Morgunblaðið - 03.11.1957, Blaðsíða 20

MORGVNBL AÐIÐ
Sunnudagur 3. nóvember 1957
|A
ustan
Edens
eftir
John
Steinbeck
172
„Jæja“, sagði Oscar. — „Við
sjáum nú til“. Svo beygði hann
fyrir húshorn.
Joe tók til fótanna og hljóp
léttilega sem héri. Hann stökk
þvert yfir götuna, yfir járnbraut
arteinana og tók stefnu á búðirn-
ar og öngstrætin í kínverska borg
arhlutanum.
Oscar varð að taka af sér vettl-
ingana og hneppa frá sér kápunni,
til þess að grípa til byssunnar. —
Hann hleypti af án þess að miða
og skaut hjá hinu hlaupandi skot-
marki.
Joe byrjaði að hlaupa í krékum
og beygjum. Hann var um fimmtíu
metrum á undan áhlaupsmanni
sínum og nálgaðist opið bil á milli
tveggja húsa.
Oscar snaraðist að símastaur
við gangstéttarbrúnina, studdi
vinstri olnbogann við hann, greip
um hægri úlnliðinn með vinstri
hendi og miðaði beint á þrönga
húsasundið. Hann hleypti af á
sama andartaki og Joe bar við
dökkt húsasundið.
Joe féll fram yfir sig á götuna
og rann eftir henni nokkm fet, en
stanzaði svo og lá hreyfingarlaus.
Oscar gekk inn í knattborðs-
stofu, til að síma og þegar hann
kom út aftur, hafði mannfjöldi
safnazt utan um líkið.
1) — Þetta er nú líf, sem segir
•ex. Alveg stórkostlegt.
2) — Það er eitthvað hrífandi við
það að róa eftir vatninu. — Viltu
□------------------□
Þýðing
Sverrii Haraldsson
□------------------□
LI. KAFLI.
Árið 1909 sigraði Horace Quinn
hr. R. Keef í kosningunum um hér
aðsfógeta-embættið. Hann hafði
hlotið reynslu og almennar vin-
sældir sem varafógeti. Og kjósend
urnir ályktuðu sem svo, að fyxst
Quinn framkvæmdi mestan hluta
embættisverkanna, þá væri ekki
nema sanngjarnt að hann hlyti
einnig titilinn. Quinn héraðsfógeti
gegndi starfi sínu allt til ársins
1919. Hann var svo lengi héraðs-
fógeti að við sem ólumst upp í
Salinas, liéldum að orðin „héraðs-
fógeti" og „Quinn" hlytu ávallt að
fylgjast aG. Við gátum með engu
móti hugsað okkur nokkurn annan
héraðsfógeta. Quinn eltist í emb-
ætti sínu og varð gamall maður.
Hann var haltur sökum gamals
meiðslis. Við vissum að hann var
hugrakkur maður, því að hann
hafði oft og mörgum sinnum af-
vopnað og sigrað ófyrirleitna þorp
ara. Þar að aukí leit hann út eins
og héraðfógeti — við gátum a. m.
ekki að ég skipti við þig og rói
aftur í, Vermundur. Ég veit það
er þreytandi.
k. ekki hugsað okkur neinn héraðs-
fógeta með öðruvísi útlit. Hann
var breiðleitur og rauðbirkinn og
hvíta efrivaraskeggið hans var
snúið og oddhvasst eins og horn á
uxa. Hann var herðibreiður og
r eð aldrinum fitnaði hann og varð
þannig enn valdsmannslegri í út-
liti og fasi. Hann gekk alltaf með
fallegan Stetson-hatt •' höfðinu, í
síðum beltisjakka og á síðari ár-
unum hafði hann skammbyssuna í
axlarhylki, því að hann var orð-
inn of feitur til að hafa beltið um
sig miðjan, eins og áður hafði ver-
ið. —
Hann hafði þekkt umdæmið sitt
árið 1903 og hann þekkti það og
stjórnaði því enn betur árið 1917.
Hann var jafnóaðskiljanlegur frá
Salinas og fjöllin.
1 öll þau ár, sem liðin voru frá
því er Kate skaut Adam, hafði
Quinn héraðsfógeti fylgzt með
henni. Þegar Faye dó, vissi hann
þegar, að Kate myndi vera eitt-
hvað meira en lítið við það mál
riðin. En hann vissi jafnframt, að
honum myndi reynast það ófram-
kvæmanlegt að sanna sök hennar
o„' hygginn héraðsfógeti reynir
aldrei að framkvæma það sem ó-
framkvæmanlegt er. Þar að auki
var hér aðeins um tvær auvirðileg
ar hórur að ræða.
Næstu árin á eftir sýndi Kate
einungis heiðarleik og hreinskilni
í viðskiptum sínum við hann og
smátt og smátt fór hann að bera
eins konar virðingu fyrir henni.
