Vísir - 24.12.1947, Qupperneq 27

JOLABLAÐ V1SI$.
27}
kírkjan í. Viöidalstungu
ljyggð að nýju og liöfðu þau
hjón veg og vanda af þeirri
byggingu. Þegar þessi nýja
kirkja var vígð lét frú Mar-
gfét flytja harmoníið sitt
fram eftir. Tók liún að sér
stjórn á söngnum við þá at-
höfn og spilaði á hljóðfærið,
sem var í fyrsta sinn notað
við guðsþjónustu í Víðidals-
kirkju. Þetta vakti svo al-
menna hrifningu að kon-
urnar í sókninni tóku hönd-
mn saman að safna fé til
hljóðfæriskaupa handa
kirkjunni, Hafði það þann
árangur að það fé sem safn-
aðist sendu þær tónskáld-
inu Sveinbirni SveinbjÖrns-
son í Edinborg og báðu hann
að kaupa fyrir peningana1
hljóðfæri lianda kirkjunni.j
Illjóðfærið kom og er í
kirkjunni enn. Eg þckki
mörg dæmi frá þessum ár-
um að hafizt var lianda til j
hljóðfærakaupa handa kirkj
um, en þetta er að því leyti ^
sérstakt, að árangurinn var
betri erí eg hefi þekkt og má
þakka það því fyrst og
fremst, að umboðið var
fengið í liendur cinum ágæt-
asla manni frá þeim tima,
Hljóðfærið var að sönnu
ekki nýtt, en hið ágætasta að
gerð, völundarsmíð. Það er
smíðað í London, er með
þreföldu hljóði og í póler-
uðum eikarkassa. Eg efast
eklci um að þarna hefir not-
ið við ráða frú Mai’grétar.
Ilún var vönd að öllu og ekki
sízt vildi hún vanda til alls
er kirkjunni tilheyi’ði. Sjálf
var húri um skeið oi’ganleik-
ari i kirkjunni og siðar Guð-
ríður dóttir liennar á meðan
Þarna inn undir lieiðinni
livíla bein hennar i skjóli ör-
æfanna. En inríi í lillu kirkj-
unni liljóma enn raddir
gamla oi’gelsins, út yfir leið-
hennar xxaut við. Ein af síð-ið hennar og út í ónxælið. I
I'
ustu afskiptum Mai’gi’étar af l þeirn tonuixx vakir andi
hennar yfir svcit og liéraði,
túlkandi þau kjörorð er nxót
uðxxst af persónuleika henn-
ar.
Trúin á guð, trúin
ina, trúin á lífið.
list-
/V. kafli.
ALDAARFUR.
I köflununx liér að framan
kirkjumálum sóknar siixnar
rnunu hafa vei’ið öflun altar-
istöflunxxar fögru, er þau
hjón höfðu ákveðið að gefa
kirkjunni. Þótt maður henn-
ar væi’i dáinxx liélt lxún íxxál-
inxi áfram, og var sjálf við-
stödd er gripurinn var af-
hentur kirkjunni.
Eg hefi hér getið að nokk-
urru br au tryð j eixdastai’f s
Mai’grétar á sviði almennraj
menningarmála héraðs og llcli e§ leitazl við að bregða j sýnir, að eftir 15 ára starf er
súknai’, en fyrir ulan þaðj UPP smámyiidum úr liúxx-' hann orðinn einn af fjölsótt-
sem hér er tilgreint er fjöl- • vetnsku _ nxenningarlífi, en ustu skólunx landsiixs ög að-
íxiai’gt og niargþætt starf ,1K1 sérstaklega liefi eg; getið al þröskuldurinn fyrir franx-
hennar, hæði á lieimili og ut- jbrautryðjendastarfs úr lxún- • gangi hans er húsnæðis-
an þess. Að siðuslu skal i vetnsku tónlistarlífi frá 19.! skorturinn. Tóixlistarhöflin
þess getið að frú Margrét var i öld. Það eru.næg efni til jer draumur framtíðarinnar.
