Morgunblaðið - 11.05.1958, Blaðsíða 15

Sunnudagur 11. mal 1958
MORCUNBLAÐlh
ís
Sýning Kristjnns Dnvíðssonnr
SKAMMT er síðan Kristján Da-
víðsson hélt einkasýningu á
verkum sínum í Sýningarsalnum
við Hverfisgötu og enn skemmra,
frá því er hann sýndi nokkur
verk í glugga Morgunblaðsins.
Báðar þessar sýningar vöktu at-
hygli og gáfu það til kynna, að
listamaðurinn væri farinn inn á
nýja braut í verkum sínum og
list hans breytt, frá því er hann
hélt sýningu árið 1950.
Nú hefur Kristján efnt til veiga
mestu sýningarinnar af þessum
þremur og sýnir nú í Bogasai
Þjóðminjasafnsins um 40 verk,
sem hann hefur unnið að undan-
förnu. Ég sagði eitthvað á þá leið
um Kristján hér í blaðinu fyrir
skömmu, að fiann væri einn af
mestu hæfileikamönnum ókkar á
sviði myndlistar. Þau ummæli
sannast vel á þeim verkum, er
hann nú sýnir. Hér kemur lista-
maðurinn fram með verk, sem
eiga nokkra sérstöðu í íslenzkri
list og gefa henni vafalaus breið-
ari og skemmtilegri svip. Það er
ferskur blær yfir þessari sýningu
og óvenjuleg litagleði, sem hefur
fjörgandi áhrif á umhverfið.
Kristjáni tekst að byggja verk
sín á léttan og leikandi hátt.
Hann leiðir áhorfandann inn í
skáldlegan, rómantískan heim,
sem hann sækir viðfangsefni sm
í. Það er eins og sum þessara
verka iði af fjöri og lífsþrótti,
og geðhrif þeirra verka örvandi
og oft framandi.
Kristján Davíðsson ræður yfir
fjölbreyttum litastiga, sem hon-
um tekst að gera lífrænan og
spilandi. Tækni hans er á roarga
vegu, og hann notar margvísleg
efni til að tjá sig. Eitt er honum
þó ávallt efst í huga, að láta efn-
ið ekki verða fyrir hnjaski í með
ferð, heldur notfæra sér þá mögu
leika, er hann finnur í það og það
skiptið. Litameðferð Kristjáns er
og hefur alltaf verið einn af
hans stóru kostum sem málara.
Þessi sýning Kristjáns er sú
skemmtilegasta, er ég hef séð frá
hans hendi, og ætlan mín er sú,
að margur muni hafa ánægju af
henni. Vil ég hvetja þá, sem enn
hafa ekki litið inn í Bogasalinn,
að láta ekki þessa sýningu fram
hjá sér fara. Kristján Davíðsson
á það sannarlega skilið, að þess-
um verkum verði veitt athygli.
Hann hefur unnið af áræðni og
hugkvæmni. Sá ljóðræni heimur.
sem listamanninum hefur tekizt
að skapa í verkum sírum, er
orðinn að tjáningu, sern virðist
hæfa tækni cg hæfileikum hans
Eitt V'l ég þó finna þessari
sýningu til foráttu: — Hún stend
Hr allt of stutt. Henni verður
lokað á morgun.
Valtýr Pétursson.
Þorvaldur Ari Arason, tidl.
LÖliMANNSSKRlFSTOFA
Skólavörðustíg 38
• /*. Hdll ]ýh~Jwrlcitsson /»./. - Pósth 621
Simar H416 og 154/7 - Simncfnt.
Símastúlka
Vön símastúlka óskast að stóru fyrirtæki strax eða
1. júní n.k.
Tilb. með uppl. um fyrri störf sendist blaðinu fyrir
13. þ.m. merkt: Símastúlka — 8248.
Verzlunarhúsnœði
Gott skrifstofu- og verziunarhúsnæði ca. 50—70
ferm. óskast, helzt í miðbænum eða við Laugaveg-
inn. Tilb. leggist í pósthólf 1102.
