Æskan - 01.11.1971, Blaðsíða 50

Fingurbjörgin hefur veriö notuð frá ómunatið. Egypzkar
drottningar notuðu fingurbjargir úr kopar, sem hafa fund-
izt i grafhýsum á síðari tímum.
Á 18. öld var það tizka, að ungir menn gæfu unnustunni
dýrmæta fingurbjörg, oft prýdda skjaldarmerki.
Fingurbjörgin á sína sögu
Fingurbjörgin er þarfa- og nauðsynjahlutur, sem hefur
verið í notkun með ýmsum þjóðllokkum frá elztu tímum.
Sennilega hefur hún verið fundin upp viða, þar sem not
hafa verið fyrir hana. En eitt ferðalag hefur fingurbjörgin
Ýmsar gerðir: 1. Venjuleg fingurbjörg; 2. kinversk fingur-
björg; 3. þýzk fingurbjörg frá 16. öld prýdd eðalsteinum;
4. fingurbjörg úr stáli.
þó með vissu farið — hún hefur sem sé ferðazt frá
þumalfingrinum yfir á flesta aðra fingur handarinnar, allt
eftir því, hvort efnið var mjúkt eða hart sem sauma þurfti,
og hvort saumþráðurinn hefur verið mjúkur eða stinnur.
Fingurbjörgin er gömul uppfinning
Hvort sem saumað er i silki, segldúk eða skinn, þarf
nálin að vera oddmjó, og til þess að skemma ekki efnið,
sem saumað er, þarf hún að vera grönn og mjó f báða
enda. Það er því nauðsynlegt að vernda fingurinn, sem
þarf að þrýsta nálinni í gegnum það, sem sauma skal.
Það er þvi víst, að fingurbjörgin er jafngömul listinni
að sauma, en hve gömul hún er, veit maður ekki. Fingur-
bjargir hafa fundizt í egypzkum gröfum, en í norrænum
frásögnum er hennar fyrst getið á 12. öld.
Fingurbjörgin hefur verið höfð á ýmsum fingrum, allt
eftir því hver saumaskapurinn var. Upprunalega hefur hún
sennilega verið úr leðri og höfð á þumalfingri (enska orðið
á henni er thimble, sama og orðið thumb, þumalfingur, og
Frakkar nefna hana, auk hins almenna heitis hennar dé a
coudre, einnig poucier, dregið af pouce, þumalfingur),
og söðlasmiðir og seglagerðarmenn nota ennþá slíka
fingurhlíf.