glæsileg kona i sjón, djarf-; Þess rila um samskonar jVið lxaixa eru tengdar vonii’
leg og drengileg i fram-1 nxenningxirstm'f víða um/hinna mörgu tónlistarunn-
söngrödd lieixnar land. Listlineigð, fórixfýsi, ó- enda i landinu. Húix yi’ði
navisku þjóðlögunum,og víst
er það að þau áhrif áttu sixxn
þátt í listasixiekk og hxxgs-
analíl'i þjóðarinixar, ekki að |
eins til aldarloka, heldur og
á nxörgunx sviðuixx allt til
Jxessa tínxa. Annar stórvið-
bui’ður á sviði íslenzkra tóix-
listarxxxála gex-ðist 90 áruni
síðar. Þá ráðast aftui’ xiokk-
urir reykvískir hoi’garar í að
slofixa tónlistai’skóla, 1930,
og fá til liaixs liáríiemxtaða
kennara frá ýixxsum-Evrópu-1
löndum. Saga lians er ekki1
löng eixn þá og lilaðin ei’fið-i
leikxnn annarsvegai’, exx ó-'
drepandi áhuga stofnend-!
aixna liinsvegar. Útkonxan
ennfremur kórarnir. Þar
yrði stór konsertsalux’. Með
aðstoð útvarpsins ætlu allir
landsmenn að geta fylgzt
með og örðið 'aðnjótandi
árangursins af tónlistarþró-
un lcomandi tíma. Útvarps-
lilustendur uixi land allt,
hljóta að lxafa fxxndið live
virkan og áberandi þátt
Tóixlistafskólinn liefir fyllt í
dagskrá útvarpsins. Eyrst-og
frenxst íxxeð tóixleikunx keixix-
aranna og ennfremur frægra
útlendra tónlistarmanna, er,
Tónlistarfélagið lxefir beitt
sér fyrir að fá hingað til
lands. Ef allir verða sanx-
taka, löggj afarþing og þjóð-
in, kexxxst tónlistai’liöllin upp
og takmarkinu verður íxáð.
Listasmekkurinn þroskast
og gei’fimenningiix snxá-
liverfur. Hugsjóniix er arfuy
frá liorfnxuxx kynslóðxun. \
Þorsteinn Konráðsson.
gongu,
mikil og fögur og smekkur
hennar i meðfei’ð sönglaga
var langt á uixdan samtíð-
iixni. Húix elskaðí tónlistina
og lifði í henni til æviloka.
Dæixxiix sýixa lxvern áliuga
hún hafði fyrir listinni. Þar
er talandi votturinn áfranx-
haldsnám dætra hennar. Frú
Margrét dó að Lækjamóli
14. september 1919 á 69. ald-
ursári. Hún var jarðsett í
grafreitnum í Víðidalstungxi
að viðstöddu nxiklu fjöl-
nxenni.
eigingirnx
óendanlcfía
heinxili liinna íxiöi-gu list-
greina tónlistariixnar fyrst
og freixist og þar ælti Tón-
listarskólinn fast athvarf,
xxxeð sinni margþættxi
ikemxslu i meðferð lxinna
ýmsu liljóðfæra. Auk þess
kennslu í tóixlistarsögu,
fonnfræði allt frá byggingu
laglínunnai’ og í gegnum
hljónxfræðina, nxeð hinunx
þungu og dulai’fullu lögmál-
unx „kontrapunktsins“. Þar
ætlu alhvarf til æfinga stærri
örðugar aðstæður. Exx það
allt yrði langt mál og-þrauta-
saga. En þrátt fyrir allt hef-
ir sótt fraixi. Arfur fyrri alda
hefir verið ávaxtaður. Eiixs
ög kunnugt er kostuðu reyk-
vískir borgarar 1837 Pétur
Guðjolnxseix til tónlistar-
nánxs í Danmörku. Það var
stærsta skrefið á 19. öldinni.
Með heimkomu lians 1840
fór að anda yfir laixd og
þjóð hinni suðrænu lilýju,
er fólst í þýzku og skandi-'og snxærri liljónxsveitir, og
«
vonr eru
búmr til úr
réttum efnum
með réttum Kætti.
I
arana
um gæði hárvatnamra,
sem vér búum til.
,/ -
eru kærkomnar j ó 1 a g j a f i r.
^ÁÍdruötn
eru ómissandi hreinlætisvara.
muötnin
eru
a n g a n
gamalla blóma
úr ýmsum löndum.
Áfengisverzlun Ríkisins
dímvötn

fást í verzlúnúm víðsvegar
um land.
Sala til verzlana frá
Áfengisverzlun Ríkisins
o
voooooooooootsootstsotststsoooootsoööootiooootsoooiOtsotstsooöotsoööoootsooööooöOOööOöOQöQQtsocoötsööooooQOöoooootsooooooöOoooooooootsootSöööQi