"TIVOLIf *
Skemmtigarðurinn
T í V 0 L í
opnar í dag klukkan 2
Fjölbreyttustu skemmtitæki sem völ e»r á
Yeitingar allskonar
Ferðir frá Búnaðarfélagshúsinu
TÍVOLÍ
*
LESRÓK BARNANNA
Strúturinn R A S M IIS
Hérna serðu sirkusstjór
ann. Honum þótti væn/
um að fá heyið. Bíllinn
sneri nú til baka, en á
leiðinni mætti hann Has
musi og félögum hans
„Getur þú ekki hjáipað
okkur“, kallaði Rasmus
„við erum orðnir benzín
iausir“. „Nei“, sagði bíl-
stjórinn, „en farið þarna
yfir í sirkusinn og biðjið
þá“. Þegar þeir komu
pangað, var fillinn að fá
sér kalt steypibað og not-
aði til þess litla garð-
könnu, sem hann lyfti upp
með rananum.
K I S A
Þegar illa á mér la
og ornuðu tárin hvarmi,
til min komstu, kisa grá,
og kúrðir mér að barmi.
Ekki’ eru’, að vísu, öll þín hljóð
eftir réttum nótum,
en þau koma kær og góð
frá kattarins hjartarótum.
Mér finnst enginn efi á því,
þótt aðrir vilji’ ei trúa,
að kattar þeli þínu í
þöglar ástir búa.
Margir segja, að söngur þinn
sé af verra tagi,
Þú hefir samt i sál mér inn
sungið dýra bragi.
Bezt þú skilur börnin smá,
sem bera þig sér á örmum,
við þau mjúkt þú malar þá
og mænir á þau í hörmum.
Mig hafa glatt þín Ijóðin löng
og látið tárin þorna,
er þú kvaðst þinn kattarsöng
kát um bjarta morgna.
Þegar loksins likaminn
leggst, að föllnum baðmi,
kýs ég að vera, kisi minn,
köttur í meyjarfaðmi!
' .juoin. Guðmundsson.
2 árg.
^ Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson ^ 11. maí 195S
Óði n n
ÓÐINN var æðsti guð
Ásatrúarmanna. Hann réð
fyrir öllum ásum. Ekki
var hann foringi þeirra,
vegna þess að hann væri
þeirra sterkastur, eða
mest hetja í bardögum.
Það var Þór. Þó átti Óð-
inn eitt vopn, sem var
allra vopna bezt. Það var
spjótið Gungnir.
Óðinn var vitrastur af
öllum goðunum og vissi
hann allt, sem gerðist í
jörðu og á. í höll hans
var hásæti, sem Hlið-
skjálf nefndist, en þaðan
sá hann um heima alla.
Hrafna tvo átti Óðinn,
sem hétu Huginn og Mun-
inn. Þeir flugu eins og
hugur manns, hvert er
hann sendi þá og fluttu
honum fréttir af öllu, sem
gerðist.
Óðinn var guð skáld-
skaparins. Hann hafði
drukkið að skáldamiðin-
um, en þá er hann drakk
spilltist sumt af miðin-
um, og þess vegna eru
sumir menn skáld, að þeir
fengu það af miðinum,
sem Óðinn spillti.
Sleipnir hét hestur Óð-
ins. Hann var áttfættur
og allra hesta beztur.
Honum reið Óðinn jafnt
um höf og lönd. Það var
trú fornmanna, að Ás-
byrgi væri eitt af hóf-
sporum Sleipnis.
Skrítlur
Maturinn verður dýrari
og dýrari með hverjum
deginum, sem líður, and-
varpaði frúin. Það endar
með því, að maður verð-
ur að hætta að borða, til
hð geta lifað.
★
— Pétur, getur þú sagt
mér, hvenær Napóleon
dó?
( — Nei, kennari, ég veit
það ekki heldur.
^ ★
Elsa (kallar): „Mamma,
mamma!“
Mamma: „Hvað er
það?“
Elsa: „Hafragrauturinn
'er orðinn stærri en pott-
úrinn.