Morgunblaðið - 13.10.1957, Blaðsíða 20

20
MORGVTfBlAÐIÐ
Sunnudagur 18. okt 1957

SA
ustan
Edens
eítir
John
Steinbeck
I
15P1

hugsað sem svo: — „Nú, dauð
hóra lítur út eins og allar aðrar
venjulegar manneskjur“
Já, fyrri röddin • hafði verið
Ethel. Þegar hún lá þannig vak-
andi á næturnar og lét hugann
reika, birtist henni alltaf myndin
af Ethel og henni fylgdi jafnan
þessi nagandi, áleitni ótti og það
kom oft fyrir að Kate sagði við
sjálfa sig: — „Hefurðu ekki gert
vitleysu? Hvers vegna léztu reka
hana út úr borginni? Ef þú hefðir
notað skynsemina og haft Ethel
hér hjá þér ..."
Kate braut heilann mikið um
það, hvar Ethel myndi nú vera
niðurkomin. Gat hún fengið ein-
hverja af þessum leynilögregiu-
skrifstofum til þess að k^ófesta
Ethel — eða komast að því, hvar
hún héldi sig. Já, víst gat hún
það, en þá myndi Ethel bara ijysa
frá skjóðunni og sýna glösin. Þá
hefði hún tvo að óttast í staðmn
fyrir einn. En hvaða mismun
gerði í rauninni það? Hvenær
sem Ethel fékk sér glas af öii,
brast það ekki, að hún gsrði ein-
hvern eða einhverja að trúnaðar-
vinum sínum. En þeir tófeí ekk-
ert mark á orðum fesnnar. Þá gilti
öðru máli með leynilögreglu-
mann.
Kate eyddi mörgum tímum í
það að hugsa um Ethel. Haiði
^ómarinn nokkurn grun um það
□-
—□
Þýðing
Sverrii Haraldsson
-□
að ákæran væri fölsk og raka-
laus? Það hefðu ekki átt að vera
nákvæmlega hundrað dollarar.
Það var of bersýnilegt. Og hvað
með héraðsfógetann? Joe sagði
að þeir hefðu flutt hana yfir landa
mærin og inn í Santa Cruz hér-
aðið. Hvað hafði Ethel sagt lóg-
reglumanninum sem annaðist
flutning hennar? Ethel var göm-
ul, löt kjaftakind. Kannske hafði
hún setzt að í Watsonville. Fyrst
lá leiðin til Pajaro og þar var
einmitt verið að leggja járnbraut-
arteina yfir Pajaro og til Watson-
ville. Mikill fjöldi járnbrautar-
verkamanna var þar á ferðinni
fram og aftur, bæði Mexikanar
og Hindúar. Kannske hafði Ethel
séð sér leik á borði. Var það ekki
hlægilegt, ef hún hefði aldrei
farið lengra en til Watsonville,
en þangað voru aðeins þrjátíu
mílur? Hún gat m. a. s. laumazt
yfir landamerkin svona öðru
hverju, til þess að hitta gamla
kunningja. Hún gat jafnvel stund
um komið til Salinas, án þess að
tekið væri eftir hénni. Hún gat
verið stödd í Salinas á þessari
Nýkomið úrval af ódýrum
storesefnum
Gardíirabúðin
Laugaveg 28.
(Gengið inn undirganginn)
Spil — Spil — Spil
Höfum fyrirliggjandi
sex gerðir af vönduðum þýzkum spilum.
Falleg spil — Hagstætt verð.
Magnús Kjaran
Umboðs- og heildverzlun.
stundu. Lögreglan fylgdist sjálf-
sagt ekki lengur með ferðum
hennar. Kannske var það ráðlegt
að senda Joe til Watsonville og
láta hann skyggnast þar um eftir
henni. Hún gat líka hafa farið til
Santa Cruz. Joe gæti leitað henn-
ar þar. Það tæki hann ekki lang-
an tíma. Það var ekki til sú hóra
í neinni borg, sem Joe gat ekki
fundið á nokkrum klukkustund-
um. Ef hann kæmist á slóð henn-
ar, gætu þau með einhverju móti
lokkað hana hingað aftur. En
kannske væri það betra að hún
færi sjálf og heimsækti Ethel, ef
Joe tækist að finna hana. Hún
þyrfti bara að læsa dyrunum,
festa miða á hurðina: — „Ekki
til viðtals", fara til Watsonville,
tala við Ethel og fara svo heim
aftur. Ekki með leigubifreið, held
ur með almenningsvagni. Far-
þegarnir tóku aldrei eftir neinu
á slíkum næturferðum. Þeir sáíu
bara dottandi með lokuð augun
í sætum sínum. Allt í einu varð
henni Ijóst að hún var hrædd við
að fara til Watsonville en hún
varð að neyða sig til þess. Það
var eina leiðin til þess að binda
endi á þennan kvíða hennar og
áhyggjur. Það var annars undar-
legt að henni skyldi ekki hafa
dottið það fyrr í hug, að senda
Joe út af örkinni. Það lá þó alveg
í augum uppi. Joe var einmitt
ágætur til slíkra starfa.
