Morgunblaðið - 11.11.1956, Blaðsíða 20

26
MORCVNBLAÐ1Ð
Sunnudagur 11. nðv. 1956
jT
33
u
LOUIS COCHRAN:
SONUR HAMANS
Framhaldssagan 73
líta sannarlega vel út, mamma.
Ég gæti áreiðanlega étið fulla
tunnu af þeim, eins banhungrað-
ur og ég er“.
„Hérna er svo eplamaukið",
sagði móðir hans og setti krukk-
una á borðið, en fór svo aftur í
rúmið: „Svona, flýttu þér nú að
borða og farðu svo í bólið. Þú
endist ekki til þess að vera á fót-
um allan sólarhringinn, án þess
að hvílast á milli. Hvar varstu?“
Lije sötraði í sig úr bollanum,
áður en hann svaraði: „O, ég var
svona hér og hvar á flækingi.
Fortenberry er að bíða eftir vél-
unum og þær eru enn ekki komn-
ar. Þess vegna getum við ekki
gert neitt meira á meðan“.
„En þú hefur verið að drekka“,
sagði móðir hans. „Ég fann það
strax á lyktinni, þegar þú komst
inn. Lije, þú drekkur alltof mik-
ið eins og Dink segir. Þú ætt-
ir....“
„Já mamma, ég veit það“. —
Lije varð strax gramur í skapi
þegar móðir hans nefndi knæpu-
eigandann á nafn. „Ég ætti að
vera orðinn fær um að neyta
þess eða neita því. Gott og vel,
ég er það líka. Ég er bara eins
og Dink og þeir hinir. Ég kæri
mig ekkert um að neita mér um
vínið. En ég verð aldrei drukk-
inn, eða a.m.k. mjög sjaldan".
„Já, þú passar þig“, sagði móð-
ir hans sefandi. „Ég var bara svo-
lítið áhyggjufull. Ég bjóst við
þér heim í kvöldmatinn og beið
með hvítu tvíbökurnar og það
allt".
Lije skammaðist sín skyndi-
lega fyrir önuglyndi sitt: „Já
mamma, ég veit það. Ég hefði átt
að koma heim. En....“
Hann hikaði eitt andartak og
beit rösklega í tvíbökuna. „Jæja,
ef ég á að segja þér alveg eins og
er, þá var ég að masa við hana
UTVARPIO
Sunnudagur 11. nóvember:
Fastir liðir eins og venjulega.
11.00 Messa í Laugarneskirkju; —
nýtt pípuorgel vígt og tekið til
notkunar (Prestur: Séra Garðar
Svavar3sort. Organleikari: Krist-
inn Ingvarsson). 13,15 Erindi: —
Réttindabarátta íslendinga í upp-
hafi 14. aldar; III. (Jón Jóhannes
son prófessor), 15,15 Fréttaút-
varp til íslendinga erlendis. 15,30
Miðdegistónleikar. 16,30 Veður-
fregnir. — Á bókamarkaðnum: —
Lesendur, útgefendur og höfundar
(Vilhjálmur Þ. Gíslason útvarps-
stjóri). 17,30 Bamatími (Baldur
Pálmason). 18,30 Hljómplötuklúbb
urinn. — Gunnar Guðmundsson
við grammófóninn. 20,20 Um helg-
ina. — Umsjónarmenn: Bjöm Th.
Björnsson og Gestur Þorgrímsson.
21,20 Islenzku dægurlögin; —
nóvemberþáttur S.K.T. 22,05 Dans
lög (plötur). 23,30 Dagskrárlok.
Mánudagur 12. nóvember:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Búnaðarþáttur: Kjarnfóður
notkun (Arnór Sigurjónsson
ritstjóri). 18,30 Skákþáttur (Guð-
mundur Arnlaugsson). 19,10 Þing
fréttir. — Lög úr kvikmyndum
(plötur). 20,30 Útvarpshljómsveit-
in; Þórarinn Guðmundsson stj).
20,50 Um daginn og veginn (Séra
ar (plötur). 21,30 Útvarpssagan:
Syeinn Víkingur). 21,10 Tónleik-
„Gerpla" eftir Halldór Kiljan
Laxness; I. (Höfundur les). 22,00
Fréttir og veðurfregnir. — Kvæði
kvöldsins. 22,10 Náttúrlegir hlut-
ir (Guðmundur Þorláksson kand.
mag.). 22,25 Kammertónleilcar —
(plötur). 23,05 Dagskrárlok.
