Morgunblaðið - 24.05.2014, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. MAÍ 2014
✝ Guðjón Her-mann Hann-
esson fæddist í
Reykjavík 8. ágúst
1932. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Patreksfjarðar 11.
maí 2014 eftir
nokkurra mánaða
veikindi.
Foreldrar hans
voru Svanlaug
Thorlacius Péturs-
dóttir, f. 27.12. 1910, d. 3.2. 1991
og Hannes Sigurbjartur Guð-
jónsson, f. 12.8. 1911, d. 1992.
Bræður hans voru Tryggvi, f.
29.4. 1935, d. 9.12. 2012, Grétar,
f. 9.4. 1937, d. 22.7. 2012, og
Guðni, f. 3.1. 1944. Hálfsystir er
Unnur Lilja Hannesdóttir, f.
ur. Hermann Guðjónsson húsa-
smiður, f. 20.6. 1961, maki
Guðný Ólafsdóttir, f. 30.7. 1962.
Börn þeirra eru Þórdís, Sig-
urpáll og Herdís.
Árið 1973 flutti Guðjón til
Patreksfjarðar. Þar kynntist
hann síðari konu sinni, Sjöfn A.
Ólafsson, f. 4.11. 1929, d. 23.3.
1989. Hann hélt áfram rekstri
fyrirtækis síns á Patreksfirði
eftir andlát hennar og bjó þar til
dauðadags.
Guðjón fór ungur að læra bif-
vélavirkjun og fékk meist-
araréttindi í þeirri iðn árið
1955. Um leið og námi lauk
stofnaði hann sitt eigið bifreiða-
verkstæði og rak verkstæði í
Reykjavík og síðar á Patreks-
firði. Hann starfaði í fjölda ára í
Lionshreyfingunni, bæði í
Reykjavík og á Patreksfirði og
hlaut heiðursmerki hennar fyrir
vel unnin störf.
Útför Guðjóns fer fram frá
Patreksfjarðarkirkju í dag, 24.
maí 2014, kl. 14.
1.3.1930.
Guðjón Hermann
giftist árið 1950
Laufeyju Torfa-
dóttur, f. 13.7.
1931, d. 27.2. 2009.
Börn þeirra eru:
Guðrún Guðjóns-
dóttir Bergmann,
framkvæmdastjóri
og rithöfundur, f.
25.10. 1950, maki
hennar var Guð-
laugur Bergmann, f. 20.10.
1938, d. 27.12. 2004. Synir
þeirra eru Guðjón og Guð-
laugur. Guðni Guðjónsson húsa-
smíðameistari, f. 29.6. 1953,
maki Hrafnhildur Steingríms-
dóttir, f. 15.2. 1951. Börn þeirra
eru Laufey, Rúnar, Elísa og Pét-
Nú ertu farinn, elsku pabbi
minn. Líkami þinn var orðinn
þreyttur og lélegur og þú talaðir
um það síðast þegar við hitt-
umst, hvort ekki væri komið nóg
og þú mættir fara. Þú mátt fara
þegar þú vilt, sagði ég, en svo
var það áfall þegar þú fórst.
Ég held að fyrsti maðurinn í
lífi allra kvenna sé faðir þeirra.
Sem lítið barn skynjaði ég frek-
ar en skildi að ég elskaði þig og
skynjaði líka að þú elskaðir mig.
Þú varst hetjan mín, pabbinn
sem var allt í lífi okkar, þessi
mikilvægi maður sem sá fyrir
heimili og fjölskyldu, tryggði að
alltaf væri til nóg af öllu og varst
sá sem aðrir leituðu til eftir að-
stoð. Og þú varst greiðvikinn
svo í mörg horn var að líta.
Lífið var mikið ævintýri hjá
lítilli stelpu, sem fékk að fara
með pabba sínum í veiði, keyra
bíl áður en hún hafði aldur til,
ferðast með þér og mömmu um
landið og læra af ykkur að elska
það og ganga um það af virð-
ingu. Svo veltirðu síðar fyrir þér
hvaðan umhverfisverndaráhugi
minn kom.
Auðvitað kom hann frá ykkur,
því alltaf var skilið við alla án-
ingarstaði í sama ástandi og þeir
voru í þegar við komum að þeim.
