Skírnir - 01.01.1969, Síða 179
SKÍRNIR
ÞINGVALLAFUNDUR 1888
173
og þingmannsins, að þeir séu honum að öllu leyti sammála um að
halda stj órnarskrárbreytingu íslendinga hiklaust áfram í frumvarps-
formi og þakka Jóni frammistöðu hans í málinu.
Af öðrum málum kjörfundarins virðast samgöngumálin hafa
verið mestu áhugamálin. Samgöngurnar taldi fundurinn eitt hið
mesta velferðarmál þjóðarinnar, „sér í lagi gufuskipaferðirnar
kringum landið, og að þær þyrftu fyrir milligöngu Alþingis að
komast sem fyrst í það horf, að þjóðin gæti eignazt gufuskip sér“.
í alþýðumenntunarmálinu var fundurinn deigari og taldi frumvarp,
sem borið var fram á Alþingi 1887, „ofvaxið kröftum þjóðarinnar“.
Falið var fulltrúum kjördæmisins að bera það fram á Þingvalla-
fundi, að Austfirðingafj órðungur fengi sem fyrst sérstakt amtsráð.
Kj örfundurinn ályktaði í einu hljóði eftir tillögu Guttorms Vigfús-
sonar að skora á Þingvallafundinn að gefa út á prent „tíðindi af
f undargj örðum“.
Ákvörðun um þátttöku Sunnmýlinga í Þingvallafundi var tekin
á almennum kjósendafundi að Þingmúla 27. júní. Til fundarins
boðaði annar þingmaður kj ördæmisins, síra Lárus Halldórsson, eftir
áskorun frá kjósendum, en ekki var af honum að vænta stuðnings
við Þingvallafund. Eins og fyrr segir greiddi hann atkvæði gegn
stjórnarskrárfrumvarpi endurskoðunarmanna á Alþingi 1887, og á
kjósendafundinum hélt hann fram þeirri skoðun, að Alþingi ætti að
afgreiða stj órnarskrármálið í því formi að senda konungi ávarp. En
sú stefna hlaut ekki fylgi fundarmanna. Atkvæðagreiðsla með nafna-
kalli fór þannig, að 29 voru með frumvarpsformi, 4 greiddu
ekki atkvæði og þingmaðurinn var einn með ávarpsformi. Þess var
gætt, að einungis alþingiskj ósendur greiddu atkvæði.
Ekki er þess getið, að á fundinum hafi mótmæli komið fram gegn
því, að Sunnmýlingar sendu fulltrúa á Þingvallafund. Síra Páli í
Þingmúla var falið að skrifa í hreppana að gengizt yrði fyrir kosn-
ingum kjörmanna, og mun hann hafa haft forgöngu meðal Sunn-
mýlinga um undirbúning að Þingvallafundi.
Samþykkt var, að kostnaði vegna Þingvallafundarins yrði þann-
ig jafnað niður, að hver hreppur skyldi greiða með samskotum og
frj álsum tillögum allt að einni krónu fyrir hvern kj ósanda í hreppn-
um, þó svo, að allur kostnaður fyrir tvo Þingvallafundarmenn færi
eigi fram úr 400 krónum.