Carrie Finney. Hún er alls ekki
svo slæm og hún gaf mér svo-
litla lögg að drekka. Ég vissi
ekki að þú myndir bíða með
kvöldmatinn handa mér“.
Nancy Smith reis upp við dogg
í rúmi sínu og starði á soninn
með vanþóknunarsvip. „Þú veizt
það vel, Lije, að ég vil ekki að
þú sért að bendla þig við þessa
— þessa dækju.... Já“. Hún
flýtti sér, þegar hún sá mótmæla-
svipinn á andliti sonar síns. „Það
er einmitt það sem hún er og þú
veizt það. Þarna er þér rétt líst:
Annað kvöldið með Elizabeth
Fortenberry og hitt kvöldið með
Carrie Finney. ’Slíkt er ekki
hægt, drengur minn“.
„Hvað myndir þú segja ef ég
skýrði þér frá því, að Lizabeth
Fortenberry hefði stranglega
bannað mér að koma nálægt sér
og heimili hennar?“ sagði Lije
hægt. „Hvað myndir þú segja við
því?“
„Hvers — hvers vegna?“ Móðir
hans starði á hann í orðvana
undrun. „Þessi heimska tildurs-
drós gæti ekki leyít sér annað
eins og það. Hún bara gæti það
alls ekki“.
„Jæja, en mamma hennar gerði
það nú a.m.k.“
Móðir Lijes settist alveg upp
í rúminu og hendur hennar
kreistu og hnoðuðu hornið á
rekkjuvoðinni, án þess að konan
virtist vita af því sjálf. „Segðu
þessu gamla foraði, að þú sért
fyllilega jafnoki hennar og frí-
lega það. Segðu henni að þú sért
mörgum sinnum betri en hún:
Pabbi þinn var.... góður mað-
ur“. Hún var orðin svo óðamála
að hún rétt tæpti á orðunum.
„Og ég var falleg, þegar ég var
ung, jafnvel þótt ég verði nú að
þræla, eins og ég veit ekki hvað“.
Lije lét bollann niður á borðið
og talaði rólega, næstum áhuga-
laust, að því er virtist: „Hver
var pabbi minn, mamma? spurði
hann: „Þú hefur eiginlega aldrei
sagt mér neitt um hann. Ég hef
ekkert á móti þvi, að vita eitt-
hvað svolítið meira um hann“.
Móðir hans sneri andlitinu að
veggnum, eins og hún væri eitt-
hvað að lagfæra koddann og
rödd hennar var óvenju óskýr,
þegar hún svaraði syni sínum:
„Ég hef sagt þér, að hann hét
Henry Smith, góður og vandaður
maður, jafnvel þótt mér finnist
stundum að hann hefði átt að
hengjast í hærri gálga, en Haman
á sínum tíma“.
„Hvaða Haman?" spurði Lije
forvitinn. „Ég hef aldrei heyrt
þann náunga nefndan á nafn“.
„0“. Svarið kom hægt og íhug-
ult. „Ég hef stundum heyrt pré-
dikara segja frá honum, Hann
var maöur, í Biblíunni, sem
reyndi að gera öðrum manni tjón
en það komst upp og hann náðist
og var hengdur í sama trénu og
því, sem hann hafði ætlað að j
hengja hinn manninn í. En — en
-----“ Hún reyndi að hlæja, en
sú tilraun misheppnaðist alger-
lega og röddin varð að lágværu
hvísli: „Pabbi þinn var ekkert
líkur þessum Haman“.
„Þú átt við það, að ekki hafi
komizt upp um hann“, sagði
hann óþýðlega. „Það er ekki svo
að skilja, að mig langi til að reka
nefið í einkamál þin, mamma, en
þetta snertir mig einnig að
nokkru leyti. Og ég hélt að
kannske — einhvern tíma.... “
Hann þagnaði og leitaði að
orðum, til að milda merkinguna.
Holur, hrjúfur hlátur, eitthvert
mannlegt hljóð, sem bæði átti
skilt við grát og glens, brauzt
fram á varir konunnar í rúminu:
„Ég veit hvað það er, sem vakir
fyrir þér. Og þú hefur alveg rétt
fyrir þér. Þú átt heimtingu á því,
að fá að vita allan sannleikann.
