Kópavogsblaðið - 01.12.2007, Blaðsíða 5

sé sterk og því ætlist þau til mik-
ils af henni. Samfylkingin sé með
sterka og meitlaða stefnu en auð-
vitað náist ekki öll stefnumið fram
í samsteypustjórn.
“Það er beinlínis hlægilegt
að Framsóknarflokkurinn skuli
þakka sér að hér sé best að búa
í heiminum samkvæmt einhverri
könnun. Það var Alþýðuflokkur-
inn sem kom okkur í EES á sín-
um tíma sem veldur þessu, en á
sínum tíma fékk flokkurinn á sig
landráðastimpil vegna þess. Allri
útrásinni í dag er þeirri ákvörðun
að þakka meira og minna, við fór-
um að flytja út ýmislegt fleira en
fisk,” segir Sverrir.
Hissa hvað breytingin
var lítil
- Hafið þið tíma til að sinna
ýmsu nú eftir að vera bæði farinn
af vinnumarkaðnum sem ekki
gafst tími til áður en vilji stóð til
að sinna?
“Ég var kannski mest hissa á
því að finna ekki meiri breytingu
eftir að ég hætti á þingi. Maður
tekur að sér nokkur verkefni og
sinnir enn einhverjum erlendum
samskiptum. Það er mikil breyt-
ing að fara skyndilega að ráða
sínum tíma að mestu leiti sjálfur.
Ég er mest hissa á því að vera
ekki heltekin af því að hvað væri
að gerast í þinginu. Allur október-
mánuður leið án þess að ég væri
að fylgjast með störfum þingsins
umfram það sem fjölmiðlar fræd-
du mig um,” segir Rannveig.
“Við keyptum okkur sumarbú-
stað við Galtalæk við rætur Heklu
en höfum allt of lítið getað ver-
ið þar en höfum góð áform um
að dvelja þar meira nú þegar við
erum bæði komin á eftirlaun.
Það eru liðlega tvö ár liðin síð-
an ég hætti að vinna og hélt að
ég mundi hafa miklu meiri tíma
aflögu. Ég er reyndar með smá
“hobbý” sem er að sjá um öryggis-
tösku fyrir bankann sem ég starf-
aði hjá og svo er ég í ferðabrans-
anum, er að keyra ferðamenn
svona eina til tvær ferðir í mánuði
fyrir Allra handa. Þessar ferðir
eru t.d. Gullni hringurinn eða á
aðra staði, aðallega á Suðurlandi.
Svo má ekki gleyma því að ég
lét gamlan draum rætast þegar ég
hætti að vinna og fékk mér hund.
Ég var í sveit hjá föðurbróður mín-
um ein sjö sumur á Bakka í Dýra-
firði og þar voru tveir minnistæð-
ir hundar, Drífa og Mollý. Ég tók
miklu ástfóstri við Drífu og þegar
ég var myrkfælinn hafði ég hana
alltaf nálægt mér. Hundurinn heit-
ir Drífa, það kom af sjálfu sér,”
segir Sverrir.
Svo hyggjast þau hjón leggjast
eitthvað í ferðalög og þeim finnst
það þægilegt að þurfa ekki að
vera háð vinnutíma hvað varðar
tímasetningu. Svo býr dóttirinn á
Ítalíu, og þangað fóru þau í októ-
ber og þau fá þá fjölskyldu heim
um jólin.
Þau segja ennfremur að þau búi
á yndislegum stað í suðurhlíðum
Kópavogs sem var alveg yndislegt
að vera á síðasta sumar sem var
mjög sólríkt. Það var kærkomið
í sumarblíðunni að vera laus við
skyldustörf og getað “dúllað” sér
við Hlíðarveginn.
Tengslunum við Ísafjörð er all-
taf haldið við, Sverrir á þar bróðir
og þeim finnst alltaf að Ísafjörður
sé “heima.” Það komi skýrt fram í
sólarkaffi Ísfirðinga, öllum finnst
Ísafjörður hafa verið einstakur
bær að alast upp í, mikill menn-
ingarbær en ekki síður þekktu
allir alla og talið var sjálfsagt að
vera þátttakandi í allri menningu.
Það sitji djúpt í sálinni að hafa
alist upp á Ísafirði, að eiga rætur
á þeim stað. Samkenndin í Ísfirð-
ingafélaginu undirstriki það.
Vinsemdarorðin
ómetanleg
“Við erum á slóðum okkar for-
feðra þegar við erum fyrir vestan
sem kallar eitthvað fram með sér-
stökum hætti, við erum á slóðum
fólks sem við viljum líta til baka
til. Okkur þykir mjög vænt um
Ísafjörð og tölum mikið um hann
við okkar börn og barnabörn. Við
elskum að ferðast um landið á
okkar pallbíl, m.a. um hálendið,
og viljum ekki fara til útlanda á
sumrin.
Ég átti heima í sama húsinu frá
því ég fæddist og þar til ég fluttist
heim til foreldra Sverris þegar við
vorum búin að eignast hana Sigur-
jónu. Síðan áttum við eftir að búa
í Noregi og í Reykjavík, en þeg-
ar við fluttum í þetta gamla hús
sem við erum ennþá í vorum við
búin að eiga heima á jafn mörg-
um stöðum og árin voru síðan ég
gekk með barnavagninn úr gamla
húsinu á Ísafirði. Ég vissi ekki þá
að við værum komin í höfn, hér
mundum við vera í þessu gamla
húsi á Hlíðarvegi 61 eins lengi og
okkur endast kraftar. Það voru
jákvæð og fín örlög að flytja hing-
að og mig grunaði ekki heldur að
þá færu í hönd ár sem ég væri að
vinna í þágu Kópavogsbúa. Það
skiptir mig miklu máli að hafa feng-
ið að vinna fyrir Kópavog, fyrst
í bæjarstjórn og síðan á Alþingi
og í ríkisstjórn. Mér hefur fund-
ist öll vinsemdarorð sem hafa fall-
ið í minn garð á þessum árum
ómetanleg, vera Kópavogsbúinn
á þingi lengi vel og fá þau tæki-
færi sem ég hef fengið. Mér finnst
gagnrýni oft vera óvægin en svo
lengi sem hún beinist að ólíkum
skoðunum um það hvað eigi að
gera eða að verkefnum sem fólk
sér ólíkum augum, hef ég ekki átt
erfitt með að taka henni. Það er
eðlilegt í pólitík að fólk hafi skoð-
anir á verkefnum, ákvörðunum,
skiptingu lífsgæða og öðru sem
skapar okkar samfélag. Ég vona
að fólk haldi því áfram, sama hvar
í pólitík það stendur. Ég hef hins
vegar stundum tekið persónulega
gagnrýni nærri mér, en Íslending-
ar eru ekki oft að höggva í persón-
una nú í seinni tíð.
Það var góð ákvörðun þegar
fasteignasalinn fór óvart með okk-
ur Sverri að gamla húsinu okkar
hér,” segir Rannveig Guðmunds-
dóttir, og undir það tekur eigin-
maðurinn, Sverrir Jónsson.
5KópavogsblaðiðDESEMBER 2007