þó þannig að ég borgaði, því
kerfið er víst ekki svona einfalt
eins og það var hér einu sinni. Þú
hlóst mikið þegar ég sagði þér
þetta því auðvitað varstu bara að
gera at í mér. Ég var hins vegar
svo viss um að Friðmar í Tungu
hefði ekki verið í neinum vand-
ræðum með að fá afgreiðsludöm-
urnar til að hagræða kerfinu fyrir
sig.
Mikið þótti mér vænt um að
finna hversu mikinn áhuga þú
hafðir á öllu því sem ég tók mér
fyrir hendur og man ég vel eftir
þér við útskrift mína úr fram-
haldsskóla, sitjandi stoltur á
fremsta bekk og fylgjast með af
athygli. Elsku afi minn, ég veit að
þú munt áfram fylgjast með mér
og vona ég að þú verðir áfram
stoltur er þú vakir yfir mér, ég er
þakklát fyrir allar þær stundir
sem ég átti með þér. Hvíldu í friði,
elsku afi minn. Minningin um þig
lifir.
Kristín Hrönn
Halldórsdóttir.
Það var gott að njóta vináttu
með Friðmari í Tungu. Hann bar
vitni um traust og virðingu í orði
og verki. Það birtist svo vel í störf-
um hans og umræðu um kirkjuna
sem var honum kær. Hann söng í
kirkjukórnum um árabil. Hún er
falleg minningin af þeim bræðr-
um, Friðmari og Páli, ásamt öðru
kórfólki á kirkjuloftinu í Fá-
skrúðsfjarðarkirkju, þar sem þeir
stóðu uppáklæddir og sungu af
hjartans innlifun. Friðmar hafði
svo næma vitund um gildi menn-
ingar og trúar í kirkjunni og því
var honum svo einlægt málefni, að
vel væri hlúð að Kolfreyjustað,
sóknarkirkju hans og umhverfi
hennar. Friðmar var hestamaður
af lífi og sál og hafði á orði, að lítið
yrði úr deginum nema komast á
hestbak. Og það gerði hann á sín-
um hinsta degi. Það var svo gott
að leita ráða hjá Friðmari, hvort
sem var um hestamennskuna,
kirkjuna eða þjóðfélagsmálin,
skiptast á skoðunum og ræða
málin. Hjá honum var ábyrgðin í
fyrirrúmi, en alltaf uppörvandi og
hvetjandi, og oft svo stutt í kímni
og augun tindruðu af lífsfjöri.
Friðmar reyndi sáran ástvina-
missi. Með æðruleysi, en ekki síst
fyrir ástríka samstöðu með Jónu,
eiginkonu sinni, og stórfjölskyld-
unni, var tekist á við sorgina með
því að rækta vonina um hið fagra
og góða. Friðmar og Jóna voru
saman eitt, og það var svo gefandi
að koma í heimsókn og njóta gest-
risni þeirra og samfélags. Frið-
mar var oddviti og hreppstjóri í
Fáskrúðsfjarðarhreppi um árabil
og gegndi þeim störfum af trú-
festi. Hann unni sinni heima-
byggð, enda heimakær.
Við þökkum samfylgd og
trausta vináttu með Friðmari í
Tungu.
Góður Guð blessi og varðveiti
minningu hans og styrki Jónu og
fjölskylduna.
Gunnlaugur, Sjöfn
og Stefán Már.
