Morgunblaðið - 19.09.2001, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 MIÐVIKUDAGUR 19. SEPTEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
sæll meðal félaga sinna. Þessir
mannkostir Ása komu enn gleggra í
ljós síðar á lífsleiðinni. Þá naut ég
þess að verða samferða Ása í lækna-
deild, í læknisstarfinu og við
kennslu og vísindarannsóknir. Þar
skaraði hann fram úr. Ásbjörn var
mikill fjölskyldumaður og naut
gjarnan útiveru með Jóhönnu konu
sinni og börnum. Fyrir nokkrum ár-
um keyptu þau hjónin bæinn Reyn-
ishóla í Mýrdal og naut fjölskyldan
samverunnar þar. Þann 8. septem-
ber síðastliðinn barst sú harma-
fregn að Ásbjörn væri allur. Hann
hafði verið að dytta að bústaðnum
þegar hann féll úr stiga og lést
skömmu síðar af áverkum sem hann
hlaut við fallið. Gamlir bekkjarfélag-
ar úr MR hafa nú misst góðan
dreng og félaga. Hans er nú sárt
saknað af ástvinum og vinum. Fyrir
hönd U-bekkjar og annarra skóla-
félaga úr MR sendi ég Jóhönnu,
dætrunum Ástu og Huldu og fjöl-
skyldu þeirra allri, innilegar sam-
úðarkveðjur á þessari sorgarstundu.
Jóhann Ág. Sigurðsson.
Ásbjörn Sigfússon, læknir á
ónæmisfræðideild Landspítala, lést
skyndilega að kvöldi 8. september.
Nú er persónulegt skarð fyrir skildi
í hópi íslenskra ónæmisfræðinga og
blóðfræðinga, en hann var eigin-
maður Jóhönnu Björnsdóttur, lækn-
is á blóðfræðideild Landspítala, og
mikill vinur okkar hinna. Faglegt
skarð hefur einnig myndast því ís-
lensk ónæmisfræði og blóðfræði
hafa misst frábærlega áhugasaman,
dugmikinn, mikilvirkan og fjölhæf-
an samstarfsmann. Ásbjörn var
nefnilega ekki venjulegur maður.
Hann sat ekki og beið. Hann var
sterkgreindur, íhugull, hafði mikið
innsæi og var einn af frábærustu
„klínikerum“ Landspítalans þótt
hann starfaði mest á rannsókna-
stofu. Hann var hreinskilinn. Hann
var sérlega ráðagóður í faglegum
málum þegar til hans var leitað
vegna rekstrarlegra og persónu-
legra mála. Hann var húmoristi og
hrókur alls fagnaðar. Hann var frá-
bær eiginmaður, vinur og félagi Jó-
hönnu og besti vinur dætra sinna.
Hann hafði ekki snefil af hégóm-
leika og hugsaði aldrei um eigin
upphefð, þótt metnaðarfullur væri
fyrir hönd starfs síns, sérgreinar og
samstarfsfélaga. Hans verður sárt
saknað af okkur öllum og við send-
um Jóhönnu og dætrum þeirra,
Ástu og Huldu, okkar innilegustu
samúðarkveðjur á þessari örlaga-
stund. Minning hans mun aldrei
gleymast í okkar hópi.
Fyrir hönd starfsfólks blóðfræði-
deildar LSH við Hringbraut.
Páll Torfi Önundarson,
Guðmundur M. Jóhann-
esson, Sigrún Reykdal,
Brynjar Viðarsson.
Það er kannski ekki oft sem náinn
vinskapur kemst fyrst á þegar fólk
hefur náð fullorðinsaldri en það
gerðist hjá okkur Ása. Ég svo sem
vissi af honum í læknadeildinni þar
sem hann var árinu á undan og
greinilega einn af máttarstólpum
þess hóps, alltaf léttur og skemmti-
legur, úrræðagóður og áhugasamur.
Það var þó ekki fyrr en við komum
báðir heim frá sérnámi fyrir réttum
16 árum og hófum störf á nýstofn-
aðri ónæmisfræðideild Landspítal-
ans, að við kynntumst og kynntumst
vel. Við uppbyggingu á nýrri deild
og kynningu á nýju fagi er í ótrú-
lega mörg horn að líta og Ási haslaði
sér fjótt völl við að byggja upp og