Eina sem mátti sjást var farið
eftir tjaldið og ef aðrir höfðu
skilið eftir rusl hreinsuðum við
það upp líka.
Litla stelpan þín óx úr grasi
og aðrir menn komu inn í líf
hennar, en alltaf elskaði hún
pabba sinn. Það tognaði hins
vegar frekar mikið á sambandi
okkar þegar þið mamma skilduð
og þú fluttist út á land. Við
sáumst sjaldnar og þótt ég kæmi
í heimsókn til ykkar Sjafnar var
langt á milli þeirra heimsókna.
Stundum mættust stálin stinn
í samskiptum okkar, því við vor-
um bæði skapstór og ákveðin.
Þú skildir ekki alltaf það líf sem
ég hafði valið mér og ég náði
ekki sambandi við þig. Og það
komu tímabil sem langt var milli
samskipta og við lifðum aðskildu
lífi. En mig langaði til að ná
betri tengslum við þig á ný. Ég
lagði mig því fram um að hringja
oftar í þig og segja þér í lok
hvers símtals að ég elskaði þig.
Ég man þú gafst nú lítið út á
það, en sagðir svo eftir nokkurra
mánaða skeið að ég þyrfti nú
ekki alltaf að vera að endurtaka
þetta. Þú værir búinn að heyra
það.
Ég hlýddi því auðvitað ekki,
þar sem ég vissi að þú hafðir
ekki heyrt mikið af hrósi í þínum
uppvexti og þá tíðkaðist ekki að
segja börnum að þau væru elsk-
uð. Ég lagði mig fram um að sjá
kostina í fari þínu, en ekki gall-
ana og skrifaði þér eitt sinn bréf
þar sem ég taldi upp það besta
sem þú hafðir kennt mér í gegn-
um tíðina. Þú hringdir klökkur í
mig til að þakka fyrir bréfið sem
þú sagðir vera algjört gull.
Þegar ég kom til þín á sjúkra-
húsið á Patró á páskadagsmorg-
un rétt fyrir hálfsjö og ein af
starfsstúlkunum var að sinna
þér, sagðirðu henni að litla
stelpan þín væri mætt til að
heimsækja pabba sinn. Við vor-
um komin hringinn, aftur með
sömu tengingu og í upphafi.
Þegar ég kvaddi þig sagði ég
alltaf: „Mundu svo að ég elska
þig, pabbi minn“ … og þú svar-
aðir: „Já, og Guð geymi þig!“ Nú
geymir Guð þig og við gerum
eins og segir í ljóði eftir Rumi:
Handan við allar hugmyndir
um rangt og rétt
er opið víðerni.
Þar skulum við hittast.
Guðrún Guðjónsdóttir
Bergmann.
Enda þótt afi hafi búið tæpa
hálfa ævina í Reykjavík man ég
aðeins eftir honum sem „afa á
Patró“. Mér eru minnisstæðir
heiðgulir strigaskór sem mér
tókst að kría út úr honum á ell-
efta ári og fengust í búðinni niðri
á eyri á Patró þegar ég var einu
sinni sem oftar í sumarheimsókn
hjá honum og Sjöfn. Seinna
sagði hann gjarnan „þú ert seig“
þegar honum fannst mér takast
að fá eitthvað með lítilli fyrir-
höfn eða tilkostnaði, yfirleitt þó
með hlýju í röddinni. Hann valdi
með mér forláta Mitsubishi Colt
(ekki Toyotu), húðlitaðan, sem
ég hafði safnað mér fyrir þegar
ég fékk ökuskírteini.
Næstu árin fór ég reglulega
með bílinn í viðhald á Patró. Afi
tók svo að heimsækja mig þegar
ég var flutt út fyrir landstein-
ana, fyrst til Berlínar, sællar
minningar. Hann var heillaður
af borginni, stríðsminjum og
magnaðri sögu hennar við hvert
fótmál sem hann hafði lengi áður
gleypt í sig í ritröðinni um seinni
heimsstyrjöldina. Afi bauð út að
borða á hverju kvöldi af sínum
alkunna höfðingsskap og kyssti
okkur þakklátur með tár í aug-
um að kvöldi hvers einasta dags
þessarar eftirminnilegu viku.