Joe færði henni morgunverð-
inn á bakka, á hverjum morgni
— grænt kínverskt te, rjóma og
ristað brauð. Þegar hann hafði
sett bakkann á náttborðið. gaf
hann henni skýrslu sína og tók
við dagskipan sinni í staðinn.
Hann vissi, að hún varð meira
og meira upp á hann komin með
hverjum deginum sem leið. Og
Joe hugsaði alltaf um það með
meiri og fastari ásetningi að velta
henni úr sessi og taka öll völd
í sínar hendur. Ef hún yrði bara
nógu veik, þá myndi honum gef-
ast tækifæri til að koma þessari
hugmynd sinni í framkvæmd. En
Joe var og hélt áfram að vera
hræddur við Kate.
„Góðan daginn“, sagði hann.
„Ég ætla ekki að risa upp, Joe.
Réttu mér bara bollann. Þú verð-
ur að halda á honum“
„Eru hendurnar slæmar?“
„Já, en það lagast strax aftur“
„Þér hafið víst ekki sofið vel
í nótt?“
„Jú“, sagði Kate — „Mér leið
ágætlega í nótt. Ég er búin að fá
nýtt meðal, sem virðist ætla að
gefast mjög vel“
Jœ hélt bollanum að vörum
hennar og hún sötraði úr honum
í litlum sopum og blés fyrst á teið,
til þess að kæla það — „Þetta er
nóg“, sagði hún, þegar hún hafði
aðeins drukkið niður í bollann
hálfan — „Hvernig gekk það til
í gærkvöldi?"
„Ég ætlaði nú einmitt að fara
að segja yður frá því“, sagði Joe
—„Það kom hingað náungi frá
King City. Hann var nýbúinn að
selja alla uppskeruna sína og var
því með vasana fulla af pening-
um. Hann borgaði fyrir alla sýn-
inguna. Skellti á borðið sjö hundr
uð dollurum, fyrir utan það sem
hann greiddi stúlkunum“
„Hvað hét hann?“
„Það veit ég ekki. Ég vona að
hann komi aftur“
„Þú hefðir átt að komast eftir
því hvað hann hét, Joe. Það er ég
búin að segja þér oft og roörgum
sinnum"
„Hann vildi ekki segja það“
„Því meiri ástæða til að kom-
ast eftir því. Tókst ekki neinni af
stúlkunum að tæma vasa hans?“
„ Ég veit það ekki“
„ Reyndu að komast eftir því“
Joe varð þess var, að Kate var
ekki óvingjarnleg í hans garð og
það gladdi hann. — „Já, ég skal
víst komast eftir því“, sagði hann.
Augu hennar hvíldu á honum,
lengi og rannsakandi og hann
fann að eitthvað merkilegt var í
aðsigi — „Kanntu vel við þig
hérna?“, spurði hún í hálfum
hljóðum.
„Já, ég hefi ekki undan neinu
að kvarta“
„Þér gæti liðið betur — eða
verr“, sagði hún.
„Mér líður ágætléga hérna“,
sagði hann áhyggjufullur og
reyndi að rifja það upp fyrir sér,
hvort hann hefði nú einhvers
staðar brotið gegn boðum hennar
—„Já, mér hefur liðið mjög vel
hérna“
Hún vætti varirnar með örmjó-
um tungubroddinum: — „Við
gætum unnið saman, þú og ég“,
sagði hiln.
„Ég skal gera hvað sem þér
viljið“, sagði hann smjaðurslega
og hann sá fyrir sér í huganum
margs konar möguleika til vax-
andi frama í starfi sínu. Svo beið
hann þolinmóður eftir því að
hún héldi áfram, en hún tók sér
langan umhugsunartíma
Loks sagði hún: — „Joe, ég
kæri mig ekki um það, að neinu
sé stolið frá mér“
„Ég hefi ekki stolið neinu“
Fjölskylda
Þjóðanna
Alþjóðleg ljósmynda-
sýning.
Lokadagur sýningarinnar.
Aðeins opið frá.10 til 18.
Iðnskólinn við Vitastíg.
M A R K Ú S Eftir Ed Dodd
1) Foli Lovisu sýnir mikla, áhorfendur klappa honum lof í| 2) — Flýttu þér, Siggi. Það er. 3) — Ég geri allt sem ég get.
leikni undir stjóm Markúsar, og l lófa, j komið að okkur. [ En Freyfaxi vill ekki hlýða méi.
