Æskan

						Fingurbjörgin hefur verið notuS frá ómunatiS. Egypzkar
drottningar notuSu fingurbjargir úr kopar, sem hafa fund-
izt í grafhýsum á síöari tímum.
/¦%;
Á 18. ðld var þaS tizka, aS ungir menn gæfir unnustunni
dýrmæta  fingurbjörg,  oft  prýdda  skjaldarmerki.
Fingurbjörgin á sína sögu
Fingurbjörgin er þarfa- og nauSsynjahlutur, sem hefur
veriS i notkun meS ýmsum þjóSMokkum frá elztu tímum.
Sennilega hefur hún veriS fundin upp viSa, þar sem not
hafa veriS fyrir hana, En eitt ferSalag hefur fingurbjörgin
Ymsar gerSir: 1. Venjuleg fingurbjörg; 2. kínversk fingur-
björg; 3. þýzk fingurbjörg frá 16. öld prýdd eSalsteinum;
4. fingurbjörg úr stáli.
þó meS vissu fariS — hún hefur sem sé ferSazt frá
þumalfingrinum yfir á flesta aSra fingur handarinnar, allt
eftir því, hvort efniS var mjúkt eSa hart sem sauma þurfti,
og hvort saumþráSurinn hefur veriS mjúkur eSa  stinnur.
Fingurbjörgin er gömul uppfinning
Hvort sem saumað er í silki, segldúk eða skinn, þarf
nálin að vera oddmjó, og til þess að skemma ekki efnið,
sem saumað er, þarf hún að vera grönn og mjó í báða
enda. Það er því nauðsynlegt að vernda fingurinn, sem
þarf að þrýsta nálinni í gegnum það, sem sauma skal.
Það er því víst, að fingurbjörgin er jafngömul listinni
að sauma, en hve gömul hún er, veit maður ekki. Fingur-
bjargir hafa fundizt í egypzkum gröfum, en í norrænum
frásögnum er hennar fyrst getið á 12. öld.
Fingurbjörgin hefur verið höfð á ýmsum fingrum, allt
eftir því hver saumaskapurinn var. Upprunalega hefur hún
sennilega verið úr leðri og höfð á þumalfingri (enska orðið
á henni er thimble, sama og orðið thumb, þumalfingur, oð
Frakkar nefna hana, auk hins almenna heitis hennar dé a
coudre, einnig poucier, dregið af pouce, þumalfingur),
og söðlasmiðir og seglagerðarmenn nota ennþá slíka
fingurhlíf.
48