Allir gestir sem heimsóttu okk-
ur eftir þetta þóttu í samanburði
við hann vanþakklátir. Við vor-
um svo ekki fyrr komin til Par-
ísar til vetrardvalar er afi bank-
aði upp á. Þrátt fyrir að vera
orðinn slæmur í mjöðm og eiga
erfitt um gang, beit hann á jaxl-
inn og lét þræla sér fótgangandi
um alla borg. Það var því ekki að
undra að hann skyldi standa
nánast heill upp eftir bílveltu
nokkrum árum síðar, kominn vel
á áttræðisaldur. Hann var ótrú-
lega seigur. Afi var þekktur
meðal vina okkar, ekki síst fyrir
hina ljúffengu, sjófrystu ýsu
sem við fengum senda út í nokk-
ur ár og var svo fersk að hægt
var að borða hana hráa. Valhöll
var hús við hæfi fyrir baráttu-
manninn afa minn sem sló ekki
hendinni á móti góðum gleð-
skap. Léttvín var honum þó
framandi og alltaf var honum
jafn skemmt þegar hann þóttist
vita að ég hefði hitt vinkonur og
fengið mér rauðvínsglas. Síð-
ustu árin tókum við aftur að
heimsækja afa reglulega á Patró
og hefur frumburðurinn vanist
því að gista í Valhöll á sumrin og
fá nýja derhúfu hjá „litla afa“
(viðurnefnið kom til af saman-
burði langafabarnsins á Guðjóni
og „stóra afa“, syni hans, sem
átti ennþá stærri jeppa), vand-
lega valda úr stóru safni sem
honum hafði áskotnast á löngum
bifvélavirkjaferli. Hann hefði
farið létt með að grafa upp nýja
húfu árlega þótt hann hefði orð-
ið 100 ára.
Enda þótt líkaminn hafi verið
tekinn að gefa sig undir það síð-
asta, var kollurinn alltaf í lagi og
það er ekki nema rúmur mán-
uður síðan hann hringdi í mig til
Berlínar og tilkynnti glaðbeittur
að nú ætlaði hann að koma aftur
að heimsækja okkur. Síðasta ár-
ið var ég spurð í hverju símtali
hvernig okkur liði í hjartanu
enda hafði afi sjálfur upplifað
sáran missi og óbærilega sorg.
Það verður með hlýju og trega
sem ég gisti í Valhöll á Patró í
síðasta sinn. Ég kveð þig nú að
eilífu, elsku afi, eins og þú
kvaddir mig símleiðis yfir hafið
fyrir stuttu, með þakklæti og
kærleik í hjarta. Þín
Laufey.
Guðjón Hermann
Hannesson
HINSTA KVEÐJA
Kallið er komið,
afi er farinn,
ég kveð hann í síðasta sinn,
en minningin lifir
í hjörtunum okkar,
minningin um afa minn.
Þórdís Hermannsdóttir.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hvíldu í friði, elsku
tengdapabbi minn.
Þín tengdadóttir,
Guðný Ólafsdóttir
Vonin okkar um
að lífið sé til ein-
hvers var okkur
gefin við upprisu
frelsarans og við
eigum ekki að spyrja: „Til
hvers er þetta allt ef allt er
svona valt?“ En við spyrjum
samt, þrátt fyrir að ár van-
þroska ættu að vera að baki. Í
samneyti við Þórnýju voru það
brosið hennar og hnyttin svör
við áleitnum spurningum sem
bræddu í burt ískaldan óttann
við ókomna tíma eða mótlæti
stundarinnar.
Samverustundir með Þór-
nýju voru mér sérstaklega dýr-
mætar á hvíldarstaðnum okkar
í Hveragerði, en á öðrum
stundum þurfti ekki annað en
að sími væri tiltækur til að við
lifðum lífi okkar lifandi. Þetta
allt var og er mér kært og
þetta allt var gefandi. Brosið
hennar og hnyttin svör við
áleitnum spurningum bræddu
svo oft í burt ískaldan óttann
við ókomna tíma eða mótlæti
stundarinnar, það var gott og
það er viðvarandi auður að hafa
átt samverustundir með henni.
Í minningastraumnum sem
rennur fram í hug er stef frá
Þórný Axelsdóttir
✝ Þórný Axels-dóttir fæddist
2. febrúar árið
1934. Hún lést 14.
apríl 2014. Útför
Þórnýjar fór fram
30. apríl 2014.