„Ég sagði heldur ekki að þú
hefðir gert það“
„Hver hefur þá gert það?“
„Manstu eftir gömlu rottunni,
sem við urðum að losa okkur
við?“
„Er það Ethel, sem þér e}gið
við? Ég man ekki hvaða eftirnafn
hún hafði“
„Já, alveg rétt, Joe. Hún fór
með dálítið, sem ég vil ógjarnan
missa. Ég vissi það ekki fyrr en
núna nýskeð“
„Hvað var það?“
Rödd hennar varð ísköld: —
„Það kemur þér ekki við, Joe.
Hlustaðu nú bara á mig. Þú ert
skynsamur og hygginn náungi.
Hvar myndir þú helzt eiga von á
að hún væri?“
Hugur Joe starfaði með hraða
og næmri skynjun: — „Hún var
tiltölulega illa komin og hún hef-
ur sennilega ekki farið' mjög
langt í burtu. Þær gera það
sjaldnast"
„Heldurðu að hún sé í Watson.
ville?"
„Þar eða kannske í Santa Crus.
Lengra en til San Jose hefur hún
að minnsta kosti ekki farið. Það
er ég alveg sannfærður um“
Hún nuddaði fingurna var-
lega: — „Langar þig til að vinna
þér inn fimm hundruð dollara,
Joe?“
„Viljið þér að ég hafi upp á
henni?
„Já, ég vil bara að þér komizt
að því hvar hún er niðurkomin.
Láttu hana ekki verða neins vara.
Útvegaðu mér bara heimilisfang
hennar. Skilurðu það? Láttu mig
bara vita hvar hún hefur falið
sig“
„Eins og yður þóknast", sagði
Joe — „Hún hlýtur að hafa leik-
ið meira en lítið á yður“
„Það kemur ekki þér við, Joe*'
„Nei“, sagði hann — „Viljið
þér að ég leggi strax af stað til
SHUtvarpiö
Sunnudagur 13. októberi
Fastir liðir eins og venjulega.
11,00 Messa í Hallgrímskirkju
(Prestur: Séra Sigurjón Þ. Árna-
son. Organledkari: Páll Halldórs-
son). 13,15 Guðsþjónusta Fíladelf
íusafnaðarins (í útvarpssal). —
15,00 Miðdegisútvarp. (plötur).
16.30 Veðurfregnir. — Færeysk
guðsþjónusta (Hljóðrituð í Þórs-
höfn). 17,00 „Sunnudagslögin".
18.30 Barnatími (Baldur Pálma-
son). 19,30 Tónleikar (plötur). —■
'180,20 Tónleikar (plötur). — 20,50
Borgfirðingakvöld — Um^jón hef-
ur Klemenz Jónsson leikari. 22,05
Danslög (plötur). — 23,30 Dag-
skrárlok. —
Mánudagur 14. október:
Fastir liðir eins og venjulega.
19,05 Þingfréttir. 19,30 Lög úr
kvikmyndum (plötur). 20,30 Út-
varpshljómsveitin; Þórarinn Guð-
mundsson stjórnar. 20,50 Um dag
inn og veginn (Guðmundur M.
Þorlóksson kennari). 21,10 Ein-
söngur: Sænska óperettusöngkon-
an Evy Tibell syngur; Fritz
Weisshappel leikur undir á píanó.
21.30 Útvarpssagan: ,Barbara
eftir Jörgen-Frantz Jacobsen;
XII. (Jóhannes úr Kötlum). —
22,10 Búnaðarþáttur: Búvélar í
vetrargeymslu (Haraldur Árna-
son ráðunautur). 22,25 Nútíma-
tónlist: Verk ;ftir tékknesk tón-
skáld (Hljóðritað á tónlistarháíð-
inni í Prag í ár). 23,05 Dagskrár-
lok. —
Þriðjudagur 15. oklóber:
Fastir liðir eins og venjulega.
19,05 Þingfréttir. 19,30 Þjóðlög
frá ýmsum löndum (plötur). 20,30
Erindi: Spjall um skólastarf —
(Snorri Sigfússon fyrrum náms-
stjóri). 20,55 Tónleikar (plötur).
21,20 Iþróttir (Sigurður Sigurðs-
son). 21,40 Einsöngur: Maria
Mereghini-Callas syngur. 22,10
Kvöldsagar.: „Græska og getsak-
ir“ eftir Agöthu Christie- XXIII.
(Elias Mar les). 22,25 „Þriðjudags
þátturinn". — Jónas Jónasson og
Haukur Morthens sjá um flutn-
ing hans. 23,20 Dagskrárlok.