skipuleggja það sem við köllum klín-
ískar þjónusturannsóknir. Hann
innleiddi nýjustu rannsóknatækni
þannig að þeir sem önnuðust sjúk-
linga gátu gengið að nauðsynlegustu
rannsóknum við daglega umönnun
þeirra. Á þessum tíma þurfti að
byggja upp nýjar aðferðir til að
meta ónæmiskerfið, einkum vegna
útbreiðslu alnæmis, og Ási sá um að
þær væru alltaf til reiðu. Hann var
alltaf tilbúinn að reyna nýja hluti og
byggja upp nýja möguleika, ef það
gæti orðið til þess að betrumbæta
meðferð sjúklinga. Hann var þannig
ómissandi grunnur í starfsemi
ónæmisfræðideildarinnar allt fram á
hinsta dag. Hann skapaði öðrum að-
stöðu, flaggaði ekki sjálfum sér,
skapaði rannsakendum rannsóknar-
umhverfi og þjónustulæknum nauð-
synleg tól. Ási var svona læknir eins
og manni finnst að læknar eigi að
vera, hann vann störf sín í kyrrþey,
var alltaf með á nótunum, alltaf
tilbúinn að hlusta á sjúklingana. Það
kom mér því ekki á óvart að hann
skyldi velja það að sinna dauðvona
sjúklingum sérstaklega, þar sem
manngæska hans og umhyggjusemi
nutu sín til fullnustu. Kennsla hans
var einnig annáluð enda lagði hann
mikið í að kenna stúdentum á þann
hátt að það efldi áhuga þeirra og
kveikti þar sem hann var ekki fyrir.
„Æ, ég er svo latur og metnaðar-
laus,“ sagði Ási stundum þegar
hann vildi ekki trana sér fram. Það
er í rauninni ekki oft, sem maður
heyrir fólk segja svona. En það var
allt í lagi því að Ási var nefnilega
hvorugt. Hann var alltaf tilbúinn,
maður heyrði hann aldrei segja
hvað hann hefði mikið að gera og
metnaðurinn var heilbrigður metn-
aður til að gera vel, verða öðrum til
gagns, láta gott af sér leiða en ekki
það að sækjast eftir titlum eða
framaskriði. Hann gat leiðbeint
manni og sagt manni til syndanna
og honum fyrirgafst það alltaf
vegna þess að hann hafði alltaf svo
rétt fyrir sér. En þótt Ási væri ekta
læknir var hann fyrst og fremst per-
sóna og fyrirmyndar fjölskyldumað-
ur. Hann átti sín áhugamál utan
vinnunnar, svo að þegar hann og Jó-
hanna ákváðu að gera sér útibú
undir Reynisfjalli fannst manni það
ekkert skrýtið en dáðist að þeim
fyrir framtakið. Þangað var gott að
koma, alltaf var Ási tilbúinn að sýna
okkur hverju hann væri búinn að
breyta, hvað hann væri búinn að
laga og hvað stæði til næst. Hjá
þeim skildi maður hvað sveitin var
mikils virði þótt borgarbúinn hefði
ekki í sér framtak til að leika þetta
eftir. En það var líka ævintýri að
ferðast með Ása eins og þegar við
fórum saman á ónæmisfræðiþing til
Rómar seint á níunda áratugnum.
Þá ferðuðumst við í strætó frá hót-
elinu á þingstað á hverjum morgni
og þar vingaðist Ási við sígauna-
krakkana, sem voru hinir hressustu
í strætónum en við sáum síðan
„blinda“ og „haltrandi“ við „betli-
störf“ niðri í miðborginni skömmu
síðar. Við grannskoðuðum borgina
og þegar Ási fór heim deginum á
undan mér hvelfdist yfir mig ein-
hver tómleikatilfinning sem ég finn
aftur fyrir núna. Við ætluðum að
endurtaka þetta en það er þá ein af
þeim áætlunum sem nú hafa breyst.
„Lífið er fyrirbæri sem skellur á
meðan þú hamast við að gera aðrar
áætlanir,“ segir í texta Lennons.
Ekkert breytir áætlunum eins og
skyndilegur dauðdagi. Þó að maður
eigi að sjálfsögðu ekki að taka lífið