Eyjafjarðarskáld-
inu, Davíð, sem
segir: „… en
stundum lýsir ljós,
sem aldrei var
kveikt lengur en
hin, sem kveikjum
sínum brenna.“
Þórný var einfald-
lega ein af þessum
sérstæðu boðber-
um birtu og vinar-
þels, sem aldrei
þarf að „kveikja á“, því í þeirra
innra sjálfi er birtan svo skær
að hún lýsir sjálfkrafa upp allt
þeirra umhverfi.
Hin fölskvalausa góðvild með
raunsæju ívafi, listrænir hæfi-
leikar, dugnaður og velvilji og
ábyrgðarkennd, allt í ríkum
mæli, átti hún fyrir sitt um-
hverfi og létti þar með göngu
hennar og Konna um grýttar
götur lífsbaráttunnar. En fyrst
og síðast rennur um mitt hjarta
straumur gleði og þakklætis,
því hún var vinur sem kastaði
birtu og yl á allt sviðið, hverja
samverustund, svo stundin var
önnur og betri en stundin sem
var liðin. Hún sannaði um leið
að í hverju lífsins spori getur
maður verið manns gaman, en
samt liðið alvöru lífsins og erfið
veikindi.
Ég þakka allt og þetta allt er
geymt í mínu hjarta. Innilegar
samúðarkveðjur, vinir og
vandamenn. Guð blessi minn-
ingu Þórnýjar.
Jóhanna Guðnadóttir.
ÞAR SEM FAGMENNSKAN
RÆÐUR
Blómaverkstæði Binna | Skólavörðustíg 12 | Sími: 5613030 Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Rvík. • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
Hinrik
Valsson
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
EDDA HÓLMFRÍÐUR LÚÐVÍKSDÓTTIR,
Pósthússtræti 3,
Keflavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
laugardaginn 17. maí.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju
þriðjudaginn 27. maí kl. 13.00.
Sigurður Vignir Sigurðsson,
Guðrún Sigurðardóttir, Annel Borgar Þorsteinsson,
Hrafhildur Sigrún Sigurðardóttir, Halldór Einarsson,
Sigurður Lúðvík Sigurðsson,
barnabörn og langömmubörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir,
amma og langamma,
JÓRUNN ÓLÍNA HINRIKSDÓTTIR,
Stigahlíð 34,
lést föstudaginn 16. maí á dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Grund.
Útför hennar fer fram frá Háteigskirkju
mánudaginn 26. maí kl. 15.00.
Sigurlína J. Gunnarsdóttir,Guðbrandur Einarsson,
Lára G. Gunnarsdóttir,
Vigdís Gunnarsdóttir, Ágúst Karlsson,
Markús Gunnarsson, Ragnhildur Rögnvaldssóttir,
Sigurlín Matcke,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
HELGA RUNÓLFSDÓTTIR,
húsfreyja í Unnarholtskoti,
Hrunamannahreppi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi, Hafnar-
firði, miðvikudaginn 14 maí.
Útför hennar fer fram frá Hrunakirkju föstudaginn 30. maí
kl. 14.00.
Hjörleifur Gíslason, Hólmfríður Sólveig Haraldsdóttir,
Guðlaug Gísladóttir,
Hildur Helga Gísladóttir, Kristján Rafn Heiðarsson,
Unnar Gíslason, Hjördís Heiða Másdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
bróðir, mágur, afi og langafi,
SIGURÐUR INGI SIGMARSSON,
lést 17. maí.
Útför fer fram frá Digraneskirkju mánudaginn
26. maí kl. 13.00.
Fanney Stefánsdóttir,
Guðbjörg H. Sigurðardóttir, Víglundur Jónsson,
Sigmar Á. Sigurðsson, Dagmar H. Eysteinsdóttir,
Ingólfur F. Sigurðsson,
Stefán Svanur Sigurðsson,
Magnea Sigmarsdóttir,
Guðlaug Sigmarsdóttir, Hafliði Baldursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæra
NANNA HJALTADÓTTIR
lést miðvikudaginn 14. maí á Lands-
sjúkrahúsinu í Þórshöfn í Færeyjum.
Jarðarförin hefur farið fram í Skopun
á Sandey.
Fjölskylda hinnar látnu.