Svo lengi sem slíkar stofnanir
væru starfræktar, var bezt að for-
stöðufólk þcirra sýndu ábyrgðar-
tilfinningu og heiðarleik í stjórn
þeirra. Svo kom það líka ósjaldan
fyrir að Kate gat vísað á einn og
annan sem réttvísin var að elt-
ast við. Það var aldrei kvartað eða
klagað í sambandi við þjónustu
meyja hennar og vopnahlé hélzt
r.ieð þeim Quinn héraðsfógeta og
Kate.
Laugardaginn eftir Thanksgiv-
ing, um nónbil, rannsakaði Quinn
héraðsfógeti blöð þau og skilríki,
< fundizt höfðu í vösum Joe
Valery’s. Skammbyssukúlan hafði
tætt sundur helming hjartans og
smogið út á milli rifjanna og rifið
með sér holdflyksu á stærð við
mannshnefa. Brúnu umslögin
voru límd saman með svörtu,
storknuðu blóði. Héraðsfógetínn
vætti þau með blautum vasaklút,
3) — Ég þreyttur! Ég gæti róið
í allan dag . . . og þori að veðja
til þess að losa þau í sundur. Hann
las erfðaskrána, sem hafði verið
samanbrotin, svo að blóðið var að-
eins utan á henni. Svo lagði hann
hana til hliðar og skoðaði mynd-
irnar í umslögunum. Hann stundi
þungan.
Hvert umslag innihélt eins
manns heiður og sálarró. Þessar
myndir gátu, ef rétt var á haldið,
orsakað tíu—tólí sjálfsmorð. —
Kate lá nú þegar á borðinu hjá
Muller, með formalin í æðunum og
maginn úr henni var geymdur í
glerkrukku hjá lögreglulækninum.
Þegar héraðsfógetinn hafði skoð
að allar myndirnar, hringdi hann
í símann: — „Geturðu skroppið
til mín á skrifstofuna?" sagði
hann. — „Ja, þú vei’ður bara að
geyma hádegisverðinn til betri
tíma, eða geturðu það ekki? Já, ég
býst við að þér muni finnast það
harla mikilvægt. Ég bíð þá eftir
þér“.
Nokkrum mínútum síðar stóð sá
sem héraðsfógetinn hafði talað
við, hjá skrifborðinu í skrifstof-
unni hans. Quinn héraðsfógeti
sýndi honum erfðaskrána. — „Sem
lögfræðingur geturðu sagt mér
hvort þessi erfðaskrá er gild?“
Gesturinn las hinar tvæi lín-
u • og andaði þungt í gegnum nef-
ið: —- „Er þetta sú sem ég held
að það sé?“
„Já“..
„Jæja, ef nafn hennar hefur
raunverulega verið Cathariné
Trask og þetta er hennar skrift
og ef Aron Trask er sonur henn-
ar, þá er þessi erfðaskrá fullkom-
lega gild.
Quinn sneri upp á fallega,
hvíta efrivararskeggið sitt. „Þú
þekktir hana, var það ekki?“
„Ja, það get ég nú ekki sagt.
Ég vissi hver hún var“.
Quinn studdi olnbogunum á
borðið og hallaði sér fram. „Fáðu
þér sæti. Ég þarf að tala við þig“.
Gesturinn dró fram stól og færði
að skrifborðinu. Fingur hans fitl-
uðu við tölu á jakkanum.
„Beitti Kate þig fjárkúgun?"
spurði héraðsfógetinn.
„Nei, alls ekki. Hvers vegna
ætti hún að hafa gert það?“
„Ég spyr þig sem vinur. Þú
veizt að hún er dauð. Þér er óhætt
að segja alveg eins og er“.
„Ég skil ekki hvað þú átt við —
ég hef aldrei verið beittur neins
konar fjárkúgun".
Quinn þreif mynd úr einu um-
slaginu, sneri henni eins og spili
og renndi henni yfir borðið.
Gesturinn lagfærði gleraugu sín
og andardrátturinn hvein í nösum
hans. — „Guð minn góður“, sagði
hann lágt.
„Vissirðu ekki um það að hún
hefði þessa mynd?“
„Jú, ég vissi það. Hún sagði mér
frá því. í guðs bænum, Horace —
hvað ætlarðu að gera við hana?“
Quinn tók myndina úr hönd
hans.
við þig um að ég á þar í fullu
tré við Markús vin þinn.
„Hvað hefurðu hugsað þér að
gera við hana, Horace?"
„Brenna hana“. Héraðsfóget-
inn strauk með fingrinum eftir
brún umslaganna: — „Allur þessi
búnki er fullur af djöfullegum á-
formum“, sagði hann. — „Afleið-
ingarnar hefðu getað orðið skelfi-
legar“.