Ég hafði líka ætlað mér að segja
þér það, einhvern tíma, en ein-
hvern veginn hafði ég mig aldrei
í það. En nú ert þú orðinn full-
tíða maður og það er ekki víst að
samverustundirnar verði svo
margar, hér eftir....“ Nú varð
löng þögn, líkast því sem gamla
konan væri að safna kjarki, til
að mæta hinu óhjákvæmilega. —
„Pabbi þinn og ég vorum ekki
gift, ef það er það sem þig lang-
ar til að vita. Ég hef ekki séð
hann í fimmtán ár“.
Lije saup aftur á kaffinu og
svipur hans bar merki um þá
meðaumkun, sem í huga hans
bjó. Svo tók hann tvíböku, braut
hana í tvennt og dýfði öðrum
helmingnum niður í stóra boll-
ann.
„Eiginlega vissi ég þetta allt
saman, mamma“, svaraði liann
„og það breytir sosum engu“. —
Hann hikaði aftur, bar gegn-
gleyttan tvíbökuhelminginn að
vörum sér og beit í hann. „Mig
— mig langaði bara til þess að
þú segðir mér allt saman sjálf,
einhvern tíma. Það er að segja, ef
þú vildir — eins og — eins og
þú hefur sagt Dink....“
„Ég hef ekki sagt Dink neitt",
svaraði konan stutt í spuna. „Ég
kom hingað á undan honum og
sagði fólki að ég væri ekkja. Það
voru fáir sem lögðu trúnað á það
og þó sérstaklega konurnar. En
mér stóð alveg á sama. Ég hafði
þig og eiginlega stóð mér á sama
um allt annað“.
Lije sat þögull, en æðarnar á
hálsi hans þrútnuðu og hann var
orðinn órór í sætinu. Tvíböku-
bitinn datt aftur niður í bollann.
„Og þú varst svo yndislegur
drengur“, hélt móðirin áfram,
eins og hún væri að tala við barn.
„Feitur eins og smjörkúla alveg
Ironrile
AUTOMATIC IRONER
sjálfvirka sfrauvélin
léttir yður ótrúlegt erfiði
★
★
Sennilega er ekkert heimilisverk eins
erfitt qg strauning með handstraujárni
Kona, sem straujar þvott af fjögra
manna fjölskyldu, hefur lyft samtals
4000 kg. af málmi þegar hún leggur frá
sér straujárnið að lokinni strauningu.
Til þess að létta konunni þetta ótrúiega .
erfiói, þá höfum vér nú á bo'ðstólum
sjálívirku strauvélina
Kynnið yður hina fjölmörgu kosti
Ironrile
Sýnikennsla í búðinni.
á mánudag og þriðjudag kl. 3—6.
Gjörið svo vel
að líta inn
Tfekla
Austurstræti 14 — sími 1687
* Aukið þægindin * þvðfitavélÍll
* Eignist Rondo *
hefir um árabil notið
mikilla vinsælda
meðal húsmæðra . . .
og nú í vaxandi mæli.
Jfekla
Austurstræti 14 sími 1687
M ARKÚS Eftir Ed Dodd

v**
I FONVILLE, I WANT VOU TO
IMEET THE GANG...TWEY CALL
THEMSELVES THE 'BARKEATERS
~.THIS 15 Tl/V\ ACREE, AND
SCOTTY QUICK, AKID JOHNNY
1) Markús: Finnur, ég ætla að
kynna þið fyrir piltunum. Þeir
kalla sig „Barkarætur". Þetta er
Tommi, þetta er Siggi, þetta er
Jón og þetta....
2) Markús: Frú Manley hérna
skal ég láta yður hafa áætlun-
ina okkar, ef þér skylduð hafa
gaman af að fylgjast með, hvar
við erum hverju sinni.
3) Markús: Jæja, strákar, þá
erum við tilbúnir. Jón, þú verður
með Bert, og Tommi, þú verður
með Finni.
4) Tommi: Ó, Markús, verð ég
endilega að vera með honum? —■
Markús: Já, ég vil að Finnur
kynnist því, hvernig sérfræðing.
ur stjórnar eintrjáningi.