sem sjálfsagðan hlut eru sumir hlut-
ir og sumar persónur svo innvafin í
það sem við köllum eðlilegt um-
hverfi, að það hriktir í þegar slíkar
breytingar verða. Maður er að
minnsta kosti alveg sannfærður um
að orðatiltæki eins og að maður
komi í manns stað eigi ákaflega illa
við í þessu tilviki.
Elsku Jóhanna, Ásta og Hulda.
Við Beta teljum okkur svo sem ekki
geta sagt neitt, sem er við hæfi á
þessari stundu. Fráfall Ása er okkur
það mikið áfall, að við ætlum ekkert
að þykjast geta ímyndað okkur
hvernig ykkur muni líða. Við send-
um ykkur okkar bestu kveðjur.
Kristján.
„Sá maður er mestur sem gefur
lífinu gleði,“ sagði meistari Þórberg-
ur í einni bóka sinna. Það getur ekki
átt betur við neinn en hann Ása,
sem nú hefur horfið úr tilveru okkar
eins og hendi sé veifað. Svo óvænt,
svo ótímabært. Ási var nefnilega sá
sem fyllti alla, sem hann umgekkst,
gleði og endalausri hlýju. Jafnvel
við erfiðustu aðstæður, eins og oft
skapast við störf okkar í Heima-
hlynningu, gat hann lýst upp lífið og
fengið fólk til að hlæja. Hann skap-
aði traust og veitti öryggi alls staðar
þar sem hann kom. Hann stundaði
fræði sín af listfengi og mannúð.
Samstarfsfélaga og vinar söknum
við nú og eigum erfitt með að skilja
að ekki sé von á honum inn til okkar
með eina góða sögu eða brandara af
mönnum eða málefnum. Við getum
ekki lengur leitað í viskubrunn hans
né notið hlýjunnar og umhyggjunn-
ar sem hann var svo óspar á. Við er-
um þó rík og þakklát fyrir að hafa
þekkt hann og átt hann að vini öll
þessi ár.
Elsku Jóhanna, Ásta og Hulda;
ást hans og umhyggja fyrir ykkur,
stelpunum sínum, fór ekki fram hjá
neinum. Hann var afar stoltur eig-
inmaður og faðir. Megi allar góðar
vættir vaka yfir ykkur í framtíðinni.
Vinirnir í Heimahlynningu.
Góður samstarfsmaður okkar er
fallinn frá. Við kynntumst honum
bæði tvö úr nokkrum áttum, fyrst
sem kennara, lækni og vísindamanni
og síðar sem nánum samstarfs-
manni og félaga. Ásbjörn var góður
læknir og vel metinn af kollegum og
sjúklingum. Hann var einnig góður
leiðbeinandi líffræðings sem var að
hefja sinn vísindaferil. Hann hafði
mikla hæfileika til að hvetja menn
til dáða, kryfja málin til mergjar, en
jafnframt að missa ekki sjónar af
heildarmyndinni og tengja saman
lækningar og grunnvísindi. Ásbirni
var mikilvægt að hafa góð samskipti
við aðra, bæði kollega og fjölskyldu.
Það eru sennilega fáir starfsmenn
Landspítala – háskólasjúkrahúss
betur liðnir en Ásbjörn heitinn var.
Hann var góðmenni og mannvinur
og gaf sér ávallt tíma fyrir alla í
kringum sig og fór þar ekki í mann-
greinarálit. Þegar ungir synir okkar
komu með okkur í vinnuna blés Ási
upp gúmmíhanska og töfraði fram
ýmsar kynjaverur þeim til skemmt-
unar.
Ásbjörn hafði mikla frásagnar-
hæfileika og gaman af því að segja
sögur. Hann var hafsjór af fróðleik
um hin ótrúlegustu málefni og var
sjaldan komið að tómum kofunum
hjá honum, hvort sem umræðuefnið
var vísindin, matargerðarlist eða
málefni líðandi stundar. Það vildi
einmitt til að við vorum að rifja upp
eina af sögum Ása þegar við fengum
upphringingu með fregnum um
slysið og ótímabæran dauða hans.
Ásbjörns Sigfússonar verður sárt
saknað.
Friðrika Harðardóttir,
Friðbjörn Sigurðsson.
ÁSBJÖRN SIGFÚSSON
