Ljóðormur - 01.03.1987, Side 49

verður ljóst þennan morgun
þegar vakna að einhver
djöfullinn er á seyði
húsaleingjan á móti horfin
ég ný augun hristi höfuðið
opna þau á ný en alt kemur fyrir
ekki
Hvergi birtist þó betur samspil hugsana, minninga og
sjónar við glugga en í ljóðinu "Séð utanfrá /vorkvöld í
smáborg" í Bakvið mariuglerið, og er það að mínu mati
eitt af bestu ljóðum Gyrðis:
hús eru litlir alheimar
hún ein við glugga eins-
og svo margar konur í
íslenskum texta og utan
hans fylgir með steindum
augum einhverju sem hlýtur
að eiga sér stað lángt í
burtu því sé ekkert þegar
kíki yfir sloppklædda
öxlina(hugsanlega innan
höfuðs læstur í gráan massa
rauður bíll eftir þraungri
götu að kvöldlagi fyrir amk
tveimur árum hemlar flöktandi
regnslævðar luktir)rökkur að
síga niður fakírsreipið úti
smýgur orðalaust gegnum
þykkt og þunnt
einángrunargler
Vistarvera 1 jóðmælandans er annars vegar "lítill al-
heimur" og birtir þannig heimsmynd í hnotskurn. En
vistarveran, inniveran, er líka fyrir utan heiminn. Heim-
urinn er hinum megin glersins og því segir í titlinum að
LJOÐORMUR
47