Við félagarnir í veiðifélaginu
20+ eigum Friðmari Gunnars-
syni margt að þakka. Þegar við
sóttumst eftir að taka árnar í Fá-
skrúðsfirði, Dalsá og Tungudalsá,
á leigu á árinu 2008 með það fyrir
augum að reyna að koma upp lax-
veiði í ánum ásamt bleikjuveiðinni
varð Friðmar strax hrifinn af
þeirri hugmynd. Hann sem
stærsti landeigandi að ánum lagð-
ist strax á sveif með okkur og fyr-
ir hans tilstilli var gerður við okk-
ur leigusamningur til 10 ára um
leigu á ánum. Til að koma laxa-
ræktinni í gang þurfti að byggja
sleppitjarnir við báðar árnar og
allt heimilisfólkið í Tungu með
bóndann í fararbroddi lagðist á
sveif með okkur við uppbyggingu
sleppitjarnarinnar við Tungu-
dalsá. Þá reyndist okkur vel út-
sjónarsemi Friðmars um stað-
setningu tjarnarinnar að ótöldu
öllu timbrinu og öðru byggingar-
efninu sem Friðmar útvegaði og
sparaði það okkur umtalsverða
peninga við uppbyggingu tjarnar-
innar. Friðmar hafði brennandi
áhuga á þessu verkefni. Þó að
ekki hefði tekist eins og stefnt var
að var hann ánægður með það að
nú var farið að hugsa vel um árnar
og með tímanum sá hann eins og
við að gera mætti árnar að góðum
veiðiám. Friðmar var viss um að
veiðiárnar gætu orðið góð viðbót
við þá afþreyingu sem ferðamenn
gætu notið þegar þeir sæktu Fá-
skrúðsfjörð heim. Þau hjónin
Friðmar og Jóna höfðu komið á
fót gistiheimili í Tungu. Sagði
Friðmar okkur að það væri frú
Jóna sem bæri hitann og þungann
af þeim rekstri. Við félagarnir í
20+ ásamt konum okkar höfum
farið, mörg árin, eina helgi öll
saman og veitt í ánum og nýtt
gistinguna í Tungu. Höfum við
þar notið gestrisni heimilisfólks-
ins og ekki síst notið hinnar miklu
náttúrufegurðar sem er inn til
dalanna og Friðmar var óþreyt-
andi að fræða okkur um. Þau voru
oft löng dagsverkin hjá okkur við
að sinna seiðunum og bregðast við
ýmsum óvæntum hlutum sem upp
komu. Þá var okkur oftar en ekki
boðið heim í Tungu í kaffi. Þar sá
frú Jóna um að enginn stæði upp
frá borðum fyrr en hann væri orð-
inn pakksaddur. Að leiðarlokum
viljum við félagarnir í 20+ þakka
Friðmari alla þá aðstoð sem hann
veitti okkur og einnig fyrir allan
þann fróðleik sem hann miðlaði
okkur í gegnum árin. Þá sendum
við frú Jónu, Björgu, Dóra og öll-
um öðrum í fjölskyldunni okkar
innilegustu samúðarkveðjur
vegna fráfalls Friðmars. Þó að
dimmt sé yfir um stund þá vitum
við að öll él birtir upp um síðir.
Guð blessi minningu Friðmars
Gunnarssonar.
Guðmundur Bjarnason,
Víglundur Gunnarsson,
Guðmundur Ingvason,
Helgi Friðmar
Gunnarsson
✝ BergsveinnHaralz Elí-
asson fæddist í
Reykjavík 21.
september
1958. Hann lést
á heimili sínu
19. apríl 2014.
Útför Bergsveins fór fram frá
Dómkirkjunni 2. apríl 2014.
Meira: mbl.is/minningar
Minningar á mbl.is
Bergsveinn
Haralz
Elíasson
Sigtúni 38, sími: 514 8000
erfidrykkjur@grand.is / grand.is
Hlýlegt og gott viðmót
Fjölbreyttar
veitingar í boði
Næg bílastæði
og gott aðgengi
erfidrykkjur
Grand
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg
þjónusta
Sími: 551 7080 & 691 0919
ATHÖFNÚTFARAÞJÓNUSTA - athofn@athofn.is - www.athofn.is
Inger Steinsson
IngerRósÓlafsdóttir
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓHANN F. BALDURS,
lést á hjúkrunarheimilinu Boðaþingi 19. maí.
Útför hans fer fram frá Kópavogskirkju
þriðjudaginn 27. maí kl. 15.00.
Ása Þ. Baldurs,
Þorvaldur Baldurs,
Jón Arnar Baldurs, Jóhanna Pálsdóttir,
Ásgeir Baldurs, Björg Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARGRÉT RANNVEIG
HALLDÓRSDÓTTIR,
Bakkastíg 11,
Bolungarvík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
miðvikudaginn 21. maí.
Útförin fer fram frá Hólskirkju í Bolungarvík
föstudaginn 30. maí kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Sjálfsbjörg í
Bolungarvík.
Halldór Jónatansson, Elísabet Hálfdánardóttir,
Margrét R. Halldórsdóttir, Þórarinn Grettir Einarsson,
Daði Þór Halldórsson,
Jónatan Þór Halldórsson
og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÁSKELL JÓNSSON,
Þjóðbraut 1,
Akranesi,
lést sunnudaginn 18. maí.
Útför hans fer fram frá Akraneskirkju
miðvikudaginn 28. maí kl. 14.00.
Vigdís Björnsdóttir,
Sigrún Áskelsdóttir, Þórir Ólafsson,
Jón Áskelsson, Kristbjörg Antoníusardóttir,
Nanna Þóra Áskelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.