 Fleiri minningargreinar um Ás-
björn Sigfússon bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Líklega eru liðin
sautján ár frá því ég
var sem oftar stödd á
kennarastofu Tónskóla
Sigursveins í Hellu-
sundi og inn snaraðist
tággrönn kona með
leiftrandi augnaráð og dillandi hlát-
ur. Stuttar samræður leiddu í ljós
geislandi persónleika gæddan gáf-
um, kímni og menntun umfram okk-
ur hin. Hún var ung, nýkomin úr
miklu námi í Bandaríkjunum. Lat-
ínuhverfið í París hefði getað orðið
ágætis leiksvið fyrir þann þátt í líf-
inu sem hún var að hefja.
ANNA MARGRÉT
MAGNÚSDÓTTIR
✝ Anna MargrétMagnúsdóttir
fæddist í Reykjavík
7. ágúst 1952. Hún
lést 17. ágúst síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Kristskirkju í Landa-
koti 31. ágúst.
Hægt og bítandi
heggur tímans tönn
sár og skrámur í líf
okkar. Háleit markmið
og göfugar viðmiðanir
veðrast í hversdagslíf-
inu og dvergríkið Ís-
land er ekki alltaf auð-
veldur vettvangur fyrir
margbrotinn lista-
mann. Þrátt fyrir erf-
iðleika og heilsubrest
tókst Önnu Magnús-
dóttur að verða magn-
aður semballeikari og
spyrja sig stöðugt
nýrra spurninga, vera
sífellt að kanna ný svið í tónlistinni
og lífinu sjálfu. Það er sannarlega
ekki í alfaraleið fyrir tónlistarmann
kominn yfir fertugt að setjast á
skólabekk til að læra á nýtt hljóð-
færi, eins og Anna gerði þegar hún
hóf að iðka orgelleik.
Síðastliðin sjö ár var Anna Magn-
úsdóttir við stjórnvölinn á árlegu
Páskabarokki í Kópavogi. Veikindi
hennar urðu þess valdandi að hún
lék ekki alltaf með sjálf en hún hafði
á málefninu brennandi áhuga og
gerði allt sem í hennar valdi stóð til
að þessir barokktónleikar gætu orð-
ið sérstakir. Greind og víðsýni Önnu
gerðu hana að sönnum stuðnings-
manni þess að tónlistarflutningur á
upprunaleg hljóðfæri ætti sér fastan
sess í tónlistarlífinu og Reynir eig-
inmaður hennar lét sannarlega ekki
á sér standa þegar þurfti að snara
söngtexta eða láta frá sér ritað mál
fyrir tónleikaskrár. Fyrir alla þessa
alúð, frumleika og gjafmildi þeirra
hjóna er þakkað af heilum hug.
Efir á að hyggja má harma það að
Anna Magnúsdóttir skyldi ekki fá að
lifa í eilífri akademíu þar sem feg-
urðin og sannleiksleitin væru einar
húsráðendur. Rík erum við sem
fengum að njóta fágætra eiginleika
þessarar skörpu listakonu og hvern-
ig sem til kann að hátta með tilvist
eða tilvistarleysi að jarðnesku lífi
loknu fylgja þessum vanmáttugu
orðum heitar bænir fyrir Önnu og
allt sem henni var kært. Megi ljós,
friður og kærleikur umvefja sál
hennar og ástvini.
Guðrún Birgisdóttir.
9 

$
  

$ 
) 
 
6
 )
 # 
 
 6 (
 



(




 B # % K
 -
1"* - #% (  6 & < !&& 
$" 
- #% (  6 & 4 %  !&& 
# % #%!&&  % !-1  ( 
/ # 
- #% (
(#, , -
3
 $
 
 #%   #  (
$ )  )

  


#%# 
 
6/2/
72/


*D!! "& !LC "-
5

 $
    #  
    
%6
     ;

#
"/ ( 

 


+( 1"* (   #%#  #%!&& 
C+""CF& ( -
9 

 $
   #  (  ) 
 
6)

# # 
 

6 (  

   ( 


(





<3
6
 .


*  &
+  "%K

* 
( * % -

%3  !&& 
< ( 
"* % ! !&& 
 " C+""< ( 
 * $% !&& 
, , (#, , , -
9 

 $
  # % #  
 ( $ 
)  
6)

 

# 
 
 6 (   
 


 

4>8243
("&#&??
$%-
  8 ",(#
  !&& 
""!+7 ( 
      ! 8 &*%   ( 
" 8 ",(#
""! !&&  7   ,"! 
""! ( 

! +
""! (  < # &&<
""! !&& 
    (#% % & ! !-