Quinn skrifaði langa röð af
mannanöfnum á pappírsörk. Svo
reis hann seinlega á fætur og gekk
yfir að ofninum, sem stóð við norð
urþil skrifstofunnar. Hann braut
saman tölublað dagsins af Salinas
Morning Journal, kveikti í því og
fleigði því inn í ofninn. Og þegar
vel hafði kviknað í því, kastaði
hann brúnu umslögunum á eldinn
og lokaði ofninum. Eldurinn fuðr-
aði upp og gulur bjarminn barst
út um glerið á ofnhurðinni. Quinn
dustaði af höndum sér, eins og þær
hefðu óhreinkazt. — „Þá eru þær
úr sögunni“, sagði hann rólega. —
„Ég er búinn að rannsaka skrif-
borðið hennar. Þar voru engar
fleiri eftirmyndir".
Gestur hans reyndi að tala, en
rödd hans varð að hásu hvísli: —
„Þakka þér fyrir, Horace“.
Héraðsfógetinn settist aftur við
ailltvarpiö
Sunnudagur 3. nóvember:
Fastir liðir eins og venjulega.
11,00 Messa í Fríkirkjunni (Prest
ur: Séra Þorsteinn Björnsson. —
Organleikari: Sigurður Isólfsson)
13,05 Sunnudagserindið: — Um
Óðinsdýrkun (Gabriel Turville-
Petre prófessor við Oxfordhá-
skóla). 14,00 Miðdegistónleikar —
15.30 Kaffitíminn: a) Jan Mora-
vek, Carl Billich og Pétur' Ur-
bancic leika vinsæl lög á fiðlu, pia
nó og kontrabassa. b) (16,00 Veð-
urfregnir). — Síðan lög af plöt-
um. 16,30 Á bókamarkaðnum: —
Þáttur um nýjar bækur. — 17,30
Barnatími (Baldur Pálmason). —
18,25 Veðurfregnir 18,30 Miðaftan
tónleikar: Frá Landsmðti lúðra-
sveita á Akureyri s.l. sumar: —
Lúðrasveit Akureyrar og samein-
aðar lúðrasveitir leika; Jakob
Tryggvason stjóinar. 20,20 Hljóm
sveit Ríkisútvarpsins heldur
fyrstu hljómlei'ka sína í hátíðasal
Háskólans. Stjórnandi: H ane
Joachim Wunderlich. 21,20 Um
helgina. — Umsjónarmenn: Gest-
ur Þorgrímsson og Páll Bergþóri
son. 22,25 Danslög: Sjöfn Sigur-
björnsdóttir kynnir plöturnar. —
23.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 4. nóvember:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Búnaðarþáttur: Sitt af
hverju (Gísli Kristjánsson ritstj.).
18.30 Fornsögulestur fyrir börn
(Helgi Hjörvar). 18,50 Fiskimál:
Um möguleika á saltfiskþurrkun
í vakúmtækjum (Bergsteinn Berg
steinsson fiskimatsstjóri). 19,05
Þingfréttir. — Tónleikar. 20,30
Einsöngur: Ingibjörg Steingríms-
dóttir syngur; Fritz Weisshappel
leikur undir á píanó. 20,50 Um
daginn og veginn (Sigurður Magn
ússon fulltrúi). 21,10 Tónleikar
(plötur). 21,25 Skólaskáldin: Dag
skrá um ljóðagerð í Menntaskólan
um í Reykjavík. — Einar Magnús
son menntaskólakennari og Ævar
Kvaran undirbúa og flytja. 22,10
Hæstaréttarmál (Hákon Guð-
mundsson hæstaréttarritari). —-
22.30 Nútímatónlist (plötur). —
23.10 Dagskrárlok.
Þriðjudagur 5. nóveniber:
Fastir liðir eins og venjulega.
18.30 Útvarpssaga barnanna: -—
„Ævintýri úr Eyjum“ eftir
Nonna; IV. (Óskar Halldórsson
kennari). 18,55 Framburðar-
kennsla í dönsku. 19,05 Þingfrétt-
ir. — Tónleikar. 20,30 Daglegt
mál (Árni Böðvarsson kand.
mag.). 20,35 Erindi: Daglegt lidf
í Landinu helga á Krists dögum;
I. (Hendrik Ottósson fréttamað-
ur). 21,00 Tónleikar (plötur). —
21.30 Útvarpssagan: „Barbara",
eftir Jörgen Frantz-Jacobsen;
XVIII. (Jóhannes úr Kötlum). —
22.10 „Þriðjudagsþátturinn". —
Jónas Jónasson og Haukur Mort-
hens sjá um flutning hans. 23,10
! Dagskrárlok.
*a g gf #
\ \ t f / p ,#
N \ ? / r #'
-----------------" X ^
r«i
oy j^ceót nú l öllum matiyörulúÍum
Styrkið lamaða og fatlaða
M A R K U S Eftir Ed Dodd