Þjóðmál - 01.03.2013, Síða 75

74 Þjóðmál voR 2013
eftir stofnfjárfestingar eru með taldar, og
þau flytja til landsins töluverða tækni- og
stjórnunarþekkingu, sem annars mundi
skila sér seinna og ver til landsins .
Lausatökin á ríkisfjármálunum á kjör-
tímabilinu 2009–2013 hafa stórskaðað
stöðu þjóðarbúsins, enda nemur upp-
safnaður halli um 400 milljörðum kr .
Skuld irnar veikja lánstraust þjóðarinnar út á
við og hækka þar með vaxtakröfuna á Ísland
erlendis . Skuldasöfnun íslenzka ríkisins er
líklega helzta ástæða þess, að alþjóðleg
matsfyrirtæki hafa ekki fengizt til að hækka
mat sitt á lánshæfi Íslands, og skulda trygg-
ingarálagið á ríkissjóð erlendis hefur lækkað
sorglega lítið .
Prófessor í hagfræði við Háskóla Íslands,
Ragnar Árnason, skrifar í Morgunblaðinu
14 . desember 2012:
Hinn mikli hallarekstur ríkissjóðs undan farin
fjögur ár felur í sér verulega ógn við efna-
hagslega velferð íslensku þjóðarinnar á kom-
andi árum .“
Það er þess vegna deginum ljósara, að lausa-
tök vinstri stjórnarinnar á ríkisfjármálun-
um og afturhaldsstefnan og skattaáþjánin,
sem leitt hefur til allt of lítils hagvaxtar á
Íslandi til að landsmenn eigi möguleika
á að bjarga sér undan skuldahengjunni,
nema umsvifalaust verði snúið af þessari
óheillabraut eftir alþingiskosningar á fyrsta
ársþriðjungi 2013, hafa orðið lands mönn-
um þung í skauti . Um skaðleg áhrif skatta-
stefnu ríkisstjórnarinnar segir svo í for ystu-
grein Morgunblaðsins 12 . desember 2012:
Það, sem skiptir máli, er, að ríkisstjórnin er
sífellt að hækka skatta og veldur þar með óróa
og aukinni áhættu fyrir þá, sem velta fyrir sér
að eiga viðskipti við Ísland, og dregur um leið
máttinn úr fyrirtækjum hér á landi . Brýn þörf
er á að efla atvinnulífið og örva hagvöxt og
atvinnusköpun, en ríkisstjórnin kýs jafnan að
fara í þveröfuga átt .
Sjávarútvegurinn
Illvígasta atlaga ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur og þingflokka hennar að
hagsmunum athafnalífsins og þar með að
kjölfestunni í afkomu þjóðarinnar er fólgin
í sífelldum fjandskap við útgerðarmenn og
setningu laga um svokallað veiðileyfagjald,
sem er grimmúðugri skattlagning en að-
stöðugjaldið var á sinni tíð, sem þó var
afnumið í heild sinni . Hið sama á að gera
við veiðileyfagjaldið . Með þessari van-
hugsuðu skattlagningu á greinina án þess
að taka tillit til afkomu einstakra útgerða,
eru mörg fyrirtæki sjávarútvegs og -vinnslu
blóðmjólkuð, svo að líkja verður við eigna-
upptöku . Þetta er argasta dæmið í seinni
tíð um skaðsemi stjórnvaldsákvarðana á
þjóðarhag, því að það að fara ránshendi
um grundvallaratvinnuveg þjóðarinnar
með þessum hætti og setja féð í verkefni,
sem stjórnmálamenn hafa forgangsraðað og
slaga ekki einu sinni upp í arðsemi fjárfest-
inga í sjávarútvegi, jafngildir stjórnvalds-
ákvörðun um að minnka hagvöxt í landinu
og að auka á efnahagsvandann í bráð og
lengd .
Þann 12 . desember 2012 birtist í Morgun-
blaðinu viðtal Guðna Einarssonar við Art hur
Bogason, formann Lands sam bands smá-
bátaeigenda, undir fyrirsögninni „Svart útlit
hjá smábátum“ . Þar sagði Arthur m .a .:
Þetta kemur ofan í fyrstu rukkunina á þessu
sérstaka veiðigjaldi . Staðan nú sýnir, hversu gal in
aðferðarfræðin er, sem er notuð við út reikn ing á
auðlindagjaldinu . Afkoma fyrir tækja, sem eru
í allt öðruvísi rekstri en við, smá báta eigendur,
einhvern tíma í fortíðinni, á að ráða því, hvað
smábátaútgerðir eiga að greiða löngu seinna!
Maður er algjörlega gátt aður á, að nokkur skuli
hafa látið sér detta þetta í hug .
Í forystugrein Morgunblaðsins 10 . des-