Þjóðmál - 01.06.2009, Síða 87

Þjóðmál SUmAR 2009 85
spádóm WWF (World Wildlife Fund, sem
ég treysti mér ekki til að kalla náttúru-
verndarsamtök) um að ísbirnir yrðu út-
dauðir eftir 20 ár . tóm tjara . (Það hefði
verið gaman að sjá hvernig ÓtG hefði tekið
á íslensku ísbjarnamálunum, en því miður
geymir þessi bók síðustu fjölmiðlapistla
hans . Hann er hættur í blaðamennsku .)
Fjall að er ítarlega um fréttaflutning af
um hverfi s málum af ýmsu tagi (svifryk í
Reykja vík, sinuelda á Mýrunum) og þá
öfga og ýkjur sem oft einkenna þann frétta-
flutn ing . Hann tekur vel á bílakaupum og
kol efn is jöfnunarruglinu, sem fyrrverandi
umhverfis ráðherra skildi eiginlega aldrei til
hlítar . Það heyrist ekki mikið um það nú
um stundir . Þá er áhugaverð umfjöllunin
um hval veiðar og þá sérstaklega þátt Morg­
un blaðs ins í þeim fréttaflutningi .
Að því er pólitíkina varðar tekur höfund-
ur listilega á flokkaflakki þingmanna á
miðju kjörtímabili og hvernig fjölmiðlar
hafa fjallað um það efni . Athyglisvert er
líka að lesa um fréttir af því er einni mann-
eskju var sagt upp starfi hjá Reyðaráli . Það
rifjaði upp sérkennilegan fréttaflutning
fréttastofu sjónvarpsins af einhverskonar
innan hússerjum á Veðurstofu Íslands .
um það var fjallað í löngum viðtölum . Í
hlut átti starfsmaður veðurstofunnar sem
reglulega flutti veðurfregnir í sjónvarpi .
Þetta var fáránleg misnotkun fréttatímans .
Innanhússvandi á veðurstofunni átti ekkert
erindi í stofuna heima hjá mér .
Ólafur víkur að þeim ósvífna sið sumra
fréttamanna að flytja rangar fréttir . leið-
rétta ekki . Flytja svo rétta frétt um efnið
nokkrum dögum síðar eins og ekkert hafi
í skorist . Þeir sem fylgjast grannt með
fréttum eru yfirleitt engir asnar og þetta
fer ekki framhjá þeim . um þetta eru mörg
dæmi í bókinni . Það er ótrúleg tregða hjá
fjölmiðlum, – öllum nema Morgunblaðinu
og reyndar Fréttablaðinu á stundum, til að
leiðrétta rangfærslur . næstum það eina sem
sjónvarpsstöðvarnar leiðrétta eru manna-
nöfn . Það er engin minnkun að því að
leið rétta missagnir . Það er traust vekjandi,
en það er eins og ritstjórar velflestir átti sig
ekki á því . Ólafur teitur hefði mátt nefna
þann leiða sið sumra fréttamanna að hlusta
ekki á viðmælendur sína og spyrja um eitt-
hvað, sem þegar er komið fram . Þá segir
við mælandi venjulega kurteislega: „ . . . eins
og ég sagði áðan . . . “ Eða það, að útskýra
ekki fyrir áheyrendum torskilin orð, sem
við mæl andi notar .
umfjöllunin um stórslys Morgunblaðsins
þegar það birti myndir af dómurum úr
Hæstarétti á forsíðu eins og orðið hefði
flugslys er vel unnin . Í þessu máli setti
Morg unb laðið niður í mínum huga . Þetta
voru meiriháttar mistök .
Víða rekur Ólafur teitur hagsmuna-
vina- og kunningjatengsl í sambandi við
birt ingu og umfjöllun frétta . tengsl sem
þorri hlustenda veit ekkert um . Margt kom
mér þar á óvart .
Gaman þótti mér að lesa umfjöllun hans
um China Daily, málgagn Kínastjórnar á
ensku . Ég las það næstum daglega í fjögur
ár og heimsótti ritstjórnarskrifstofur þess .
Það væri of löng saga að rekja hér, en þetta
var skemmtileg lesning .
Margt er fleira áhugavert í bókinni
Fjölmiðlar 2007, en hér læt ég staðar numið
um áhugaverða punkta . Þeir eru langtum
fleiri .
En svona í lokin nýlegt dæmi um „fag-
mennsku“ fréttastofu RÚV . Þriðjudaginn
5 . maí 2009 var frá því greint í tíufréttum
sjónvarps að spara mætti raforku fyrir
500 milljónir króna ef 13 þúsund íslensk
heimili skiptu 20 60W glóperum út fyrir
jafnmargar 11 W sparperur . Þetta jafngilti
orku framleiðslu 18 Elliðaárvirkjana . Merki -
leg frétt . Ég sendi fréttastofu RÚV svo lít-
inn tölvupóst og spurði kurteislega hvort