RM: Ritlist og myndlist - 01.12.1947, Page 70

RM: Ritlist og myndlist - 01.12.1947, Page 70
RM PER E. RUNDQUIST kreisti liönd liennar, seni liann hafði falið í lófa sínum. Hún hristi höfuðið og horfði út á hafið. Það var kolsvart, rétt eins og á bik sæi! Stakar stjörnur gægð- ust fram úr skýjarofi, svolitlar blaktandi ljóstýrur yfir þessu dauðadimma liafi. Það setti að henni uggvænan grun um, að liann hefði af ásettu ráði lokkað hana út í eitthvað og að hún ætti ekki afturkvæmt. — Já, hún átti ekki afturkvæmt, hún dó ytra, mundi hann segja. Já, það var hræði- legt, en það voru engin tök á að bjarga lienni . .. Hann þrýsti hönd liennar, og hún galt í sömu mynt og þokaði sér nær honum. Um leið reyndi hún að greina andlit hans í myrkr- inu til að sjá, hver hann væri, og hún brosti framan í hann, svo að hann skyldi sjá, að hún hafði brosað. — Þú ert glöð, lítil, sagði liann. Og liamingjusöm? bætti hann við. Segðu, að þú sért hamingjusöm — eða ertu það ekki? Mig langar, sjáðu, helzt til að dansa liér um og syngja, sagði hann. Og hann fór að raula eitthvert sjómanns- ljóð, en golan bar orð lians burt frá henni út yfir auðnina svörtu, en hið dökka djúp var alls ekki óttalegt lengur, og hún yppti öxl- um, því að hann var svo skelfing barnalegur. Henni leiddist, að hann skyldi alltaf segja: Mig langar, sjáðu, helzt til að dansa liér um og syngja! Það kom svo hlægilegur svipur á þetta stóra, feita andlit, er liann sagði þetta. Og þegar þau dönsuðu í raun og veru, var hann vanur að glápa á liana án afláts, unz hún varla vissi, hvað hiin átti af sér að gera. Og svo þessi vani að strjúka henni alltaf svolítið á bakinu með hendinni! Og ef hún væri nú með bert bak . . . Hana hryllti við, er lienni varð til þess hugsað. — En er nú víst, að þér sé ekki kalt, lítil? Er nú ekki bezt, að við förum niður? — Nei, góði, við skulum ekki fara alveg strax, sagði hún. Mér finnst svo dásamlegt liérna. Þú skilur, hélt liún áfram og var sjálf liissa á ákefðinni í rödd sinni, að ég elska liafið! Já, ég hef aldrei fyrr verið á hafi úti, en þú hefur sagt mér öll ósköp um það, og, bætti hún við og þrýsti hönd hans, ég verð að játa, að þú liefur ekki ofsögum af því sagt. Hún fann, að hann galt í sömu mynt. Handtak hans var langt, þýðlegt og um leið dálítið yfir- lætislegt, og hann varð eilítið stór- stígari og fetti sig. — Já, sagði hann, hafið er sér- kennilegt, — og svo þetta myrkur, þegar maður lieyrir niðinn, en sér ekkert nema þessar hvítu blikur úti í nóttinni. En seinna, sagði hann, og liún fann, að lionum var hlátur í hug, en seinna skaltu fó 64
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112

x

RM: Ritlist og myndlist

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: RM: Ritlist og myndlist
https://timarit.is/publication/1205

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.